Άννα Αδαμαντίδου: «Κάθε φορά που περιδιαβαίνω στα δρομάκια του Κάμπου, ο χρόνος παύει να υφίσταται»

0

Μπορεί μια σύμβαση με το Υπουργείο Πολιτισμού να ήταν η αφορμή αλλά ο καθοριστικός παράγοντας υπήρξε ο έρωτας. Η αρχαιολόγος – μουσειολόγος Άννα Αδαμαντίδου από την Κομοτηνή, εδώ και σχεδόν μια δεκαετία ζει στη Χίο, ιδιαίτερη πατρίδα του άντρα και συντρόφου της ζωής της. Πρόσφατα απέκτησε δίπλωμα ξεναγού, κάνοντας ένα από τα όνειρά της πραγματικότητα. Αγαπά τον Κάμπο και προσπαθεί, μέσω της δουλειάς της, να δημιουργεί γέφυρες επικοινωνίας για την κατανόηση των μνημείων και των ιστοριών τους από τους ανθρώπους.

Άννα Αδαμαντίδου

Ποιος καλός άνεμος σ’ έφερε στο νησί;
Ο ερχομός μου στο νησί ήταν καθαρά θέμα τυχαιότητας. Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ νωρίτερα. Η επιθυμία μου να εργαστώ ως αρχαιολόγος σε συνδυασμό με μία σύμβαση έργου στο Υπουργείο Πολιτισμού που προέκυψε το 2006, οδήγησαν τα βήματά μου στο μαστιχονήσι.

Τι ήταν αυτό που σ’ έκανε να αποφασίσεις να ρίξεις άγκυρα στη Χίο;
Ο έρωτας υπήρξε για μένα το αγκυροβόλιό μου. Ερωτεύτηκα τον άντρα μου που είναι Χιώτης.

Υπήρχε κάτι που σε δυσκόλεψε στην αρχή;
Σαφέστατα υπήρξαν δυσκολίες, αφού μιλάμε για καινούργιο τόπο, καινούργιους ανθρώπους, καινούργια δουλειά, μια νέα ζωή. Ο έμφυτος όμως ενθουσιασμός μου και η γενικότερη ανάγκη για αλλαγή που με διακατέχει επισκίασαν τα όποια προβλήματα.

Τι θα έσβηνες αν μπορούσες από τον χάρτη της Χίου;
Αν μπορούσα θα έσβηνα με μία μονοκοντυλιά τα άσχημα και ακαλαίσθητα νεωτερικά κτίρια, ο αριθμός των οποίων δυστυχώς είναι μεγάλος στην πόλη της Χίου.

Ποιος είναι ο αγαπημένος σου περίπατος;
Χωρίς δεύτερη σκέψη θα απαντούσα ο περίπατος στον Κάμπο. Θεωρώ τον Κάμπο της Χίου μακράν από τα ωραιότερα και πιο γοητευτικά σημεία της Ελλάδας. Κάθε φορά που περιδιαβαίνω στα δρομάκια του, ο χρόνος παύει να υφίσταται για μένα. Λειτουργούν μόνο οι αισθήσεις. Εικόνες, μυρωδιές και ακούσματα, πλέκουν μία εμπειρία και αίσθηση πραγμάτων ανεπανάληπτη.

Πως θα έπειθες κάποιον να έρθει να ζήσει στο νησί;
Ό,τι και αν πιστεύω εγώ για τη Χίο δεν θα προσπαθούσα να πείσω κανέναν. Το πού επιλέγει τελικά κάποιος να ρίξει άγκυρα έχει να κάνει αυστηρά με τους μυστικούς τρόπους που αποκαλύπτεται ένας τόπος στην καρδιά του καθενός.

Τι είναι αυτό που λείπει από τη Χίο;
Αυτό που λείπει για μένα από τη Χίο είναι όλες εκείνες οι διανοητικές και πνευματικές διεργασίες, που σε κρατάνε σε εγρήγορση και σε πάνε σαν άνθρωπο ένα βήμα παραπέρα. Τον τελευταίο καιρό παγιώνεται μέσα μου η ανάγκη για περισσότερα ερεθίσματα, μέσα από ενδιαφέρουσες θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες, εκθέσεις, ομιλίες, παρουσιάσεις, κοινωνικά και πολιτικά δρώμενα.

Σου λείπει κάτι από την ιδιαίτερη πατρίδα σου;
Θα έλεγα κατά περιόδους τα πάντα! Μου λείπουν το τοπίο, οι ήχοι, τα χρώματα. Οι απέραντες πεδιάδες με καπνό ή βαμβάκι, η πλούσια βλάστηση, τα άφθονα νερά, η μυστηριακή ομίχλη, η διάχυτη μυρωδιά του φρεσκοκομμένου καφέ, το μωσαϊκό από τις ντοπιολαλιές που ακούει κανείς στην Κομοτηνή. Και φυσικά οι δικοί μου άνθρωποι, οι στιγμές μας και τα αγαπημένα μου στέκια.

Ποιο μέτρο θα ζητούσες από τις αρχές να εφαρμόσουν για την ανάπτυξη του νησιού με γνώμονα την ποιότητα ζωής των κατοίκων του;
Περισσότερους χώρους πράσινου και αναψυχής, λιγότερα αυτοκίνητα στο κέντρο της πόλης, αληθινά πεζοδρόμια που θα χωράνε καροτσάκια και θα ανήκουν στους πεζούς και όχι στα παρκαρισμένα αυτοκίνητα, καλύτερη διαχείριση των υδάτινων πόρων, πιο προσιτή και συχνή συγκοινωνία για τη σύνδεση του νησιού με την υπόλοιπη ηπειρωτική και νησιωτική Ελλάδα-το τελευταίο είναι ο μεγάλος καημός όλων των μη Χιωτών για ευνόητους λόγους!-.

Βήμα του Πολιτισμού και της Πολιτικής, της Οικολογίας και της Δημιουργίας

Άφησε σχόλιο