του Σιδερή Τσούρου
Πολύς λόγος γίνεται τελευταία, ειδικά από μερίδα στρατευμένων αρθρογράφων αλλά και ανθρώπων που ασχολούνται με τα κοινά για πιθανούς «εθνικούς κινδύνους» που δυνητικά εγκυμονούνται λόγω της παρουσίας των προσφύγων στα νησιά. Άλλοι πάλι το προχωρούν ακόμη περισσότερο διαρρέοντας πληροφορίες περί εξέγερσης των προσφύγων κατόπιν καθοδήγησης των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών.
Ας τα πάρουμε όμως ένα-ένα. Τι υπαινίσσονται αυτοί που με φανατισμό και καθημερινές δημοσιεύσεις που υποστηρίζουν τα περί «εθνικής διάστασης, κινδύνων» κτλ; Προφανως ότι οι πρόσφυγες, που στη μεγάλη πλειοψηφία τους είναι μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα (αλλά όχι και απαραίτητα αφού υπάρχει και υπολογίσιμη μερίδα που ακολουθεί άλλες θρησκείες ή επιδιώκει τη στροφή στο χριστιανισμό) εξισωνονται με τους Τούρκους. Δηλαδή γίνεται η απλοϊκή, αν όχι δόλια παρανόηση και σύγχυση ότι εφόσον κάποιος είναι μουσουλμάνος, άρα είναι με τους Τούρκους!
Αυτός ο συλλογισμός είναι ξεκάθαρα εκτός ιστορικού αλλά και ρεαλιστικού πλαισίου, αφού σκόπιμα αγνοεί συγκεκριμένες εθνοτικές πραγματικότητες. Οι μουσουλμάνοι πρόσφυγες είναι κυρίως Σύριοι, Κούρδοι, Αλγερινοί, Μαροκινοί, Παλαιστίνιοι, Ιρακινοί, αλλά και Ιρανοί, Αφγανοί, κτλ. Πέρα από τις βαθύτατες θρησκευτικές διάφορες Σιιτών και Σουνιτών Μουσουλμάνων, όλοι οι παραπάνω πλην Κούρδων, Ιρανών και Αφγανών, είναι Άραβες. Οι δε ιστορικές και συνεχιζόμενες μέχρι και σήμερα αντιθέσεις των Αράβων με τους Τούρκους είναι όχι απλώς αγεφύρωτες, αλλά αβυσσαλέες! Για να μην κάνουμε λόγο για Σύριους και Κούρδους. Τα αυτονόητα δηλαδή! Για αυτό και όσοι υποστηρίζουν ότι τάχα οι μουσουλμάνοι πρόσφυγες θα αποτελέσουν μειονότητα που σε περίπτωση έντασης ή ρήξης με την Τουρκία θα συνταχθούν με το μέρος της τελευταίας, είτε εκτελούν διατεταγμένη υπηρεσία προκειμένου να στρέψουν την κοινή γνώμη εναντίον των προσφύγων ή είναι απλώς άσχετοι και ανιστόρητοι. Παραμένουν βέβαια επικίνδυνοι γιατί ποντάρουν στο κοινωνικό χάος και την άνοδο των ακροδεξιών δυνάμεων.
Ασφαλώς και υπάρχει κίνδυνος ακόμη και γενικευμένης εξέγερσης των προσφύγων. Αλλά εάν συμβεί κάτι τέτοιο θα οφείλεται στην πολύμηνη παραμονή τους σε άθλιες συνθήκες και στην πολιτική των κλειστών σύνορων που τους απαγορεύει να διαχυθούν αναλογικά στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Και ακόμη στις ακροδεξιές αθλιότητες που σπέρνουν την τρομοκρατία και το μίσος, αλλά και πετούν κοτρώνες στις σκηνές που διαμένουν ακόμη και γυναικόπαιδα.
Ασφαλώς και υπάρχουν γεωπολιτικοί και εθνικοί κίνδυνοι. Θα ήταν αφελής κάποιος εάν υποστήριζε το αντίθετο. Όμως αυτοί οι κίνδυνοι έχουν να κάνουν με το ρευστό γεωπολιτικό περιβάλλον, την επιθετικότητα της Τουρκίας λόγω των αδιεξόδων που αντιμετωπίζει με το Κουρδικό ζήτημα και τους μαξιμαλισμούς του Ερντογάν. Και αυτοί οι πραγματικοί εθνικοί κίνδυνοι πρέπει να αντιμετωπιστούν από τις συντεταγμένες δυνάμεις του ελληνικού κράτους αθόρυβα, με σοβαρότητα και εγρήγορση. Και σε καμία περίπτωση με μικροκομματικά παιχνίδια, ανέξοδες παράτες στη Ρω αγκαλιά με τους Χρυσαυγίτες, τους κούφιους ψευτολεονταρισμους του Καμμένου και τις δοξολογίες των δεσποτάδων. Αν παραμείνουμε σε αυτά και δεν προετοιμαστούμε κατάλληλα, όχι εθνικοί κίνδυνοι θα προκύψουν αλλά και εθνικοί ακρωτηριασμοί!
