γράφει ο Κώστας Ζαφείρης
Τα σαλονάκια είναι από τις ανυποχώρητες συνήθειες των παλιότερων από μας στην οργάνωση και επίπλωση του σπιτιού. Χαμηλό τραπεζάκι, ευρύχωρος, ή όχι και τόσο ευρύχωρος, καναπές, δυο πολυθρόνες. Τόπος φιλοξενίας και συνεύρεσης. Αυτές τις μέρες των εορτών, τα σαλονάκια γνώρισαν δόξες. Φιλοξένησαν συγγενείς, φίλους και γνωστούς στις, υποχρεωτικές ή μη, εορταστικές συνευρέσεις.
Μέσα ατμόσφαιρα υπερθερμασμένη, συνήθως με σόμπες, σπανιότερα με καλοριφέρ, μπροστά σε δίπλες και μελομακάρονα, ή ακόμα και σε μεζέδες του ούζου, ανοίχτηκαν μεγάλες κι αναμμένες συζητήσεις. Κι επειδή η επικαιρότητα των ημερών το επέβαλλε, κύριο θέμα, οι επερχόμενες σε είκοσι μέρες εκλογές. Οι πρωτόγνωρες γεναριάτικες εκλογές. Σ’ αυτές τις συζητήσεις δυο ήταν οι πρωταγωνιστές.
Από τη μια ο φόβος. Ο φόβος όπως ποικιλοτρόπως καλλιεργείται από τις τηλεοράσεις και τα μεγάλα συγκροτήματα ΜΜΕ. Ο φόβος όπως διοχετεύεται από τη στρατηγική των κυβερνώντων και των πρόθυμων παπαγάλων τους. Φόβος για χρεοκοπία, για κλειστά ΑΤΜ, για άδεια ράφια στα σούπερ μάρκετ, για λιμούς σεισμούς και καταποντισμούς. Ο φόβος που επιδέξια ενσπείρουν από δεκάδες μεριές, όσοι έχουν συμφέρον να μείνουν τα πράγματα απαράλλαχτα, κι ας έχουν δραματικά χειροτερεύσει για την συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων. Και πίσω απ’ όλα αυτά, ο κρυμμένος, ο μεγάλος τρόμος μπροστά στην αλλαγή. Αυτός που λέει ότι όσο αναξιόπιστο κι αν έχει αποδειχθεί το πολιτικό σύστημα, ας κρατήσουμε τους ίδιους γιατί που να μπλέκουμε σε περιπέτειες με καινούργιους. Αυτό είναι το χαρτί που ποντάρουν οι κυβερνώντες. Το έπαιξαν το 2012, το παίζουν με μεγαλύτερη ένταση και τώρα.
Κι από την άλλη η ελπίδα. Η ελπίδα ότι κάτι μπορεί ν’ αλλάξει, ότι τα πράγματα μπορούν να γίνουν διαφορετικά, να γίνουν καλύτερα από την διαρκή καθοδική πορεία που ζούμε τα τέσσερα τελευταία χρόνια. Η ελπίδα ότι υπάρχει κι άλλος δρόμος κι όχι αυτό το διαρκές αδιέξοδο που σπέρνει ανεργία, ανασφάλεια, εξαθλίωση. Η ελπίδα, πολλές φορές αβέβαιη και δειλή, άλλοτε αποφασισμένη να ανατρέψει τα δεδομένα, να βγει νικήτρια στην αναμέτρηση της με το φόβο. Η ελπίδα άλλες φορές δισταχτική, αλλά πάντοτε παρούσα.
Έγιναν λοιπόν αναμετρήσεις στα εορταστικά σαλονάκια των ημερών. Προς το παρόν χωρίς οριστική έκβαση, χωρίς νικητή και ηττημένο. Άλλωστε φόβος και ελπίδα στα σοβαρά και μέχρις εσχάτων θ’ αναμετρηθούν σε καμιά εικοσαριά μέρες. Στις κάλπες.
