γράφει και φωτογραφίζει ο Σταμάτης Μενής
Ο Νεπαλί είχε το βουνό…
το βουνό είχε την ψυχή του,
μια ψυχή που ο Νεπαλί έχανε κάθε φορά που το ανέβαινε.
Ανέβαινε με μια απαλή οδύνη της απώλειας, το κατέβαινε με τη λέξη που δεν έχει οριστεί ακόμα, και είναι η αιτία των συναισθημάτων.
Ευτυχισμένος, παραπλανημένος ονειροπλάστης, ο Νεπαλί πέρασε άπειρα δάση, μέχρι να ξαναγυρίσει μέσα του.
