γράφει ο Κώστας Ζαφείρης
Ζούμε σε μια εποχή που οι περισσότεροι, η συντριπτική πλειοψηφία θα έλεγα, βλέπουμε τα εισοδήματά μας να μειώνονται με αδιανόητους, πριν κάποια χρόνια, ρυθμούς. Μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, αύξηση εισφορών, υπερφορολόγηση. Μια κατηγορία από μόνη της οι εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχοι συμπολίτες μας. Όσοι μόχθησαν για μια ολόκληρη ζωή για να μπορέσουν να ξεκουραστούν και να εξασφαλίσουν τα χρόνια τους ως απόμαχοι.
Κι εκείνοι βλέπουν τις -πενιχρές συνήθως- συντάξεις τους να κουτσουρεύονται, μήνα με το μήνα, χρόνο με το χρόνο. Αν συνυπολογίσουμε μάλιστα ότι ένα σημαντικό τμήμα της συντάξης πηγαίνει σε φάρμακα, ιατρικές εξετάσεις και άλλα συναφή, καταλαβαίνουμε πώς ό,τι απομένει δεν φτάνει για αξιοπρεπή διαβίωση. Όσο κι αν το παλεύουν με λογαριασμούς, με χαρτί και μολύβι, με τραβηγμένες προσθαφαιρέσεις.
Το χειρότερο όμως είναι άλλο: όλοι αυτοί οι συμπολίτες μας δεν γνωρίζουν, και δεν έχουν τρόπο να μάθουν το γιατί, την ακριβή αιτιολογία αυτών των περικοπών. Επανυπολογισμοί συντάξεων, αύξηση εισφορών, περικοπή επιδομάτων. Όλα παίζουν. Ωστόσο το κράτος που τα αποφασίζει όλα αυτά λογαριασμό δεν δίνει στους δικαιούχους. Ούτε ένα εκκαθαριστικό σημείωμα, ούτε μια απόδοση λογαριασμού για να μάθεις, βρε αδερφέ, ότι τόσα παίρνεις, τόσα σου κρατάνε, τόσα σου κόβουν γι’ αυτό και γι’ αυτό το λόγο.
Στήνονται οι συνταξιούχοι κάθε τέλος του μήνα σχεδόν αξημέρωτα μπροστά στο ΑΤΜ χωρίς να ξέρουν τι ποσό θα μπει στο λογαριασμό τους. Αγωνιούν για το αν θα μπορέσουν να καλύψουν τις ανάγκες τους. Κανένας δεν τους ενημερώνει σχετικά. Θα έλεγε κανείς ότι πρόκειται για αδυναμία, για ανοργανωσιά. Ισχυρίζομαι ότι είναι κάτι πιο βαθύ και σκοτεινό. Σταδιακά δημιουργείται η νοοτροπία ότι η σύνταξη δεν είναι ένα κατοχυρωμένο δικαίωμα, για το οποίο εργάστηκες και μόχθησες, αλλά ένα «βοήθημα» αβέβαιου ύψους, το οποίο σου χορηγείται ανάλογα με τις διαθέσεις της εξουσίας. Δεν έχεις δικαίωμα να απαιτήσεις, πρέπει να πεις κι ευχαριστώ.
Γράφω αυτές τις σκέψεις ενώ γίνονται –θολές ακόμα- εξαγγελίες για χορήγηση «βοηθήματος» στο τέλος της χρονιάς. Η εξουσία που πετσόκοψε τις συντάξεις, που εξαφάνισε το ΕΚΑΣ, που συρρίκνωσε το επίδομα θέρμανσης, που κατάπιε δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα, που έχωσε το χέρι της στην τσέπη του συνταξιούχου με ΕΝΦΙΑ και τα σχετικά, κομπάζει για τη γενναιοδωρία της. Κανείς δεν ξέρει το ύψος του και ποιοι θα το δικαιούνται. Κι οι συνταξιούχοι τέλος του χρόνου, θα αγωνιούν μπροστά στα ΑΤΜ.
