Η πολιτειακή εκπόρνευση της τεκμαρτής δημοκρατίας

5

του Γιάννη Ζαφείρη

Democracy Now, ελαιογραφία της Agnieszka
Democracy Now, ελαιογραφία της Agnieszka

Έκπληξη της κοινής γνώμης δεν είναι η συνειδητοποίηση τους τέλους της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας του 1975, ούτε ο πασιφανής πολιτικός εκφυλισμός, η διαφθορά, η παρακμή, οι πελατειακές σχέσεις, οι αναφορές χρηματισμού πολιτευτών. Έκπληξη δεν είναι η καταστρατήγηση βασικών κανόνων της δημοκρατίας, οι πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, το πραξικοπηματικό κλείσιμο της ΕΡΤ, τα συχνά σημάδια δεξιών παραληρημάτων, η ανοιχτή αγκάλη της δεξιάς στην άκρα δεξιά… Ούτε η φορομπηχτική πολιτική με τη φτωχοποίηση της μάζας είναι έκπληξη, ή το γκρέμισμα θεμελιακών κοινωνικών κατακτήσεων, ή η υποτέλεια στον ισχυρό. Ακόμη και το ξεπούλημα, δεν είναι έκπληξη. Σήμερα που όλα είναι αναμενόμενα, η έκπληξη έχασε την αίγλη της.

Σήμερα δε θα εκπλαγείς εύκολα, όμως ίσως απορήσεις με την οργανική και ηθική ανοχή σου απέναντι σε πολιτικές διαδρομές εκτός των ορίων της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Σήμερα εξαναγκάζεσαι σε ηθικό βιασμό ή και συνταγματικό ακόμη, υπομένοντας τις πολιτικές ενός ΠΑΣΟΚ με μηδενική αποδοχή στην πιο παραγωγική ηλικιακά κατηγορία των πολιτών. Και, σήμερα, μειδιάζεις με όσους -ευτυχώς λιγοστούς- πιστεύουν ότι την παραδοσιακή δεξιά εκπροσωπεί το σημερινό Νέο-Δημοκραρτικό μόρφωμα.

Στην εποχή μας, με όλα όσα σκοτεινά ξημερώνουν, οι «εκπλήξεις» χάθηκαν και μείναμε σχεδόν ανήμποροι να παρακολουθούμε την τρελή φόρα μιας πολυεπίπεδης καθημερινής κατρακύλας. Σήμερα το μόνο που προλαβαίνουμε είναι να διαπιστώνουμε. Έτσι, καθόσον βιά-ζόμεθαι από την προπαγάνδα των επιτυχιών και των μονοδρόμων της συγκυβερνώσας δεξιάς, διαπιστώνουμε τις -κάτω από την πάλαι ποτέ ομπρέλα της 30ούς «πολιτικής σταθεράς»- ορατές συντεχνιακές συμπεριφορές, το κρατικοδίαιτο σύστημα, τη κατασπατάληση δημόσιου χρήματος, τις ελίτ…

Το σημερινό δημοκρατικό πολίτευμα έχει τεκμαρτή μορφή και λειτουργεί όπως αποφασίζουν τα δίχως νομιμοποίηση δεύτερο και πέμπτο κόμμα της χώρας. Τα κόμματα δηλαδή που ασκούσαν επί χρόνια την τέχνη της κοπτοραπτικής των άρθρων του συντάγματος και νομοθετώντας με τέτοιο τρόπο, ώστε μετέτρεψαν τη σχέση πολίτη-πολιτείας σε «σύμβαση τυραννικής υποταγής», μέσα από την οποία καταστρατηγήθηκαν ελευθερίες και δικαιώματα. Σήμερα είναι τόσο ευδιάκριτες οι παραμορφωτικές -κατά το δοκούν- «επεξηγήσεις» του συντάγματος και οι παροιμιώδεις νομοθεσίες, που κατορθώνουν εν τέλει την εκ βάθρων αμφισβήτησή όλης της πολιτειακής λειτουργίας από τη μάζα. Η απαξίωση ολόκληρου του πολιτειακού οικοδομήματος του κράτους και η παραποίηση του -αναλόγως των πολιτικών ορέξεων, πιστωτών και λοιπών συμφερόντων-, αλλοιώνει και διαστρεβλώνει τις βασικές έννοιες, ώστε χάνουν το αρχικό τους νόημα. Η πλήρης πολιτειακή και πολιτική απαξίωση και ο προβαλλόμενος «μονόδρομος», αν και ξέφτισε σχεδόν, εγκυμονεί ωστόσο σοβαρούς κινδύνους με κυριότερο την επανάληψη των ιστορικών πολιτικών «ελιγμών» που γέννησαν το πραξικόπημα του 1967 (βάσει αναφορών εξαγοράς ψήφων, συνειδήσεων & αποστασίας).

Και εμείς, μένουμε να διαπιστώνουμε ότι η μεταπολίτευση δεν ολοκλήρωσε απλώς τον κύκλο της/ Αυτό γιατί την ίδια χρονική περίοδο που αποκαθίσταντο και εδραιώνονταν οι δημοκρατικοί και κοινοβουλευτικοί θεσμοί για την επαναφορά της «κυβερνητικής σταθερότητας» και του συνταγματικού πολιτεύματος, παράλληλα στη χώρα χτίζονταν η παρακμή και η πολιτική απαξίωση των αντιπροσωπευτικών θεσμών, καθιστώντας τη δημοκρατία ευάλωτη και ανήμπορη όσο ποτέ, με κορυφαία στιγμή τη σημερινή.

Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που η ανάγκη μιας πραγματικής αναθεώρησης μέσα από τους πολίτες κρίνεται επιτακτική, όχι μόνον για τα αυτονόητα, αλλά για να τους καταστήσει αυτό που εξαρχής προορίζονταν να είναι: κυρίαρχοι της πολιτείας τους κι όχι υπόδουλοί της. Αυτό είναι που έχει χαθεί, -μαζί με το αίσθημα δικαίου- και αυτό θα πρέπει να υπάρξει το πρώτιστο μέλημα της αριστεράς που έρχεται. Ίσως μάλιστα για το ΣΥΡΙΖΑ, το αίσθημα δικαίου και η συλλογικότητα στις αποφάσεις, να προέχουν -ως πυλώνες- για τη μετέπειτα αποκατάσταση αδικιών και την ανασύνθεση της εξαϋλωμένης μικρομεσαίας και μεσαίας τάξης. «Μπορεί ο καθένας ξεχωριστά από τους πολλούς να είναι κατώτερος από μερικούς αρίστους, στο σύνολό τους όμως η γνώμη τους είναι πιο σωστή από τη γνώμη των ολίγων» (Αριστοτέλης).

Η παρεκβατική πολιτεία Σαμαρά και Βενιζέλου στηρίχτηκε με ακρίβεια στα αίτια που εντόπισε ο Αριστοτέλης, ήτοι: ανισότητα που δε στηρίζεται στην πραγματική αξία αλλά σε εξωτερικά κριτήρια (όπως είναι ο πλούτος), και: παραβίαση/μη τήρηση νόμων/άδικη νομοθεσία, που ξεκινά από μικρά και ασήμαντα ζητήματα καταλήγοντας στην κατάργηση της έννομης τάξης και του πολιτεύματος.

Σε νεότερους χρόνους, ο Λοκ και ο Μοντεσκιέ διέκριναν τις εξουσίες σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα με μεγαλύτερη ακρίβεια, διατηρώντας πάντα την Αριστοτελική άποψη περί μετριοπαθούς ασκήσεως της εξουσίας και ύπαρξη παιδείας προσαρμοσμένη στον τύπο του πολιτεύματος. Ο Τζων Λοκ μάλιστα υποστήριξε πως: «Αν ένας ηγεμόνας χρησιμοποιεί την εξουσία του εναντίον του λαού του, τότε ο λαός έχει το δικαίωμα να τον αντιμετωπίσει με Βία».

Η τελευταία πράξη του δράματος που βίωσε η χώρα διαδραματίζεται αυτές τις ημέρες και πάντως έως τις 12 Φλεβάρη το αργότερο, όπου βάσει του άρθρου 32 παρ. 1 του Συντάγματος πρέπει να προκηρυχτούν εθνικές εκλογές, ελλείψει πλειοψηφίας για την εκλογή προέδρου της δημοκρατίας. Και παρόλο που ως λαός εκ φύσεως τασσόμεθα κατά της βίας ενίοτε ακόμη και εναντίον των ηγεμόνων που μας βιάζουν, τρομάζει το ενδεχόμενο αποφυγής εκλογών, δηλαδή το αποκορύφωμα της απαξίωσης στη λαϊκή βούληση. Απέναντι όμως σε άλλη μια κυβερνητική παρέκβαση της συγκυβερνώσας δεξιάς και δη τόσο εξόφθαλμης και σοβαρής, θα μπορούσε ο έλληνας να αγωνιστεί για ένα νέο 114. Και επειδή η ιστορία επαναλαμβάνεται, απέναντι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο δύσκολα κανείς μπορεί να ισχυριστεί ότι δε θα επαναλάβει έναν ακόμη οδυνηρό της κύκλο.

Ηθοποιός, σκηνοθέτης, καλλιτεχνικός Διευθυντής στο ΔΗΠΕΘΕ Βορείου Αιγαίου

Συζήτηση5 Σχόλια

    • Μαρκος Ζ.

      Δημοβουλε ψαχνοντας λιγο εδω μεσα σε πετυχαινω δευτερη φορα κατω απο αρθρο του ιδιου συντροφου να σχολιαζεις προσβλητικα. Αυτο που σου συμβαινει ειναι παροδικο η μονιμο? Μπορουμε να βοηθησουμε?

      «Τα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. στη Βουλή‏»
      «ΔΗΜΟΒΟΥΛΟΣ» 14 Σεπ 2014 at 16:48
      να μη χάσει η Βενετία βελόνι!!

  1. Κοντός ψαλμός ως προς την επανάληψη του κύκλου. Πολύ φοβάμαι όμως χωρίς να θέλω να γίνω μάντης κακών, ότι αν προκύψει κάποια παρεκτροπή δεν θα θυμηθεί κανένα 114 ο Έλληνας στο δάσος που θα ψάχνει ξύλα για ζέσταμα

Άφησε σχόλιο