Λάβαμε το παρακάτω γράμμα, και το δημοσιοποιούμε εφόσον συμφωνούμε με τις απόψεις που εκφράζει…
«Ορισμένοι εργολάβοι, με τις ευλογίες του Δήμου Οινουσσών και της Περιφέρειας, περιμένουν την τελική απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας και ετοιμάζονται να επιθέσουν εκατοντάδες τόνους τσιμέντου ως εξωτερικό κρηπίδωμα στο λιμάνι των Οινουσσών σε μια προστατευόμενη για το φυσικό της κάλλος περιοχή που είναι και βιότοπος προτεραιότητας της Ευρώπης (NATURA 2000).
Για να μπορεί -λέει- να διασφαλιστεί η απευθείας σύνδεση των Οινουσσών με τον Πειραιά και τη Θεσσαλονίκη», και μάλιστα σε μια εποχή που η ακτοπλοΐα ψυχορραγεί. Όταν καθημερινώς και καθʼ όλη τη διάρκεια του έτους η σύνδεση με τη Χίο είναι εύκολη και γρήγορη, η δε σύνδεση Χίου με την πρωτεύουσα είναι εξασφαλισμένη αεροπορικώς και ακτοπλοϊκώς.
Η κατασκευή του κρηπιδώματος βρίσκεται στα σκαριά… Σαν να μη φτάνει ότι το γραφικό παραλιακό πρόσωπο του κηρυγμένου παραδοσιακού οικισμού των Οινουσσών έχει ήδη μετατραπεί σε μία ατελείωτη τσιμεντένια μαρίνα από ανάλογες επεμβάσεις που άρχισαν τη δεκαετία του 1970.
Τώρα, εν έτει 2013, που δεν χωράει άλλο τσιμεντένιο μπούκωμα το λιμάνι, είπαμε να επεκταθούμε και εκτός λιμανιού! Τότε εξαφανίστηκε η παραλία «Ζέπαγας» και τώρα απειλείται η παραλία «Κάθισμα», η μοναδική πλέον προσβάσιμη χωρίς μεταφορικό μέσο από τους κατοίκους του οικισμού.
Η κατασκευή του κρηπιδώματος παρουσιάστηκε από τους παράγοντες του Δήμου και της Περιφέρειας ως «έργο πνοής», την ίδια ώρα που ένας πραγματικά ζωτικής σημασίας πνεύμονας, το μαθητικό Οικοτροφείο των Οινουσσών, ύστερα από 57χρονη λειτουργία, απειλείται να κλείσει λόγω έλλειψης πόρων.
Και δεν είναι μόνο αυτό:
- Το έργο της αποχέτευσης εδώ και χρόνια δεν λέει να ολοκληρωθεί.
- Ο βιολογικός καθαρισμός άρχισε, αλλά παρέμεινε ημιτελής, με αποτέλεσμα τα λύματα να διατίθενται ακόμα άνευ επεξεργασίας στο έδαφος και στη θάλασσα.
Αυτά δεν είναι τα σημαντικά ζητήματα προτεραιότητας; Ή μήπως βιαζόμαστε με την ευκαιρία του ΕΣΠΑ να ρίξουμε τα υλικά για το καινούργιο μπετονένιο «απόκτημα» χωρίς να γνωρίζει κανείς καθαρά τι εξασφαλίζει και τι εξυπηρετεί και χωρίς να υπολογίζεται ότι με την κατασκευή του διαγράφονται σημαντικά και μη αναστρέψιμα περιβαλλοντολογικά και κοινωνικά προβλήματα.»
Θεωρούμε ότι χρειάζεται ένας ενιαίος και ολοκληρωμένος σχεδιασμός για την ήπια και αειφόρο ανάπτυξη των Οινουσσών – σαν ενότητα και όχι έτσι, σπαστά και ευκαιριακά. Το νησί αυτό θα μπορούσε να γίνει υπόδειγμα καλής διαχείρισης φύσης και ανθρώπινης παρουσίας και ενασχόλησης. Αυτό όμως θέλει όραμα. Ποιος θα το προσφέρει;
