Η Καλλιμασιά είναι από τα μεγαλύτερα χωριά του νησιού αλλά από τα λιγότερο επισκέψιμα και φωτογραφημένα. Συνήθως, φωτογραφίζουμε αυτά που κατανοούμε, αυτά που μας φαίνονται γραφικά, παλιά, πέτρινα…

Ζεστή νοτιά σήμερα, με άπνοια και συννεφιά. Κατέβηκα στην παραλία· ταβέρνες, καφέ, ξενοδοχείο όλα ανοικτά, αλλά ακόμη είναι νωρίς, δεν υπάρχει κόσμος. Ένα ζευγάρι ξένοι έρχονται μέσα από τα χωράφια με ρούχα πεζοπορίας, η γυναίκα κρατάει ένα ματσάκι ρίγανη· στο λιμάνι μπαίνει ένα καΐκι.

Τα πιο πολλά σπίτια κατοικούνται το καλοκαίρι· τώρα βλέπεις μόνο τα πλαστικά που καλύπτουν τα κουφώματα. Επισκευάστηκαν ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα, σπίτια χτίστηκαν πέτρα-πέτρα πάνω στα μηδαμινά ερείπια.

Περπατώ στον ήσυχο δρόμο, από τους πεσμένους τοίχους, φαίνεται το εσωτερικό των κτημάτων· περιβόλια, καλλιέργειες και στο βάθος η θάλασσα. Στέκομαι στα ερείπια· οι ρίζες των δέντρων έχουν εισχωρήσει μέσα στις πεσμένες ξερολιθιές και έχουν γίνει ένα. Αναρωτιέμαι γιατί προτιμώ να φωτογραφίζω τα παλιά κτίρια από τα καινούργια

Συναντιέμαι με δυο γυναίκες που περπατούν, η ηλικιωμένη με χαιρετά, η άλλη είναι η γυναίκα που την προσέχει

Περάσαμε από την Παναγιά Πετρανών και τα Γενοβέζικα ερείπια πάνω από το Βερβεράτο. Την ώρα που ο ήλιος χάθηκε πίσω από την κορυφογραμμή της Κακιάς Σκάλας μπήκαμε στο χωριό.

Άραγε τι θα έβλεπε κάποιος από το ίδιο σημείο πριν εξήντα-εβδομήντα χρόνια που ακόμα τα χωριά ήταν γεμάτα, η γη καλλιεργημένη και οι δρόμοι ελάχιστοι;

Το Βερβεράτο είναι χωμένο στο πράσινο· τα κελαηδίσματα των πουλιών, ο ερχομός των χελιδονιών, οι μυρωδιές, η κινητικότητα και η χαλαρότητα των ανθρώπων, το φως· όλα δείχνουν ότι είμαστε στην καρδιά της άνοιξης

20160326 Άνοιξη πια, μεγάλωσαν οι μέρες, στα περιβόλια μυρίζουν τα άνθη από τις πορτοκαλιές και τα άλλα εσπεριδοειδή. Μετά τους

Πέρασα πρώτα από τον προσφυγικό καταυλισμό της ΒΙΑΛ, το hot spot· πίσω από το συρματόπλεγμα τα κοντέινερ στη σειρά· μια παρέα παιδιών έπαιζαν ανάμεσά τους