«Φτερωτό Ευαγγέλιο»: Αεροπορικές Επιδείξεις, Μνημονιακές Αποκρύψεις

0

γράφει ο Τέλης Τύμπας

Μέσα στην ίδια εβδομάδα, στην ίδια κοινωνία, με επικεφαλής τους ίδιους πολιτικούς, είδαμε τους ίδιους ανθρώπους να δακρύζουν σε μια επιμνημόσυνη δέηση από μια τραγική αφήγηση για ένα στρατιωτικό αεροπλάνο που χάρη στην αυτοθυσία ενός υποσμηναγού δεν έπεσε τελικά την 7η Νοεμβρίου του 1994 πάνω στην πόλη της Χίου, αλλά και «να σκουπίζουν τα δάκρυά τους» από ενθουσιασμό που ένας επισμηναγός στάλθηκε το 2016 από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να κάνει με το στρατιωτικό του αεροπλάνο επιδείξεις πάνω από την ίδια ακριβώς πόλη κατά την τοπική επετειακή παρέλαση της 11ης Νοεμβρίου. Στην ιστορία του πως φτάσαμε από τον ΣΥΡΙΖΑ της αντιπολίτευσης που έγινε κυβέρνηση αμφισβητώντας στη Χίο και παντού έμπρακτα τις στρατιωτικές παρελάσεις (ως έναν αναχρονισμό που δεν υπάρχει πουθενά στην Ευρώπη που θα θέλαμε να μείνουμε), στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που ενισχύει τις στρατιωτικές παρελάσεις (εδώ με ένα αεροπλάνο επιδείξεων), συμπυκνώνεται η ιστορία κάποιου όχι στα μνημόνια που έγινε ναι σε ακόμη χειρότερα μνημόνια. Οι αεροπορικές επιδείξεις λειτουργούν εδώ ως μνημονιακές αποκρύψεις, το αεροπορικό θέαμα με υπογραφή ΑΝΕΛ καλύπτει την επί της γης εμβάθυνση και διεύρυνση της εκπτώχευσης λόγω της αντιστροφής της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ.

Ως προς τη σχέση τεχνολογίας-κοινωνίας, έχουμε νομίζω εδώ μια παραλλαγή αυτού που ο Βάλτερ Μπένγιαμιν αποκάλεσε «αισθητικοποίηση της πολιτικής», η οποία εμφανίζεται όταν η κρίση βαθαίνει κι ο καπιταλισμός επιχειρεί να διασωθεί βασιζόμενος στον εκφασισμό. Στην περίπτωσή μας, μετατρέπεται σε μαζικό θέαμα η αποφυγή της πτώσης ενός αεροπλάνου πάνω στην πόλη την ίδια στιγμή που λαμβάνει χώρα επιμνημόσυνη δέηση για την αποφυγή μας τέτοιας ακριβώς πτώσης. Μοιάζει ακραία αντιφατικό, είναι όμως ο κανόνας στην ιστορία της σχέσης τεχνολογίας-κοινωνίας σε περίοδο κρίσης. Όπως, για παράδειγμα, δείχνει στο βιβλίο του Φτερωτό Ευαγγέλιο (Winged Gospel) ο Joe Corn, καθηγητής ιστορίας της τεχνολογίας στο Stanford, αναμεσίς της οξύτατης καπιταλιστικής κρίσης στις ΗΠΑ του μεσοπολέμου το αεροπλάνο λατρεύτηκε ως ένας «εικονικός θεός», με την ουτοπία που υπόσχονταν ένα αεροπλάνο στο γκαράζ κάθε σπιτιού να είχε προωθηθεί ως η ρεαλιστική, υποτίθεται, απάντηση στην μαζική φτώχεια.

Ιστορικός της τεχνολογίας, πανεπιστημιακός

Άφησε σχόλιο