20151206
Μπήκαμε ταυτόχρονα στο χωριό, εγώ με το μηχανάκι εκείνη με την άσπρη φοράδα της· «μαζί πάμε παντού, στις ελιές, στους σκίνους, αλλά γέρασε, μαζί γεράσαμε· γριά εγώ γριά και τούτη». Στα πόδια της φοράδας τριγυρίζει και η μαύρη σκύλα της, άνοιξε την πόρτα της αυλής και τους έβαλε να φάνε. Συνέχισα προς το ελαιοτριβείο, ήταν κλειστό. «Έκλεισε παιδάκι μου, ‘ρώστησε ο άθρωπος, δεν είχε και πολύ δουλειά, τι να κάμνει εδώ; πήγε στην Αθήνα. Πουλάει τον εξοπλισμό αλλά ποιος να τον αγοράσει, ξέρεις κανένα; το καλύτερο λάδι στη Χίο έβγαζε, μας εξυπηρετούσε εμάς, ‘δω απέναντι μένω, το χειμώνα φέρναμε τις ελιές, το καλοκαίρι τα σταφύλια». Θυμήθηκα τις φωτογραφίες που έβγαλα πριν μερικά χρόνια, πρέπει να ήταν το μοναδικό ελαιοτριβείο του νησιού που χρησιμοποιούσε ακόμη το σύστημα με τις «πετσέτες», είχε ανοίξει το 1923.
Στην είσοδο του ιστορικού κέντρου, έξω από την εκκλησία συναντήθηκε μια γριά γυναίκα με έναν ηλικιωμένο άντρα μικρότερό της. Είχε καιρό να τον δει «μια χαρά είσαι» του λέει. «Α, μεγάλωσα κι εγώ, 79 είμαι, το Γενάρη του ’17 θα γίνω ογδόντα». Της απήγγειλε αργά και δυνατά ένα ποιηματάκι για τους «μερακλήδες του ντουνιά». Εκείνη του είπε ότι κρατιέται γιατί έχει νέα γυναίκα. Απάντησε πως «αν είναι μικρότερη η γυναίκα, ο άντρας κρατιέται νέος αν όμως είναι μεγαλύτερή του, του παίρνει τη ζωή και τον γερνάει».Της θύμισε το δικό της έρωτα με το χωροφύλακα «και κείνη την εποχή οι χωροφυλάκοι ήταν σαν στρατηγοί. Πήγαινε κάτω από το παραθύρι της κι ήβγενε κι ο μπουγάς (αρσενικό βόδι) μαζί»· γέλασαν. Όμορφα κι ανώδυνα ξεκουβαριάζονται, αυτά που κάποτε ήταν γεμάτα πάθος και πόνο.
Απόγευμα Κυριακής, το μπακάλικο και η ταβέρνα είναι κλειστά, μόνο το παλιό καφενείο είναι ανοικτό. Ένα ζευγάρι κουβεντιάζει τι να κάνει με το μαστίχι, πώς και πότε να το πάει στην Ένωση για καθάρισμα. Μια γυναίκα μιλάει στο κινητό ρωσικά ή γεωργιανά. Μπερδεύομαι στα στενά, τα περισσότερα καταλήγουν σε αδιέξοδα. Καθαρό και φροντισμένο το χωριό, όπου υπάρχει ελεύθερος χώρος είναι γεμάτος με γλάστρες και λουλούδια, όπου υπάρχει λίγο χώμα, μικροί κήποι με πορτοκαλιές και λεμονιές.
Βγαίνω στο σχολείο, κι εδώ επισκευασμένο εξωτερικά και κλειστό, όπως στα περισσότερα χωριά, δεν ξέρω αν χρησιμοποιείται για κάτι άλλο εκτός από τις εκλογές. Φροντισμένα χωράφια, μποστάνια, μικρά αμπέλια, λιόδεντρα γύρω από το χωριό. Με το τελευταίο φως περπατώ περιμετρικά του οικισμού και επιστρέφω στην πλατεία, έχουν πια ανάψει οι λάμπες της ΔΕΗ και τα φωτάκια στα δέντρα για τις γιορτές. Το ζευγάρι ακόμα δεν αποφάσισε για το μαστίχι, η γυναίκα μόλις τώρα τώρα τέλειωσε το τηλεφώνημα.
