Σιδερής Τσούρος: «Η κρίση ήταν μονάχα η αφορμή για να φύγω από την Ελλάδα»

4

Με έχουν εσκεμμένα προσβάλει για το επίπεδο των αγγλικών μου. Ρατσισμός περισσότερο ή λιγότερο υπάρχει παντού. Η διαφορά είναι ότι στο Ηνωμένο Βασίλειο οι θεσμοί και η γενική διαπαιδαγώγηση αποδοκιμάζουν αυστηρά και δια ροπάλου οποιασδήποτε μορφή διάκρισης ή ακόμη και υποψία ρατσισμού. Στην Ελλάδα υποθάλπονται εν χορώ από το Κράτος, την Κυβέρνηση και τα κόμματα, τα μέσα ενημέρωσης και τα σχολεία.

Τι κάνει ένας Χιώτης στο Λονδίνο;
Η Βρετανία ήταν πάντα ένα μέρος που ήθελα να ζήσω και για την ώρα αισθάνομαι ότι με ικανοποιεί. Η κρίση και η ελληνική παρακμή ήταν μονάχα η αφορμή για να φύγω από την Ελλάδα. Για μένα, που έφυγα 44 χρονών, ήταν μία μεγάλη ανατροπή. Αλλά τις δυσκολίες τις ήξερα εκ των προτέρων και πήρα τα ρίσκα μου. Η ζωή έχει παντού πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Δυο χρόνια και κάτι στο Λονδίνο και έχω αρχίσει να το νοιώθω κατά κάποιο τρόπο δικό μου. Απολαμβάνω μικρά, αυτονόητα πράγματα που όμως μου έλειπαν στην πατρίδα μου. Ας πούμε την ευγένεια με Ε κεφαλαίο που ασχέτως αν είναι ειλικρινής ή όχι, έχει πλέον ενσωματωθεί στους κανόνες καθημερινής ανθρώπινης επαφής. Τον σεβασμό στα άτομα με ειδικές ανάγκες αλλά και σε κάθε τι διαφορετικό. Την αξιοκρατία τουλάχιστον σε υπερθετικά μεγαλύτερο βαθμό από αυτό που είχα ζήσει στην Ελλάδα.  Τον πολιτισμό, την τεχνολογία, τη μουσική και το ντιζάιν που είναι παντού γύρω σου. Από την άλλη πλευρά δεν μπορείς να παραβλέψεις ότι πρόκειται για μια τεράστια πόλη με ακριβή στέγη και μετακινήσεις και με δυσχέρεια στην κοινωνική επαφή. Σου λείπουν οι δικοί σου και οι φίλοι σου. Δεν είναι και μικρό το αντίτιμο…

Στον καιρό της κρίσης, ποια είναι τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει ένας expatriate;
Προσωπικά προσπαθώ να προσαρμοστώ στους βρετανικούς ρυθμούς αλλά όταν έχεις δικούς σου ανθρώπους στην Ελλάδα, το μυαλό σου είναι μόνιμα εκεί. Στην καθημερινότητα που βιώνουν, στις οικονομικές δυσκολίες και την αγωνία για το αύριο. Ταυτόχρονα αισθάνεσαι αδύναμος να βοηθήσεις αφού είσαι μακριά.

Υπάρχει κάτι που θα σε έκανε να γυρίσεις κάποια στιγμή στο νησί;
Μα θα γυρίσω στο νησί! Τουλάχιστον αυτή είναι η πρόθεσή μου. Σε 12-14 χρόνια από σήμερα να βρίσκομαι πίσω στο νησάκι μου. Εύχομαι μόνο η τότε κοινωνικο-πολιτική πραγματικότητα να μην είναι το ίδιο αποκρουστική με σήμερα. Γιατί τότε θα μείνουμε με τα ευχολόγια!

Τι είναι αυτό που αγαπάς περισσότερο και τι είναι αυτό που σε ενοχλεί περισσότερο στη Χίο;
Είναι αμέτρητα αυτά που αγαπώ στη Χίο. Πολλά όμως είναι και αυτά που με ενοχλούν. Ξεχωρίζω το κουτσομπολιό και τις καθημερινές μικρότητες, ζηλοφθονίες και κακίες. Υπάρχει μεγάλη μερίδα του κόσμου που ασχολείται καθημερινά και αποκλειστικά με το τι κάνει ο άλλος! Επίσης τον ωχαδερφισμό για το δημόσιο χώρο. Το πολύ φτωχό πολιτικό προσωπικό που κυριάρχησε στον τόπο τα τελευταία 30 χρόνια.

