Στο βίντεο του Γ. Μουτάφη καταγράφονται σκηνές από τον καταυλισμό της Σούδας την Τρίτη 29/11, την ώρας μιας σχετικά ήπιας βροχόπτωσης. Επί δύο ημέρες, οι εκατοντάδες ένοικοι του καμπ παλεύουν με τη νεροποντή, ενώ η απότομη πτώση της θερμοκρασίας απειλεί με χειρότερα.
Ένα χρόνο και κάτι μήνες πριν, οι πρόσφυγες που έφταναν στο νησί μας, δοκιμάζονταν κάτω από τον καυτό ήλιο, στο Μερσινίδι (να μια φωτογραφική υπενθύμιση του καιρού εκείνου) και αλλού. Αλλά συνέχιζαν το ταξίδι τους. Από τον Μάρτιο του 2016, οι χιλιάδες δραπέτες του πολέμου και της φτώχειας που έφτασαν στο νησί μας αρχικά φυλακίστηκαν στη ΒΙΑΛ, κατόπιν εκδιώχθηκαν από ακροδεξιούς από το λιμάνι που κατέλαβαν σε ένδειξη απελπισίας, και ξαναστοιβάχτηκαν στη Σούδα και στη μισάνοιχτη ΒΙΑΛ και ύστερα στο ανεπαρκές ΔΗΠΕΘΕ.
Η Ευρώπη έκλεισε σφιχτά τα σύνορά της, η ελληνική κυβέρνηση ομνύει ακόμα σε μια συμφωνία – «Κοινή Δήλωση» που κανείς άλλος δεν τηρεί, οι τοπικές αρχές μετακινήθηκαν ραγδαία προς τις θέσεις των «ανησυχούντων πολιτών», οι ακροδεξιοί αλωνίζουν στα στενά γύρω από τον καταυλισμό, η αστυνομία παρατηρεί και το αδιέξοδο πληρώνουν ξανά οι ίδιοι: οι εκατοντάδες άνδρες, γυναίκες και παιδιά που εδώ και 48 ώρες παλεύουν με τη νεροποντή, σκάβουν χαντάκια για να μην μουσκέψουν τελείως οι σκηνές, απλώνουν τα ρούχα σε σκοινιά κι ας βρέχει, βρίσκουν το κουράγιο να χαμογελάνε.
Εδώ στη Χίο, έχει αρχίσει ήδη να φυσάει δυνατός βοριάς και οι προβλέψεις λένε πως η θερμοκρασία θα πέσει απότομα στους 5 βαθμούς Κελσίου. Ο δήμος έφερε 15 βαρέλια, λένε τα τοπικά ΜΜΕ, και αργότερα θα φέρει και καυσόξυλα για… παρηγοριά. Η κυβέρνηση αδιαφορεί, επιμένοντας στη μελλοντική δημιουργία ενός τεράστιου στρατοπέδου συγκέντρωσης στον πρώην ΧΑΔΑ. Η Σούδα γίνεται Ειδομένη και η προοπτική του απεγκλωβισμού δεν φαίνεται πουθενά στον ορίζοντα. Και η Ιστορία γράφει, ξανά, μια ακόμη μαύρη σελίδα.