Ποιοι είναι οι 35 της Μόριας που δικάζονται στη Χίο (και γιατί μας αφορά)

0

Μια σημαντική δίκη θα ξεκινήσει στις 20/4 στη Χίο, με κατηγορούμενους 35 Αφρικανούς μετανάστες που συνελήφθησαν «στο σωρό» μετά από μια επεισοδιακή διαμαρτυρία στη Μόρια της Λέσβου τον Ιούλιο του 2017. Κύμα αλληλεγγύης σε ολόκληρη τη χώρα.

Στις 18 Ιουλίου 2017, μια ειρηνική διαμαρτυρία για τις αργές διαδικασίες ασύλου και τις απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης, από τις καθόλου σπάνιες στον απέραντο καταυλισμό προσφύγων της Μόριας στη Λέσβο, θα αντιμετωπιστεί με περισσή βία από την αστυνομία. Ακολουθούν επεισόδια και αρκετή ώρα αργότερα η αστυνομία προχωρά σε 35 συλλήψεις «στο σωρό», κυρίως αφρικανών μεταναστών, που στοχοποιούνται σύμφωνα με όλα τα στοιχεία με καθαρά ρατσιστικά κριτήρια.

Οι 30 παραμένουν προφυλακισμένοι από τότε, ενώ 5 παραμένουν έξω με περιοριστικούς όρους. Η δίκη τους προγραμματίστηκε για τις 20 Απρίλη, την άλλη Παρασκευή δηλαδή, στη Χίο, και αντιμετωπίζουν ποινές έως και 10 χρόνων φυλάκισης και πιθανή απέλαση.

Ωστόσο, οι 35 δεν είναι μόνοι. Ένα μεγάλο κύμα αλληλεγγύης έχει εξαπλωθεί ανά την Ελλάδα και διεθνώς αυτούς τους 9 μήνες, διεκδικώντας την απονομή δικαιοσύνης: οι 35 είναι αθώοι, το δικαίωμα στη διαμαρτυρία δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται με δακρυγόνα, ξυλοδαρμούς, ατέρμονες προφυλακίσεις, δικαστικές διώξεις.

Τι έγινε στις 18 Ιούλη του 2017 στη Λέσβο

Οι ξυλοδαρμοί των μεταναστών από αστυνομικούς των ΜΑΤ και άνδρες με πολιτικά, στη Μόρια στις 18/7/17. Δείτε ενδεικτικά στο 1’48”

Τα γεγονότα εκείνης της μέρας όπως τα περιγράφουν οι 5 από τους 35 συλληφθέντες σε δήλωσή τους:

«Στις 18 Ιουλίου, μια ομάδα μεταναστών πολλών διαφορετικών εθνικοτήτων και φυλών μαζεύτηκε για να διαμαρτυρηθεί ενάντια στο γεγονός ότι κρατούμαστε φυλακισμένοι στη Λέσβο σε απάνθρωπες συνθήκες. Για να διαλύσουν τη διαμαρτυρία, οι αστυνομικοί εκτόξευσαν δακρυγόνα στην ομάδα μεταναστών που διαμαρτύρονταν έξω από την κεντρική είσοδο του κέντρου κράτησης.

«Οι αστυνομικοί ήταν αυτοί που, με πλήρη εξάρτηση, επιτέθηκαν σε άοπλους μετανάστες με πέτρες, γκλομπ και δακρυγόνα. Περισσότερο από μια ώρα αφότου είχαν σταματήσει οι συμπλοκές, η αστυνομία περικύκλωσε μόνο τον αφρικανικό τομέα του κέντρου. Οι αστυνομικοί ήταν αυτοί που κατέστρεψαν περιουσία, σπάζοντας τα παράθυρα και τις πόρτες των λυόμενων στα οποία μέναμε. Χωρίς κανένα ενδιαφέρον για τους ανθρώπους που βρίσκονταν μέσα, πέταξαν δακρυγόνα στα κλειστά λυόμενα. Έσερναν ανθρώπους από τα μαλλιά έξω από τα λυόμενα. Έδερναν όποιον έβρισκαν με τα γκλομπ, τις μπότες και τις γροθιές τους, συμπεριλαμβανομένης και μιας γυναίκας που ήταν έγκυος.

«Φαίνεται πως στοχοποιηθήκαμε αποκλειστικά από το χρώμα του δέρματος μας: επειδή είμαστε μαύροι. Κατά τη διάρκεια αυτής της βίαιης και ρατσιστικής επίθεσης μας χτύπησαν και μας συνέλαβαν. Οι αστυνομικοί συνέχισαν να μας χτυπούν στο αστυνομικό τμήμα, ενώ φορούσαμε χειροπέδες, και μας αρνήθηκαν οποιαδήποτε ιατρική βοήθεια, ακόμα και μέρες αργότερα».

