«Το Σύνορο» του Αίπους

2

του Γιώργου Χαλάτση

Ανηφορίζοντας προς το Περδικόβουνο, κινούμενοι παράλληλα με το «Σύνορο»

Έχουν περάσει πάνω από 10 χρόνια, από τότε που πρωτοείδα «το Σύνορο». Με το περιοδικό «Πελινναίο» διοργανώναμε τότε τις πρώτες οργανωμένες πεζοπορίες στο νησί. Ένα χειμωνιάτικο μεσημέρι περπατούσα μαγεμένος στο Αίπος, ψάχνοντας το μονοπάτι που από το «18» θα μας πήγαινε στον Ανάβατο. Στη μέση του πουθενά βρέθηκα λοιπόν μπροστά σε ένα μακρύ τοιχογύρι, που χώριζε το Αίπος στα δύο, από ανατολή στην δύση μέχρι πάνω την κορυφή του Περδικόβουνου. Οι πέτρες του ήταν ηλιοκαμένες. Τι μπορεί να είναι αυτό, αναρωτιόμουνα. Δεν έμοιαζε με τοιχογύρι κάποιου χωραφιού ή κάποιου γυρίσματος. Περίεργο.

Μια τσιριχτή φωνή με ρώτησε «Ίντα γυρεύεις εδώ πάνω;». Γυρίζω και βλέπω έναν αυθεντικό, ηλιοκαμένο άνθρωπο να με πλησιάζει. «Δεν ξανάδα άλλον Χιώτη εδωνά πάνω, εξόν από κυνηγούς που και που και κάτι λίγους που μαζέβγουν αμανίτες. Είναι σωτρόφοι οι χιώτες…» Ψάχνω το μονοπάτι για τον Ανάβατο, του λέω. «Για τον Ανάβατο, α έχεις την μούρη σου στο Πυργί και α πας στον Ανάβατο». Εσύ ποιος είσαι; ρωτάω. «Εγώ είμαι τσοπάνης 50 χρόνια εδωνά πάνω. Στην Εγγύσα. Ναυάγιο των βουνών δηλαδή. Γιάννης Μπαχάς λέγομαι. Δεν έχω γυναίκα, μόνο αίγες». Γιάννη, τον ρωτώ, αυτό το τοιχογύρι τι είναι; «το Σύνορο» μου απαντάει με καμάρι. «Βορινά είναι Πιτυανά και νοτινά Αναβατούσικα. Έχουν ανοίξει κεφαλές εδωνά…». Ποτέ δεν ξέχασα αυτή την συνάντηση και την συνομιλία. Με συγκλόνισε η αμεσότητα και η απλότητα του Γιάννη.

Σύνορο; Και ποιος να τόχτισε; Πότε; Όλα αυτά τα χρόνια πηγαίνω συχνά σ’ αυτόν τον τόπο. Με εντυπωσιάζουν οι χουβέλες, τα γυρίσματα, οι ατέλειωτες παράλληλες πετροσειρές, οι παμπάλαιες μάντρες, οι αρχαίες φουντάνες… οι Μπαμπακιές… το Σύνορο!!! Πριν λίγο καιρό αποφάσισα να περπατήσω δίπλα σ’ αυτό το «Σύνορο» απ’ άκρη σ’ άκρη. Με έκπληξη και χαρά διεπίστωσα ότι έχει σχήμα Π και στο κέντρο του βρίσκεται ο αρχαίος οικισμός των Μπαμπακιών!!! Οριοθετεί δηλαδή τον ζωτικό χώρο των Μπαμπακιών. Συνολικό μήκος 4,2 χιλιόμετρα!!! Μόνο στον νότο δεν χρειάστηκε να χτιστεί τοίχος αφού το άγριο ρέμα της Κλωξιάς είναι το όριο από τον Αντρόλακκο μέχρι το ρέμα της Ελίντας.

Σκέφτομαι ότι είναι αδύνατο αυτό το μοναδικό ίσως στην Ελλάδα μνημείο να είναι έργο Πιτυανών και Αναβατούσων τσοπάνηδων. Πολύ πιθανόν να έγινε στα αρχαία χρόνια. Θεωρώ, προσωπικά, αδύνατο να έγινε με αμειβόμενη εργασία. Μήπως κτίστηκε την εποχή που στο Αίπος ζούσαν ο Δρίμακος και πάνω από 100.000 δούλοι και ήταν αποτέλεσμα καταναγκαστικής εργασίας;

Το αρχέγονο Αίπος
Το βλέμα στο αρχέγονο Αίπος

Αυτά τα ερωτήματα θα μπορούσαν να απαντηθούν αν κάποτε γινόταν αρχαιολογικές έρευνες στο Αίπος. Τότε θα αναδεικνυόταν ο ιστορικός πλούτος της περιοχής και ίσως μπορούσε να κηρυχθεί το Αίπος ως ένα «ανοιχτό αρχαιολογικό μουσείο».

Φωτογραφίες: Γιώργος Κάκαρης

Γεννήθηκε στo Σταθμό Αγγίστας Σερρών. Είναι συνταξιούχος καθηγητής φυσικής αγωγής, λάτρης της πεζοπορίας και της Χιώτικης φύσης.

Συζήτηση2 Σχόλια

Άφησε σχόλιο