Λωβοκομείο Χίου: 1378 – 1959

0

γράφει η Στέλλα Τσιροπινά

Και μετά, από τα 1959 μέχρι τώρα, στη θέση της Αγίας Υπακοής* θρονιάστηκε η Ανόσια Εγκατάλειψη. Η μνήμη λοβοτομήθηκε και λώβιασε η κοινωνική ευαισθησία. Εδώ και έξι δεκαετίες πια.

Σήμερα, ο επισκέπτης μένει άναυδος από το ασύλληπτο της ομορφιάς, από το βάρος της σιωπής, από τον όγκο της αδράνειας να διασωθεί ένα μνημείο που, από το 2011, έχει χαρακτηριστεί διατηρητέο. Μένει άφωνος.

Σκέπτεται ότι τον άλλο χρόνο, Πρωτοχρονιά του 2019, θα κλείνουν 60 χρόνια εγκατάλειψης. Και δεν μπορεί να το πιστέψει.

*Αγία Υπακοή: εκκλησία δίπλα στο Λωβοκομείο, δύο φορές κατεστραμμένη, στα 1822, στις σφαγές της Χίου, και στα 1881, στο μεγάλο σεισμό. Σήμερα, η θέα της, όπως και η θέα του αφημένου στο χρόνο λωβοκομείου προξενούν το μέγα δέος. Για λόγους πάμπολλους…

Γεννήθηκε στη Χίο, όπου ζει και εργάζεται ως καθηγήτρια φιλόλογος. Έργα της: Ο κύκλος που έκλεισε (Χίος, 1999 και 2001), Φώτης Αγγουλές: πορεία στο φως και το σκοτάδι της ζωής του (Χίος, 2010), Η θεατρικότητα των χιακών εθίμων του εορτολογίου 1. Πρωτοχρονιάτικα καραβάκια. Λάζαροι (Χίος, 2012, Α΄ τ. διδακτορικής διατριβής στο Τμήμα Θεάτρου Α. Π. Θεσσαλονίκης) κ.ά.

Άφησε σχόλιο