Κάποτε η άγρια ζωή στα ακατοίκητα νησιά και τις βραχονησίδες δεν κινδύνευε από απρόσκλητους επισκέπτες. Στις μέρες μας όμως, η πλούσια βιοποικιλήτητά τους απειλείται από βόλτες αναψυχής και τουριστικές εκδρομές.
Τι πιο συναρπαστικό από μία βόλτα με φουσκωτό σε κάποιο μικρό ακατοίκητο νησί του Αιγαίου; Καταγάλανα νερά, ερημικές παραλίες και απόλυτη ησυχία, αποτελούν δέλεαρ για μια μικρή ή μεγαλύτερη εξόρμηση σε κάποια νησίδα, ενώ πλέον όλο και πιο συχνά τέτοιες επισκέψεις αποτελούν κάποιου είδους υπηρεσία-προσφορά σε εναλλακτικούς τουρίστες. Γύρω στις 10 μικρές ακατοίκητες νησίδες βρίσκονται πέριξ της Χίου και αν συνυπολογίσει κανείς και αυτές που βρίσκονται κοντά στις Οινούσσες και τα Ψαρρά, ο αριθμός τους υπερδιπλασιάζεται. Το Βενέτικο, ο Άγιος Στέφανος, το Στροβίλι ίσως είναι οι πιο γνωστές ακατοίκητες νησίδες, πολλές άλλες είναι παντελώς άγνωστες στους περισσότερους.
Η σημασία των ακατοίκητων νησίδων για την άγρια ζωή
Θεωρούνται από πολλούς ως έρημοι, ξεροί τόποι, αν και αποτελούν πολύτιμες «οάσεις» βιοποικιλότητας και για το λόγο αυτό, αρκετές είναι ενταγμένες στο Δίκτυο Natura ως Ζώνες Ειδικής Προστασίας. «Θα μπορούσαν να παρομοιαστούν με πραγματικές «σανίδες σωτηρίας» καθώς ιδιαίτερα ζώα και φυτά κατάφεραν να επιβιώσουν και να εξελιχθούν σε αυτές εξαιτίας της μακρόχρονης απομόνωσης και της έλλειψης ανταγωνιστών» αναφέρει η Ορνιθολογική Εταιρεία σε ενημερωτικό φυλλάδιο που εξέδωσε με οδηγίες «καλής συμπεριφοράς» ώστε να ελαχιστοποιούνται οι κίνδυνοι διατάραξης των ευαίσθητων οικοσυστημάτων των μικρών νησίδων.
Οι συμβουλές της Ορνιθολογικής
