Αυτοδίδακτος ζωγράφος με βλέμμα καθαρό: Ο Αριστείδης Γλύκας (1870-1940)

0

της Στέλλας Τσιροπινά

Τα καράβια του πλέουν ασταμάτητα στις όμορφα ζωγραφισμένες θάλασσές του… Ένας σχεδόν αγράμματος άνθρωπος -ζήτημα είναι αν είχε τελειώσει την Τρίτη Δημοτικού- που οι συντοπίτες του Βρονταδούσοι τον θεωρούσαν «ακαμάτη», αφού στα 37 του εγκατέλειψε οριστικά το επάγγελμα του ναυτικού για να ασχοληθεί αποκλειστικά με την Τέχνη του, με τρόπο αυτοδίδακτο, αλλά παθιασμένο: τις ζωηρές νερομπογιές του, που ανακάτευε με αραιή ψαρόκολλα, τα λάδια, τα χαρτόνια του, τα μολύβια του και τη σινική μελάνη.

Σύγχρονος τού πασίγνωστου πια Θεόφιλου της Μυτιλήνης, ένας «Θεόφιλος» κι αυτός καμαρωτών δικάταρτων και τρικάταρτων, τρεχαντηριών, αλλά και των κομψών ατμόπλοιων της εποχής του. Εκεί γύρω στα 1928, πουλούσε τους πίνακές του για 25 δραχμές κι ύστερα, μια δεκαετία μετά, για ένα κατοστάρικο.

Όταν πήρε των ομματιών του από τη γειτονιά του, τον Πάτο του Βροντάδου, και εγκαταστάθηκε από τα 1916 στον Πειραιά, δεχόταν τις παραγγελίες για τα έργα του στο καφενείο του Μηνά, στα «Χιώτικα».

Το «ΘΑΛΑΜΗΓΟΝ ‘ΠΟΛΙΚΟΣ’» το «S.S. KATINA», το «ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ», το «ΕΛΕΝΗ», το «ΑΓΓΕΛΙΚΗ», το «ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΣ» και τόσα άλλα, διεσπαρμένα σε ιδιωτικές συλλογές ή ναυτικά και λαογραφικά μουσεία και, κοντά σ’ αυτά, οι λιγοστοί πίνακες των τοπίων του περιμένουν, δεκαετίες τώρα, να στεγασθούν όλα μαζί σε ένα μουσείο που θα είχε το όνομά του.

Σ’ αυτό, ο άλλος ακαμάτης -«αχμάκης» στα Μυτιληνιά- ο Θεόφιλος, στάθηκε πολύ πιο τυχερός…

Γεννήθηκε στη Χίο, όπου ζει και εργάζεται ως καθηγήτρια φιλόλογος. Έργα της: Ο κύκλος που έκλεισε (Χίος, 1999 και 2001), Φώτης Αγγουλές: πορεία στο φως και το σκοτάδι της ζωής του (Χίος, 2010), Η θεατρικότητα των χιακών εθίμων του εορτολογίου 1. Πρωτοχρονιάτικα καραβάκια. Λάζαροι (Χίος, 2012, Α΄ τ. διδακτορικής διατριβής στο Τμήμα Θεάτρου Α. Π. Θεσσαλονίκης) κ.ά.

Άφησε σχόλιο