SiderisΠως θα περιέγραφες τη Χίο της παιδικής σου ηλικίας;
Η αλήθεια είναι η εξής: Γιαγιάδες να με κυνηγούν με αυγά ταραχτά ή τηγανισμένα με φυτίνη, καλοκαιρινά μεσημέρια να τη βγάζω πεισματικά στα δέντρα μαζί με τα τζιτζίκια παρά τις απειλές ότι θα περάσει και θα με πάρει ο «Μεσημεράς». Ατέλειωτες ώρες με τη μάσκα και τα βατραχοπέδιλα στο «Κατσουνάκι». Τις Θείες μου να με βγάζουν, νήπιο, καλοκαιρινές βόλτες στην προκυμαία στη Χώρα, μάλλον το πρόσχημα για να βγουν βόλτα στο νυφοπάζαρο… Ήταν πραγματικός παράδεισος για ένα παιδί που γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα και ερχόταν στη Χίο για διακοπές.

Πατρίδα μου είναι εκεί…
Ανοησίες. Πατρίδα μου είναι η Χίος.

Έχεις βιώσει καθόλου τον ρατσισμό των Ευρωπαίων;
Και βέβαια. Με έχουν εσκεμμένα προσβάλει για το επίπεδο των αγγλικών μου. Ρατσισμός περισσότερο ή λιγότερο υπάρχει παντού. Η διαφορά είναι ότι στο Ηνωμένο Βασίλειο οι θεσμοί και η γενική διαπαιδαγώγηση αποδοκιμάζουν αυστηρά και δια ροπάλου οποιασδήποτε μορφή διάκρισης ή ακόμη και υποψία ρατσισμού. Στην Ελλάδα υποθάλπονται εν χορώ από το Κράτος, την Κυβέρνηση και τα κόμματα, τα μέσα ενημέρωσης και τα σχολεία.

Από τότε που ζεις στο εξωτερικό, βλέπεις διαφορετικά την Ελλάδα και τους Έλληνες;
Όχι. Ίσως και να είμαι πολιτικό-κοινωνικά απροσάρμοστος. Πάντως είχα εδώ και πολλά χρόνια καταλήξει ότι μία μεγάλη μερίδα των Ελλήνων δεν είναι παρά μεταλλαγμένοι ραγιάδες χωρίς ιδιαίτερη διάθεση για αυτοβελτίωση! Κωλοτρίβονται γύρω από τους δημογέροντες, προεστούς, βουλευτές και κομματάρχες προκειμένου να κάνουν το μικρό ή μεγάλο ρουσφέτι τους και να βολέψουν την πάρτη τους και μόνο. Δυστυχώς για να αλλάξει αυτό χρειάζονται δυο-τρεις γενιές Ελλήνων να διαπαιδαγωγηθούν με βασικές ουμανιστικές αρχές. Και με την προϋπόθεση ότι θα προκύψει κάποια στιγμή κυβέρνηση που θα θέλει να φτιάξει ελεύθερους και σκεπτόμενους πολίτες και όχι φοβισμένα τηλε-ανθρωπάκια ή φασιστοειδή. Το ίδιο το κράτος να δομηθεί ανθρωποκεντρικά και όχι στη βάση της κυριαρχίας των τραπεζών. Δεν είμαι αισιόδοξος, εύχομαι όμως να διαψευσθώ.

Βήμα του Πολιτισμού και της Πολιτικής, της Οικολογίας και της Δημιουργίας

Συζήτηση4 Σχόλια

  1. Οι παιδικές εμπειρίες μας ακoλουθούν πάντα και ξανάρχονται στο μυαλό όλο και πιο συχνά, αναπολώντας τις, όταν ο κύκλος αρχίζει και πάλι να κλείνει. Δεν θα ξεχάσω τα ατέλειωτα παιχνίδια μας πάνω στις τσικουδιές, τα μπάνια μας στην Δασκαλόπετρα, τον ποδαρόδρομο να πάμε και να γυρίσουμε πίσω, την λύπη μας όταν τα καλοκαίρια τέλειωναν, και την προσμονή να ξαναδώ το Αθηναίο φίλο μου το επόμενο καλοκαίρι. Στο μεσοδιάστημα καλύπταμε την απόσταση με γράμματα που ακόμα πρέπει να είναι ξεχασμένα σε κάποιο συρτάρι βιβλιοθήκης. Σιδερή, σου εύχομαι να είσαι καλά και πάντα με επιτυχίες εκεί που είσαι…
    Ένας ξεχασμένος φίλος από τα παλιά…

  2. Ισίδωρε, να είσαι πάντα καλά κ να προλάβεις να «χαρείς» όσο μπορείς στα ξένα πριν πάει κ από ‘κει η κρίση… Είσαι ένας εξαιρετικός άνθρωπος κ σου αξίζουν τα καλύτερα!

Άφησε σχόλιο