Οι συλλήψεις στο σωρό, το… κοινό κατηγορητήριο και «η φθορά αστυνομικής μπότας»

Απόδειξη των συλλήψεων «στο σωρό» – δηλαδή αδιακρίτως και με κύριο κριτήριο την καταγωγή – είναι και ότι ελάχιστες μέρες μετά, πολλοί από τους συλληφθέντες προχώρησαν (παρά την προφανή θέση αδυναμίας που βρίσκονταν και τον συνακόλουθο φόβο) σε μηνυτήριες αναφορές κατά των αστυνομικών, «για σωματικές βλάβες από απρόκλητα χτυπήματα σε βάρος τους, χτυπήματα που συνεχίστηκαν ακόμα και όταν τους είχαν περάσει χειροπέδες ή, σε ορισμένους, ενώ βρίσκονταν κρατούμενοι στο αστυνομικό τμήμα», όπως αναφέρεται και σε δημοσιεύματα της εποχής, ενώ υπήρξε και αντίστοιχο κάλεσμα διερεύνησης των γεγονότων και από τη Διεθνή Αμνηστία.

Ενδεικτικά, «ο Ντ. Σ. από το Καμερούν, 21 ετών, αναφέρει ότι την ώρα που μπήκε στον διάδρομο του τμήματος, έξι αστυνομικοί, τους οποίους μπορεί να αναγνωρίσει, τον στρίμωξαν στην πόρτα και άρχισαν να βιαιοπραγούν σε βάρος του, πριν τους σταματήσουν άλλοι αστυνομικοί που τους θύμισαν ότι στον χώρο υπάρχει κάμερα.

Τότε έσβησαν τα φώτα του διαδρόμου και τον οδήγησαν σε σκοτεινό δωμάτιο, όπου συνέχισαν να τον χτυπούν: «Εκλαιγα και τους παρακαλούσα περίπου επί 15 λεπτά να σταματήσουν», είπε ο Ντ. Σ. στον ανακριτή, στον οποίο παρουσιάστηκε με τον αγκώνα του να αιμορραγεί από τα χτυπήματα».

Τα …πειστήρια. Φθορά σε μπότα, θραύση ασπίδας

Εξίσου αλγεινή εντύπωση προκαλεί και το κοινό και για τους 35 (!) κατηγορητήριο, όπου τους αποδίδεται «εμπρησμός από τον οποίο μπορεί να προκύψει κίνδυνος για την ανθρώπινη ζωή -η μόνη κακουργηματική κατηγορία-, απόπειρα σωματικής βλάβης και σωματική βλάβη σε βάρος αστυνομικών, φθορές ξένης ιδιοκτησίας (ελαιόδεντρα περιμετρικά του Κέντρου, καταστροφές 11 αυτοκινήτων, φθορές σε τρία κοντέινερ, θραύση υαλοπίνακα κοντέινερ στο Κέντρο Κράτησης, φθορές σε πυροσβεστικό όχημα και στην εξάρτυση των αστυνομικών: ράγισμα και θραύση ασπίδων, εκδορά σε αστυνομική μπότα, εκδορές στον φλοιό αστυνομικού κράνους, φθορά σε επιγονατίδα» (!).

Οπότε, επιστροφή στη δήλωση των 35 που αναφέραμε παραπάνω, στην οποία επισημαίνουν καταλήγοντας: «οι αρχές δεν μπορούν να αποκρύψουν την αλήθεια για το πώς η Ελλάδα και η Ευρώπη αντιμετωπίζουν τους μετανάστες στη Λέσβο. Αυτό που πρέπει να διερευνηθεί είναι η βίαιη επίθεση της αστυνομίας κατά των Αφρικανών μεταναστών. Είναι η αστυνομία που πρέπει να προσαχθεί στη δικαιοσύνη.

Εμείς και οι 30 αδελφοί μας στη φυλακή πρέπει να απελευθερωθούμε. Δεν πιστεύουμε ότι οι αρχές που δεν μας έχουν αντιμετωπίσει ως ανθρώπους θα μας αντιμετωπίσουν δίκαια σε αυτή την περίπτωση και γνωρίζουμε ότι θα έχουμε δικαιοσύνη μόνο μέσω της αλληλεγγύης από Έλληνες, Ευρωπαίους και όποιον μας αντιμετωπίζει ως ίσους.»

