Δήμος και εθνικές εκλογές

0

γράφει η Ερμιόνη Φρεζούλη

Κάλπη

Στον πυρετό της πιο σύντομης επίσημης προεκλογικής περιόδου που έχουμε δει τις τελευταίες δεκαετίες, τα κόμματα εστιάζουν τις προεκλογικές τους καμπάνιες στα μεγάλα θέματα της οικονομίας. Πράγμα φυσιολογικό, αφού η τελευταία τετραετία βρίσκει τη χώρα στη δίνη της οικονομικής κρίσης και την κοινωνία γονατισμένη.

Έτσι, πολλά ζητήματα μπαίνουν στο περιθώριο της συζήτησης, κι ας επηρεάζουν καθημερινά τις ζωές μας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, το ζήτημα της λειτουργίας των δήμων και της τοπικής αυτοδιοίκησης εν γένει. Με τον «Καλλικράτη» οι δήμοι επεκτάθηκαν, φορτώθηκαν πολύ περισσότερες αρμοδιότητες, αλλά ταυτόχρονα βιώνουν τις συνέπειες των «μεταρρυθμίσεων» και των «διαρθρωτικών αλλαγών» με τον πιο άμεσο τρόπο: μείωση της χρηματοδότησης, απαγόρευση προσλήψεων, ανάγκη άμεσης στήριξης των ευπαθών κοινωνικών ομάδων που στρέφονται στον κοντινότερο σε αυτούς θεσμό διοίκησης για την κάλυψη των πλέον βασικών αναγκών τους.

Υπό τις παρούσες συνθήκες, οι δήμοι αδυνατούν να ανταποκριθούν πλέον στις ανάγκες των πολιτών, έχοντας απομείνει με μόνο βασικό εργαλείο σχεδιασμού το ΕΣΠΑ, μέσα από το οποίο προσπαθούν να καλύψουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες τους. Χωρίς χρήματα, χωρίς επαρκές προσωπικό, οι περισσότεροι δήμοι αναπαράγουν μια μίζερη λογική διαχείρισης, με ελάχιστες εξαιρέσεις δημάρχων που κατάλαβαν ότι το πρωτεύον είναι η στήριξη των δημοτών στους δύσκολους καιρούς και πήραν τις ανάλογες πρωτοβουλίες.

Από τη δημόσια προεκλογική συζήτηση απουσιάζει τελείως το θέμα της χρηματοδότησης της τοπικής αυτοδιοίκησης που έχει μειωθεί κατακόρυφα την τελευταία τετραετία. Και να σημειώσουμε ότι αυτά τα χρήματα προέρχονται από τη φορολογία όλων μας. Δεν τα χαρίζει η κεντρική εξουσία στους δήμους.

Απουσιάζει το θέμα των προσλήψεων προσωπικού για την κάλυψη πάγιων αναγκών, σε τομείς όπως οι βρεφονηπιακοί σταθμοί, η καθαριότητα, οι υπηρεσίες περιβάλλοντος, οι κοινωνικές δομές. Αντίθετα, αν και οι δήμοι έχουν, έστω και περιορισμένους, πόρους για αυτές τις υπηρεσίες, με το παρόν νομοθετικό πλαίσιο υποχρεώνονται να πάνε σε ιδιωτικοποίηση δημόσιων υπηρεσιών μέσα από τις εργολαβίες (π.χ. καθαριότητα, ανακύκλωση, λειτουργία του ΧΥΤΑ, προνοιακές δομές), σε ελαστικές μορφές εργασίας (π.χ. εξωτερικοί συνεργάτες), σε υποστελέχωση βασικών δομών (π.χ. παιδικοί σταθμοί).

Απουσιάζει το θέμα της ανεξαρτησίας και της ευελιξίας των δήμων. Οποιαδήποτε δαπάνη πρέπει να εγκρίνεται από τον Επίτροπο, που συχνά με αυθαίρετο τρόπο μπλοκάρει τις μη «ενδεδειγμένες». Τραγικότερο παράδειγμα, το πρόβλημα κάλυψης των εξόδων για την ταφή του μικρού κοριτσιού που βρέθηκε νεκρό στις ακτές μας μετά από ενάμιση μήνα που θαλασσοδερνόταν, γιατί τη σχετική δαπάνη θα την «κόψει» ο Επίτροπος.

Ο κατάλογος των θεμάτων είναι μεγάλος. Δυστυχώς, οι περισσότεροι δήμοι και τα συλλογικά τους όργανα (ΠΕΔ, ΚΕΔΕ, κ.λπ.) δεν πρόκειται ούτε καν να επιχειρήσουν να βάλουν αυτά τα ζητήματα στην ατζέντα. Είναι όμως κρίσιμα θέματα που μας αφορούν όλους/ες, έχουν άμεση επίπτωση στην καθημερινότητά μας. Αν, όπως όλα δείχνουν, από τις 26 Γενάρη έχουμε μια κυβέρνηση της Αριστεράς, η ενίσχυση των δήμων οφείλει να είναι από τις πρώτες της προτεραιότητες.

Ερευνήτρια

Άφησε σχόλιο