γράφει ο Στέλιος Κραουνάκης
Αφού κατάφερε η κυβέρνηση να περάσει τη βασική δέσμη με τα προαπαιτούμενα από τη βουλή και με πληρωμένα ΔΝΤ και ΕΚΤ, επόμενο στάδιο είναι η έναρξη της διαπραγμάτευσης με τους Θεσμούς για το τριετές πρόγραμμα των 82δις. Επιθυμητό τέλος επιτυχούς διαπραγμάτευσης από την κυβέρνηση φαίνεται να είναι το χρονικό όριο της 20ης Αυγούστου, τα καυτά πρωτοβρόχια όμως φαίνονται να έρχονται από τον Σεπτέμβριο. Αν δεν υπάρχουν κάποιες απτές “αποδόσεις” στα μέτρα που συμφνωνήθηκαν και ένα μικρό μέρος αυτών ψηφίστηκαν πρόσφατα, ο περιοδικός τρίμηνος έλεγχος της εφαρμογής του προγράμματος από τους υπαλλήλων της τρόικα στα υπουργεία και στις δημόσιες υπηρεσίες κατά πάσα πιθανότητα θα ανοίξει ένα νέο κύκλο διπολικού ερωτήματος. “Θα περάσει η Ελλάδα την αξιολόγηση ή όχι?”. Το σήριαλ αυτό που το έχουμε ζήσει πολλές φορές μέχρι τώρα θα αναζωπυρώσει μία άλλη γνωστή συζήτηση. Δεν εγκρίνεται περαιτέρω χρηματοδότηση, οπότε Grexit. Αβεβαιότητα στις αγορές, προσωρινή πτώση των χρηματιστηρίων και αναβίωση όλων των στοιχείων του ελληνικού δράματος. Σόιμπλε, Νταισεμπλουμ, Ντράγκι, Κρούγμαν (πιο μετρημένος αυτός τώρα μετά την συνειδητοποίηση ότι η κυβέρνηση διαπραγματεύονταν μήνες χωρίς κάποιο εναλλακτικό χαρτί στην τσέπη), αποκρουστικοί Σλοβάκοι και Φιλανδοί υπουργοί οικονομικών, ντόπια παπαγαλάκια και πάει λέγοντας.
Η κυβέρνηση παραμένει αμφίβολο πόσο έχει την δυνατότητα να αντιδράσει έτσι ώστε να “αποδώσουν” τα μέτρα με την αγορά να είναι παγωμένη μήνες, τα capital controls σε ισχύ (χωρίς ευδιάκριτα ορατό χρονικό σημείο αναίρεσης τους) και το χρηματιστήριο ακόμα κλειστό. Πόσο μάλλον όταν το επόμενο βήμα είναι η τελική διαπραγμάτευση με τους Θεσμούς για το τριετές πρόγραμμα των 82 plus δις που ξεκινάει μόλις τώρα. Στο λάκο με το βούρκο είμαστε χρόνια, τώρα είμαστε έτοιμοι να βάλουμε μέσα και το κεφάλι.
320 δις + 82 = 402δις που αν τα πολλαπλασιάσουμε με το 8.500.000 (ενεργός ελληνικός πληθυσμός κατά προσέγγιση) μας βγάζει ότι το συνολικό χρέος ανέρχεται περίπου σε 47.000 έκαστο έλληνα-ίδα, κάθε ηλικίας, από 0 έως και 100 χρόνων προς τους “εταίρους”.
Ο Σύριζα είχε δίκιο όταν έλεγε ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο, η κυβέρνηση παγιδεύτηκε σε μία συμφωνία που κανείς δεν ξέρει πως και αν θα την τηρήσει, τα οικονομικά επιτελεία των χωρών μελών της ΕΕ έχουν plan B για την ελληνική περίπτωση, καιρός είναι να βγει και μία εγχώρια αξιόλογη νέα πρόταση που να στέκει δημοσιονομικά και πολιτικά εντός της χώρας για ένα αξιοπρεπές τρίτο δρόμο εκτός μνημονίων που να εξασφαλίζει εθνική ανεξαρτησία σε συνδυασμό με μία παραγωγική ανασυγκρότηση για την χώρα που να προβλέπει πραγματικές αλλαγές στο φορολογικό σύστημα, στο δημόσιο τομέα, στην αντιμετώπιση τη διαπλοκής, που να εξασφαλίζει κίνητρα για τους παραγωγικούς κλάδους.
Μπορεί οι συνθήκες να μην είναι ώριμες τώρα, μπορεί το περιβόητο κίνημα να κάνει ένα εντυπωσιακό come back τους επόμενους μήνες και να το θέσει, μπορεί άλλος κόσμος να βγει μπροστά από εκεί που δεν το περιμένεις και να απαιτήσει αλλά το σίγουρο είναι ότι στην Ελλάδα χρειαζόμαστε επειγόντως ένα σοβαρό και αξιόπιστο plan b.
