Στην κουζίνα του διαβόλου

1

γράφει ο Κώστας Ζαφείρης

Κάποιοι θα πουν είναι ασήμαντο, γιατί ασχολείσαι; Μιλάω για το μαγειρικό reality show “Hell’s Kitchen” που βλέπουμε στις τηλεοράσεις μας. Για τους μη μυημένους η βασική ιδέα είναι δυο ομάδες μαθητευόμενων μαγείρων που διαγωνίζονται για να φέρουν σε πέρας ένα μενού υπό την καθοδήγηση-εποπτεία γνωστού σεφ. Γνώμη μου είναι ότι δεν είναι ασήμαντο, με το πρόσχημα της διασκέδασης καλλιεργεί αντιλήψεις, νοοτροπίες, συμπεριφορές.

Πως αντιλαμβάνεται το παιχνίδι την καθοδήγηση του έμπειρου σεφ; Φωνές, προσβολές, απειλές, πίεση, υστερίες, ειρωνείες, λεκτική βία. Προκειμένου να εξυπηρετηθεί ο στόχος, ο ευχαριστημένος πελάτης, όλα αυτά δικαιολογούνται. Ο σκοπός (το κέρδος δηλαδή) αγιάζει τα μέσα. Μια προσομοίωση πραγματικού εστιατορίου λένε οι εμπνευστές του παιχνιδιού. Να με συγχωρήσουν αλλά σε εστιατόριο κόλαση όπως αυτό που υπηρετεί ο Μποτρίνι δεν θα πάταγα το πόδι μου, ούτε θα δοκίμαζα πιρουνιά από το μενού του.

Με το άλλοθι του παιχνιδιού, δικαιώνεται ο αδηφάγος ανταγωνισμός μεταξύ των παικτών, η καταπάτηση κάθε εργασιακού δικαιώματος, το τσαλάκωμα της προσωπικότητας. Ο παρουσιαστής-αφεντικό είναι «πετυχημένος» στο ρόλο του, είναι δηλαδή αρκούντως υστερικός, είρωνας και αντιπαθής. Κάποιοι θα πουν φυσικά «δεν φταίει ο άνθρωπος, το όλο concept του παιχνιδιού υπηρετεί». Μόνο που κανείς δεν τον εξανάγκασε να το κάνει, το επέλεξε, και για να το κάνει τόσο καλά πάει να πει ότι το πιστεύει.

Απέναντι σ’ αυτό το ανοσιούργημα που κλείνει το μάτι στον μπανιστιρτζή τηλεθεατή που περιμένει να δει χαιρέκακα τους παίκτες να ανταγωνίζονται, να τρώγονται μεταξύ τους, να τσαλακώνονται και να σπάνε, φέρνω στο νου μου άλλα πράγματα.

Τους τρόπους που μάθαμε εμείς να μαγειρεύουμε. Με φροντίδα, με καλές συμβουλές, με ήρεμη καθοδήγηση, με καλαμπούρι, με μεράκι. Τους τρόπους που αντιμετωπίσαμε ακόμα κι ένα κακομαγειρεμένο φαγητό με ευγένεια και διακριτικότητα. Φέρνω στο νου μου τις συλλογικές κοινωνικές κουζίνες, το μαγείρεμα για συσσίτια. Το μαγείρεμα που είναι προσφορά και αγάπη κι όχι θέαμα και εμμονή στο κέρδος.

Αρκετά είπαμε, γιορτινές μέρες πλησιάζουν, καιρός να μπούμε στις δικές μας τις ταπεινές κουζίνες και να δοκιμάσουμε με καλή καρδιά καμιά καινούργια συνταγή. «Ἡ τράπεζα γέμει, τρυφήσατε πάντες». Καλό Πάσχα

Έχει εκδώσει τα βιβλία "Η βία της βδομάδας" (1997), "Η εκδίκηση του τυπογράφου" (2006), "Αφάνεια" (2010), "Κόντρα Γέφυρα & άλλα διηγήματα" (2015) και "Η πόκα της πλημμύρας" (2017).

Συζήτηση1 σχόλιο

  1. Βλέπεις Κώστα, ίσως σχεδόν κάθε συνειδητη κίνηση έχει ένα κίνητρο, έχει χωριστά μέσα και σκοπό, είναι μια διαφυγή από την πραγματικότητα που φαντάζει (αλλά είναι όντως;) μίζερη, βαρετή. Σκέψου απλές στιγμές, όταν τρως (μέσο) για ευχαρίστηση (σκοπός), όταν βαριέσαι και πηγαίνεις για ποτό (μέσο) για να διασκεδασεις τη βαρεμάρα σου (σκοπός) και πάρα πολλα άλλα!

Reply To Jorge Kapa Cancel Reply