Παρατηρητής Μετανάστευσης

1

του Λευτέρη Βενιάδη

NoBorder

Την τελευταία περίοδο συνέθεσα τη μουσική για ένα θεατρικό έργο ενός νέου θεατρικού συγγραφέα για το κρατικό θέατρο της Γένα στη Γερμανία.

1o σημείο: Ο συγγραφέας Dmitrij Gawrisch είναι Eλβετός, ουκρανικής καταγωγής.

2ο σημείο: Το έργο του „Brachland“ (=άκαρπη γή, γη που δεν φέρνει τίποτα) πραγματεύεται το θέμα της μετανάστευσης. Δύο αδέρφια έρχονται από την πατρίδα τους, από το „εκεί“, στην νέα πατρίδα το „εδώ“. „Παράνομοι“ άνθρωποι ζούν στα κρυφά, προσπαθώντας να επιβιώσουν, μέχρι που μπαίνει στη ζωή τους μια γυναίκα από το „εδώ“ και αλάζουν όλα.

3ο σημείο: Τη σκηνοθεσία της παράστασης την κάνει ο Ανέστης Αζάς, ο οποίος ήρθε από την Ελλάδα στη Γερμανία για να σπούδασει σκηνοθέτης θεάτρου, αποφοίτησε από μια από τις πιο σημαντικές και ιστορικές πανεπιστημιακές σχολές, ζει και εργάζεται κυρίως στα δύο αυτά κράτη και έρχεται καθημερινά σε επαφή με δύο διαφορετικούς κόσμους.

4ο σημείο: H σκηνογράφος της παράστασης είναι μεγαλωμένη στη Γερμανίδα από Σέρβο πατέρα, ο ένας ηθοποιός μεγαλωμένος στη Γερμανία από Έλληνες γονείς, η άλλη ηθοποιός μεγαλωμένη γερμανίδα από Ρουμάνους γονείς και ο τρίτος ηθοποιός Ελβετός που εργάζεται στη Γερμανία.

5ο σημείο, με βάρος και θύμηση από τα μέρη μας: Κατά τη διάρκεια της περιόδου των προβών, ταξίδεψα στο Ελσίνκι για να ακούσω ένα μουσικό μου έργο που παιζόταν στη φινλανδική πρωτεύουσα. Εκεί γνώρισα τυχαία την πραγματική διάσταση ενός μετανάστη και όχι την φανταστική όπως την κάναμε στο θέατρο. Ένας Πέρσης ο οποίος πριν χρόνια αναγκάστηκε να αφήσει την πατρίδα του και δεν του επιτρέπεται να γυρίσει σε αυτή. Στην κηδεία των γονιών του και στενών συγγενικών του προσώπων δεν μπορεσε να πάει. Πέρασε μέσω Τουρκίας στην Μυτιλήνη, από εκεί πήρε το πλοίο της γραμμής για την Αθήνα, έμεινε κάποια χρόνια εκεί και τώρα βρισκόταν στο Ελσίνκι να εργάζεται, „νόμιμος“ πλέον. Ευγενικός, συγκρατημένα χαρούμενος που επιβίωσε, μπορεί πλέον μετά από όσα πέρασε να κρατάει ζωντανά τα ονειρά του.

Διασταυρώνοντας τα παραπάνω πέντε σημεία, προσπάθησα να παρατηρήσω και να εξηγήσω τις παράλληλες, αλλεπάλληλες και άπειρες συνδέσεις των ανθρώπων σε μια Ευρώπη που επανακαθορίζεται από εμάς τους ίδιους, από τις προσωπικές πορείες και ιστορίες των ανθρώπων της και από τις απάνθρωπες, βίαιες, αναγκαστικές ματακινήσεις τους. Και για άλλη μια φορά διασταυρώθηκαν μέσα μου τα όρια της τέχνης, του ιδεατού και του πραγματικού.

Συνθέτης και ηθοποίος, ζει και εργάζεται σε Γερμανία και Ελλάδα σε διάφορες καλλιτεχνικές παραγωγές

Συζήτηση1 σχόλιο

  1. σιδερής Λοϊζος

    Είσαι πολύ τυχερός Λευτέρη που μπορείς και ταξιδεύεις και γνωρίζεις ανθρώπους «διαφορετικούς».

    Εδώ στο αγαπημένο μας νησί έκλεισαν τους οικίσκους της ντροπής απέναντι από το λιμεναρχείο χωρίς να έχουν προγραμματίσει πού θα μπουν οι επόεμενοι που θα έρθουν. Αντί να γίνουμε πιο πλούσιοι με την έλευσή τους γινόμαστε πιο φτωχοί απομονώνοντας στους χώρους κράτησης στο Μερσινίδι.

    Για την τέχνη θεωρείται άθλος να ταξιδέψει κάποιος από τη Σάμο μέχρι τη Χίο για να παίξει θέατρο.

    Καλή συνέχεια
    Σιδερής Λοϊζος

Άφησε σχόλιο