Νέα Ποταμιά
20150906
«Tας θύρας, τας θύρας εν σοφία πρόσχωμεν…» έφτασα στο χωριό στα μισά της κυριακάτικης λειτουργίας· λιακάδα και ησυχία, αντηχούσε μόνο η φωνή του παπά· καμιά εικοσαριά κεριά στο μανουάλι από ηλικιωμένους άντρες και γυναίκες της Ποταμιάς και των γύρω οικισμών.
Η Ποταμιά είναι το νεότερο χωριό του νησιού, τη δεκαετία του εξήντα οι κάτοικοι της παλιάς Ποταμιάς μετεγκαταστάθηκαν στο νέο οικισμό. Σπίτια με τσιμεντένιες ταράτσες και κήπους χωρισμένα σε παράλληλα πολεοδομικά τετράγωνα, με φαρδιούς δρόμους. Συκιές, καρυδιές, ροδιές και μποστάνια με ντομάτες, μελιτζάνες, πιπεριές, κολοκύθια στα περισσότερα σπίτια, με τους καρπούς να πέφτουν έξω από τις περιφράξεις. Αυτή η άνεση χώρου, διαφοροποιεί το χωριό από τα γύρω του, αλλά δεν ήταν αρκετή για να κρατήσει τους κατοίκους.
Χάλανδρα
20150906
Ανηφόρισα στο χωριό, ησυχία κι εδώ, μόνο δύο ηλικιωμένες κυρίες κουβεντιάζουν σε μια βεράντα· κουβέντες που λένε οι γυναίκες που συνομιλούν καθημερινά σε ένα κόσμο που δεν αλλάζει τίποτα· για το φαγητό, τους συγγενείς και τους γείτονες.
Έφτασα στην πλατεία της εκκλησίας· μια γάτα ανάμεσα στα πεσμένα πλατανόφυλλα, τρόμαξε που με είδε. Τριγυρίζω στα στενά· μια μεγάλη νέα κατασκευή, ερειπωμένα σπίτια, κάποια συντηρημένα και άλλα που κατοικούνται συνεχώς· το καταλαβαίνεις από τον αυτοσχέδιο τρόπο που η χωριάτικη ζωή φαίνεται στα μικρά στοιχεία· προσθήκες, επισκευές, μίξη υλικών από ανθρώπους που μεγάλωσαν και γέρασαν σε αυτά τα σπίτια.
Επιστρέφω στην πλατεία, σε μια τζαμαρία αντανακλώνται τα γειτονικά Αφροδίσια. Φεύγοντας περνώ από την πίσω πλευρά του σχολείου· έχει υποχωρήσει το έδαφος και μαζί του πήρε τις τουαλέτες και την περίφραξη.
Αφροδίσια
20150906
Στην είσοδο του χωριού χρωματιστές αφίσες για το πανηγύρι που έγινε αρχές του Σεπτέμβρη· ανεβαίνω στα ασπρισμένα στενά, από τρία-τέσσερα σπίτια ήχοι κουζίνας και μυρωδιές φαγητού. Συναντώ κάποιον, «καλημέρα, υπάρχει καφενείο;» «όχι, στα Κουρούνια θα πας για καφενείο».
Φτάνω ψηλά στο μεγάλο προαύλιο χώρο του σχολείου, όλα τακτοποιημένα κάτω από το μεγάλο υπόστεγο, καρέκλες, ψυγεία και όλη η υποδομή για τις γιορτές του χωριού· εδώ φιλοξενούνται ο σύλλογος και η ποδοσφαιρική ομάδα «Λέων Αφροδισίων» που ιδρύθηκε το 1996 όπως πληροφορούμαι από το ζωγραφισμένο σήμα της ομάδας στον τοίχο. Πάνω από το χωριό είναι το γήπεδο, υποθέτω δεν χρησιμοποιείται πια για αγώνες, μάλλον για πάρκινγκ.
Ξαναμπαίνω στο χωριό, σε δυο-τρεις ταράτσες ξεραίνονται σύκα, από μια κουζίνα μυρίζει κρέας στιφάδο.
το επόμενο Σάββατο, το Νεοχώρι