Η ανησυχία των 35 για την τύχη τους, δυστυχώς δικαιολογείται από την επιλογή η δίκη τους να μη γίνει στη Λέσβο, αλλά να μεταφερθεί στη Χίο, δημιουργώντας αφενός μεν ζήτημα στους ίδιους τους 5 που δεν έχουν προφυλακιστεί όσον αφορά τη μεταφορά και τη διαμονή τους εδώ, αφετέρου στους μάρτυρες που θα μπορούσαν να επικαλεστούν (κάποιοι παραμένουν με γεωγραφικό αποκλεισμό στη Μόρια, άλλοι έχουν μεταφερθεί σε άλλα μέρη) αλλά και στο ίδιο το κίνημα αλληλεγγύης που έχει αναπττυχθεί υπέρ τους.

Να σημειωθεί πως οι 30 προφυλακισμένοι πρόσφυγες έχουν διασκορπιστεί σε Αυλώνα, Κορυδαλλό και Χίο – στις φυλακές του νησιού μας κρατούνται 10 από τους 30 – με προφανή προβλήματα στην επικοινωνία με τους δικηγόρους τους και οποιονδήποτε φίλο ή συγγενή. Και μια «λεπτομέρεια»: Σε συνομιλία με εθελοντές που τους επισκέφτηκαν, οι εδώ και 9 μήνες προφυλακισμένοι φαίνονταν τουλάχιστον ανακουφισμένοι που γλίτωσαν τις άθλιες συνθήκες της Μόριας…

Το κίνημα αλληλεγγύης που εξαπλώνεται

Η δίκη αναμένεται να ξεκινήσει την ερχόμενη Παρασκευή 20 Απρίλη, στο Εφετείο Κακουργημάτων που θα συνεδριάσει στη Χίο. Η διάρκεια της είναι άγνωστη, όπως και ποιες μέρες ακριβώς θα συνεχιστεί. Η σύνθεση του δικαστηρίου που θα αποφασίσει για την τύχη των 35 περιλαμβάνει και ενόρκους.

Aπό διαμαρτυρία στη Μυτιλήνη, με τους διαδηλωτές να φορούν μάσκες που παραπέμπουν στους 35 της Μόριας

Οι 35 ωστόσο, δεν είναι μόνοι. Ένα πολύμορφο κίνημα αλληλεγγύης έχει εξαπλωθεί σε όλη την Ελλάδα, αλλά και σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Ενδεικτικά, έχουν ήδη γίνει, διοργανώνονται ή προγραμματίζονται εκδηλώσεις σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ιωάννινα, Πάτρα, Λέσβο, Χίο (αναμένεται να ανακοινωθεί) και άλλες πόλεις, ενώ στα social media αναρτούνται και φωτογραφίες με συνθήματα αλληλεγγύης στους 35 της Μόριας από πολλές ευρωπαϊκές πόλεις:


Ενδεικτικά, και καθώς η 20ή Απρίλη συμπίπτει με μια ακόμα δίκη κατά μεταναστών (αυτή τη φορά, στο άλλο «κολαστήριο», το Κέντρο Αλλοδαπών στην Πέτρου Ράλλη, όπου 8 μετανάστες ξυλοκοπήθηκαν άγρια επειδή ήθελαν να δουν τον διευθυντή του Κέντρου), το Σάββατο 13/4 έχει καλεστεί στην Αθήνα πορεία ενάντια στα κέντρα κράτησης με αφετηρία το Μοναστηράκι, ενώ την Παρασκευή 20/4 οι αλληλέγγυες οργανώσεις θα παραχωρήσουν συνέντευξη Τύπου για τις δύο δίκες.

Η υπόθεση των 35 αφορά εντέλει το ίδιο το δικαίωμα της διαμαρτυρίας και της αντίστασης στην εφιαλτική πολιτική του εγκλεισμού στα «στρατόπεδα συγκέντρωσης» των νησιών, στο πλαίσιο της πανευρωπαϊκής πια αντι-προσφυγικής πολιτικής.

Όπως σημειώνει η Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης: «Κανείς δεν μπορεί να απαιτεί από πρόσφυγες ή μετανάστες που υπέστησαν δεινά στις χώρες προέλευσής τους, λόγω των πολέμων και της ακραίας φτώχειας που υπέθαλψαν οι ιμπεριαλιστικές πολιτικές της Δύσης, να σκύβουν το κεφάλι και να αποδέχονται αδιαμαρτύρητα τον άδικο μακροχρόνιο εγκλεισμό τους. Κάτω, μάλιστα, από συνθήκες εξευτελιστικής και απάνθρωπης μεταχείρισης, στο πλαίσιο των πολιτικών αποτροπής που έχουν υιοθετήσει από κοινού η ΕΕ και η ελληνική κυβέρνηση…».

Η συνέχεια στο δικαστήριο, την προσεχή Παρασκευή 20 Απρίλη.

Μόνη πατρίδα τα παιδικά μας χρόνια

Άφησε σχόλιο