20160909 *
Λαφριά συννεφιά και ζέστη, άπνοια και ησυχία· διασχίζω το νησί από το νότο προς το βορρά, οι λόφοι και οι κοιλάδες, τα μικρά οροπέδια, οι κοφτές πλαγιές πάνω από τη θάλασσα, όλα σχεδόν καμμένα· από τα Αρμόλια ως τη διασταύρωση της Βολισσού. Στη Σιδηρούντα, τα στενάχωρα οργωμένα χωράφια με τις ελιές που γλύτωσαν από την πρόσφατη φωτιά τονίζουν την καταστροφή. Από τα Αφροδίσια και μετά, κατηφορίζοντας προς τα Αγιάσματα είναι λες να μπαίνεις σε άλλο τόπο· πεύκα, πλατάνια, ελιές, αμυγδαλιές, αμπέλια, και άγρια βλάστηση καλύπτουν τις παλιές αναβαθμίδες και τις λαγκαδιές. Σαν τσαμπί σταφύλι κρεμόνται από ψηλά τα Λεπτόποδα.
Πρώτα πήγα στα λουτρά, ευτυχώς από πέρσι που λειτουργούν ως αργά είναι εύκολο να το προγραμματίσεις αν έρχεσαι από μακριά. Ευγενέστατες οι κυρίες που είτε εργάζονται είτε εθελοντικά φροντίζουν τον χώρο. Θα είναι πολύ καλύτερα αν κάποτε γίνει και μια πισίνα όπως στα περισσότερα λουτρά της χώρας. Τα λουτρά σε συνδυασμό με τα εξαιρετικά μονοπάτια προς τους γύρω οικισμούς μπορούν να φέρουν ηπιότερο και ποιοτικότερο τουρισμό στο νησί αλλά και στα απομακρυσμένα από την πόλη χωριά της Αμανής.
Κατηφόρισα προς την παραλία, σε ένα χωράφι είχαν απλώσει μερικά τελάρα μαύρα σταφύλια να λιαστούν. Η θάλασσα άσπρη και ήσυχη, στο βάθος ένα εμπορικό πλοίο κινείται αργά προς το βορρά, μπορεί να κατευθύνεται προς τον Εύξεινο Πόντο, στην παλιά ρότα Βενετία-Κωνσταντινούπολη-Μαύρη θάλασσα. Πλησίασα στην ταβέρνα, η κυρία Μαρία πότιζε τις γλάστρες στον περίβολο του μαγαζιού. «Δεν είχαμε νερό για μέρες και μείναν απότιστες· τα άνθη από τους βασιλικούς τα κόβω και τα βάζω στο μαγείρεμα. Με το μαγαζί δεν προλάβαινα να τις περιποιούμαι.» Περπάτησα προς την πηγή, τριγύρισα το παλιό ξενοδοχείο, στάθηκα στην κύρια είσοδο, προσπάθησα να το φανταστώ στην ακμή του, δεν μπορούσα, το άφησα στην ησυχία του. Δεν μπορώ να προσδιορίσω και ίσως δε χρειάζεται, τι με σαγηνεύει σε αυτό το μάλλον άγριο και απομακρυσμένο μέρος, που τις περισσότερες μέρες του χρόνου το χτυπάει ο βοριάς. Πέρα από τα παλιά και νέα κτίσματα και τις δημοτικές χωροταξικές διαμορφώσεις, ο τόπος διατηρεί την άχρονη ομορφιά και τη δύναμή του.
Πέρασα τον ξεροπόταμο και περπάτησα στην ανατολική πλευρά, δυο κυρίες έβγαιναν από τη θάλασσα, ένας άντρας κάτι διόρθωνε στη βάρκα του. Κάθησα στο καφενείο, μια παρέα ντόπιων διαφορετικών ηλικιών γελούσαν στο διπλανό τραπέζι. Ο μεγαλύτερος, άντρας ψημένος από τη ζωή, τους αφηγούνταν αστείες ιστορίες από παλιούς κατοίκους των γύρω χωριών με απροσποίητη ντοπιολαλιά. Ιστορίες από τον τραχύ και δύσκολο χωριάτικο βίο που καθαρός και λιασμένος από τον χρόνο, τώρα πια βγάζει χιούμορ και αυθεντικότητα. Φυσικά κανείς δεν χρειάζεται να ζήσει με αυτές τις δυσκολίες, οπότε μένουν μόνο τα αστεία. Ένα κορίτσι απαθανάτισε την παρέα και τη στιγμή.
* 2 από τις φωτογραφίες τραβήχτηκαν το σεπτέμβρη του 2015
το επόμενο σάββατο ο Κέραμος
