Τα γκράφιτι στη σκάλα του Αρρένων

4

του Βασίλη Αγιαννίδη

Υπήρξα μαθητής στο Αρρένων και ένας από εκείνους που το επισκέπτονταν σε διάφορες εκδηλώσεις ή απλώς το θαύμαζαν όταν περνούσαν από εμπρός του. Είναι η πρώτη φορά που βλέπω τέτοιο βανδαλισμό στο ιστορικό κτίριο. Γκράφιτι στην κεντρική είσοδο. Προφανώς μια νέα εποχή ξεκινάει.

Αναρωτιέμαι, όπως πολλοί άλλοι, εάν η «αναπαλαίωση» του Γυμνασίου θα είναι παρόμοια με αυτή του Κολλεγίου. Να ξηλωθούν δηλαδή τα πάντα, να μείνει ένα κουφάρι από τέσσερεις τοίχους και μετά να ανακατασκευαστεί ένα καινούργιο κτίσμα, παρόμοιο με το προηγούμενο, χαμηλότερης ποιότητας και αισθητικής και απογυμνωμένο από τις μνήμες του. Είναι κρίμα που τα μνημεία δεν παραδίδονται σε αρχιτέκτονες με τις ανάλογες σπουδές και γνώσεις, σε επιστήμονες που αγαπούν και γνωρίζουν τη Χίο, σε ανθρώπους που θα σκύψουν πάνω τους με σεβασμό και μεράκι, σε τεχνίτες που θα προσέξουν τις λεπτομέρειες και θα φροντίσουν και το μικρότερο πλακίδιο γιατί ξέρουν πως κουβαλά την αναντικατάστατη πατίνα του χρόνου.

Στο εξωτερικό, σε αυτές τις πολιτισμένες χώρες όπως είναι η Αγγλία και η Γαλλία, δεν μπορείς να κατεδαφίσεις κάτι εάν δεν γνωρίζεις από πριν που θα διαθέσεις τα οικοδομικά υλικά για δεύτερη χρήση. Δεν ξηλώνεις τα γερά ξύλα από τα δάπεδα, δεν πετάς τα παραθυρόφυλλα με τις γρίλιες που στοιχίζουν μια περιουσία, δεν αλλάζεις τους μηχανισμούς της στέγης από αθάνατα ξύλα ούτε βέβαια βάζεις μπουλντόζες να φέρουν κάτω αυλόπορτες και εκκλησάκια. Και βέβαια, ακόμα και εάν κάποιος θέλει να αλλάξει τα φώτα σε ένα διατηρητέο –όπως στην περίπτωση του Hôtel Lambert, του σπιτιού των Rothschild, που αγόρασε ο σεΐχης του Κατάρ ο οποίος ήθελε να βάλει ασανσέρ και εμποδίστηκε από τους Παριζιάνους- ξεσηκώνεται η τοπική κοινωνία γιατί έχει την παιδεία και καταλαβαίνει πως τα μνημεία είναι πολιτιστικά αγαθά που ανήκουν σε όλους και πως όλοι οφείλουμε να τα προστατεύουμε. Αλλά είπαμε: αυτά συμβαίνουν σε άλλες χώρες, πολιτισμένες.

Κατάγεται από τη Χίο, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και εργάζεται στην Εφορεία Αρχαιοτήτων Χίου. Πρόεδρος του Φιλοζωικού Συλλόγου Χίου (2002-2003, 2004-2005, 2008-2009, 2010-2011, 2014-2015), Πρόεδρος του Ροταριανού Ομίλου Χίου (2009-2010), Πρόεδρος της Τοπικής Επιτροπής Ελληνικής Εταιρείας Περιβάλλοντος και Πολιτισμού (2011-2016), Μέλος της Εραλδικής και Γενεαλογικής Εταιρείας Ελλάδος, του Φιλοτεχνικού Ομίλου Χίου και του Συλλόγου Οικολογίας και Περιβάλλοντος Χίου.

Συζήτηση4 Σχόλια

  1. EλένηΤ.2

    Ποιός φορέας έχει αναλάβει την αναπαλαίωση αυτού του μνημείου ; Η αρχαιολογία δεν έχει λόγο ;

    Ευχαριστώ πολύ !

    • Βασίλης Αγιαννίδης

      Ελένη Τ. γειά!
      Την μελέτη έχει εγκρίνει η Εφορεία Νεωτέρων Μνημείων η οποία βρίσκεται όμως στη Λέσβο και είναι ολιγομελής. Φοβάμαι ότι θα γίνουν όλες αυτές οι παρατυπίες που έγιναν στην παλιά Πυροσβεστική, στο ξενοδοχείο Απόλλων, στο παλιό Γαλλικό Κολλέγιο. Όταν θα διαπιστωθούν οι κακοτεχνίες και όλα αυτά που κατεδαφίστηκαν το Υπουργείο Πολιτισμού θα ζητήσει την αποκατάσταση τους αλλά θα είναι αργά. Ποτέ δεν έχει γίνει κάτι τέτοιο από την κατασκευαστική εταιρία παρά το γεγονός πως επιβάλλεται από το Νόμο.

  2. Μαρία Στέλλα Αλούπη

    Το άρθρο του Βασίλη είναι εξαιρετικά εύστοχο και περιγραφικό. Δεν πίστευα αυτά που διάβαζα… Πραγματικά πετάνε τα πάντα; Δε θα μπορούσα να το φανταστώ. Σε μιά Χίο που τέλος πάντων πολλά έχει κρατήσει από την πολιτιστική της κληρονομιά, και συχνά επιτυχώς… (αν και ίσως έχει χάσει άλλα τόσα).
    Δεν καταλαβαίνουν ότι αυτό είναι πισωγύρισμα σε μιά πορεία που είχε να δείξει και κάποιες επιτυχείς αποκαταστάσεις; Βάζω στοίχημα ότι οι εργολάβοι θα πουν ότι «ήταν όλα σάπια» ή «σκουριασμένα». Είναι η μαγική φράση, κάτι σαν «άνοιξε σουσάμι». Μόλις την πεί ο εργολάβος, όλα επιτρέπονται και όλα δικαιολογούνται… Όλα πετιούνται και όλα ξεπουλιούνται…
    Ίσως κάποιοι εκεί πρέπει να πάνε να καταγράψουν τα αντικείμενα που αφαιρούνται από το κτίριο.
    Η και να τα ακολουθήσουν στη χωματερή ή όπου αλλού τα πάνε και να τα φωτογραφήσουν (απόπειρα ιχνηλασιμότητας / σωτηρίας). Ή και να τα αποθηκεύσουν, αν υπάρχει κάποιος χώρος. Και κάπως πρέπει να θεσμοθετηθεί και νομικά η διατήρηση αυτών των αντικειμένων και υλικών…
    Πάντα σκεφτόμουν ότι θα ήθελα κάποτε να εργαστώ σε αυτό το Γυμνάσιο… Θυμάμαι πχ και εκείνα τα βαριά ξύλινα γραφεία, μέσα… Τώρα; Μελαμίνες θα βάλουν; Πλακάκια; Ίσως κάτι μπορεί να γίνει…

Reply To john pappa Cancel Reply