γράφει ο Μιχάλης Μπάκας
Γιατί εμείς τα ξέρουμε όλα και ξιφουλκούμε καθημερινά στα σύγχρονα καφενεία, στα social media κατηγορώντας τους άλλους ως άχρηστους, προδότες και πουλημένους.
Και ο Μανώλης Γλέζος, προσπαθεί, και ακόμα δεν ξέρει εάν θα τα καταφέρει.
Αυτός, ο Μανώλης Γλέζος, ο μέγιστος Έλληνας, στα 95 του, κουβαλά μαζί του το βάρος των συντρόφων του που έφυγαν. Και ζει γιαυτούς, μαζί με αυτούς με όλα όσα ταιριάζουν σε έναν Έλληνα. Γιατί Ελλάδα είναι, όπως ακριβώς μας μετέφερε ο Μανώλης Γλέζος, το συναπάντημα με τους φίλους στο δρόμο για μια καλημέρα, το κρασί που θα πιούμε, ο χορός μας, το άκουσμα του παφλασμού των κυμάτων και το θρόισμα του ανέμου μέσα από τα φύλλα. Αυτή είναι η Πατρίδα μας σε λίγες γραμμές.
Για όλους όσους έφυγαν, ο Μανώλης Γλέζος είναι εδώ, και ακόμα εκτελεί τις εντολές τους. Είναι πολυπράγμων και γίνεται γεωλόγος, γίνεται και υδραυλικός, για αυτούς που έχουν φύγει και ακόμα του δίνουν εντολές για να κάνει τόσα πολλά. Και προσπαθεί. Και ακόμα δεν ξέρει εάν θα τα καταφέρει. Ναι αυτός, και δεν ξέρει εάν θα τα καταφέρει.
Και ο Μανώλης ο Γλέζος στέκεται και σήμερα απέναντι σε όλους μας, τους πολίτες αλλά στην εξουσία που τον τιμά και διατηρεί την αμφισβήτηση του μεταφέροντας το μήνυμα ότι, ο καθένας μας αναλαμβάνει να κάνει πράξη τα όνειρα όλων αυτών που έφυγαν. Και ακόμα και όταν φύγει ο Μανώλης Γλέζος από αυτόν τον κόσμο θα μας κυνηγάει η ύπαρξη του, για κάνουμε όσα πρέπει.
Όχι μόνο τον Τόσκα, όχι μόνο τον Τσίπρα, αλλά τον καθένα μας που είμαστε υπεύθυνοι απέναντι στον Γλέζο, τους συντρόφους του, και το βάρος που μας παρέδωσαν. Η εύκολη λύση είναι να περιμένουμε από τον Τόσκα και τον Τσίπρα να μας σώσουν αλλά όλοι μας έχουμε την ευθύνη.
Ευχαριστούμε Μανώλη Γλέζο, για αυτά αλλά και για όλα τα άλλα.
ΥΓ. Αφορμή για το κείμενο στάθηκε η παρουσίαση του νέου βιβλίου του Μανώλη Γλέζου «Ακρωνύμια» στη Βουλή των Ελλήνων παρουσία του πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα.
