της Μαρκέλλας Σπανού
Τον προηγούμενο μήνα το Μουσείο Μαστίχας γιόρτασε τα πρώτα του γενέθλια. Για το σκοπό αυτό μάλιστα, ο διαχειριστής του Μουσείου, το Πολιτιστικό Ίδρυμα του Ομίλου Πειραιώς, διοργάνωσε μια πολύ όμορφη μουσική παράσταση εμπνευσμένη από τα ταξίδια του Μάρκο Πόλο στην Ασία. Στον υπαίθριο χώρο του μουσείου ένα πολυσυλλεκτικό πλήθος-κόσμος από τη χώρα, κάτοικοι των γύρω χωριών, προσκεκλημένοι από την Αθήνα, καλλιτέχνες, ανάμεσά τους μουσικοί από την Κίνα, το Ιράν και τη Μογγολία-συναντήθηκε και απόλαυσε τη μουσική βραδιά έχοντας ως μοναδικό συνδετικό κρίκο και κοινό σημείο αναφοράς, τι άλλο, τη μαστίχα.
Έργο μεγαλόπνοο και πολυαναμενόμενο, το Μουσείο Μαστίχας άνοιξε τις πόρτες του τον Ιούνιο του 2016 και μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα αποτέλεσε πόλο έλξης τόσο για τους ντόπιους όσο και για τους επισκέπτες του νησιού. Ο αριθμός των επισκεπτών για το 2016 έφτασε τους 37.000, από τους οποίους μόνο τον μήνα Αύγουστο ήταν 15.000, ενώ φέτος έχουν επισκεφθεί το Μουσείο ήδη 20.000 άτομα. Από αυτούς το 80% περίπου είναι Έλληνες, ενώ το υπόλοιπο 20% αλλοδαποί, κυρίως Τούρκοι, Γάλλοι και Ολλανδοί, αν και έχει τύχει να επισκεφθούν το Μουσείο τουρίστες από το Μπαχρέιν και το Νεπάλ! «Ο πρώτος χρόνος ξεπέρασε κάθε προσδοκία μας και αριθμητικά και ποιοτικά» μας είπε ο Τοπικός Διαχειριστής του Μουσείου, κ. Δημήτρης Γαβαλάς και συμπλήρωσε ότι «Πέρα όμως από το μεγάλο αριθμό των επισκεπτών, εξίσου σημαντικές είναι και οι αντιδράσεις τους. Πολλοί ντόπιοι φεύγουν συγκινημένοι, ενώ δεν είναι λίγα και τα εγκωμιαστικά σχόλια που γράφει ο κόσμος στο βιβλίο επισκεπτών τόσο για το θέμα της αρχιτεκτονικής του μουσείου και της ένταξής του στον περιβάλλοντα χώρο όσο και για το μουσειολογικό σχεδιασμό και την οργάνωση. Πολλοί είναι εκείνοι που το κατατάσσουν στα καλύτερα μουσεία που έχουν δει…».
Από τους πρώτους στόχους του Μουσείου, πέρα φυσικά από τη γνωριμία με τη μαστίχα και την προβολής της σε όλο τον κόσμο, ήταν να αποτελέσει έναν πολιτιστικό φορέα ανοιχτό προς όλο τον κόσμο, ένα σημείο συνάντησης για έρευνα, μελέτη, αλλά και ψυχαγωγία, πολλοί μάλιστα είναι αυτοί που του αποδίδουν το χαρακτηρισμό ως το «Ομήρειο των Νοτιοχώρων». Το μουσείο επισκέφθηκε ένας μεγάλος αριθμός σχολείων, προβλήθηκαν έξι ντοκιμαντέρ και διοργανώθηκαν εκπαιδευτικά προγράμματα για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση, ενώ τώρα στήνονται αντίστοιχα προγράμματα και για τη δευτεροβάθμια. «Μακάρι τα σχολεία να εκμεταλλευθούν το μουσείο και τους χώρους του, να έρχονται εδώ τα παιδιά και να κάνουν εργασίες ή να μελετούν… Όσον αφορά τις εκδηλώσεις, οι περισσότερες (όπως π.χ. οι κινηματογραφικές προβολές) είχαν επιτυχία, γι’ αυτό και θα ακολουθηθεί ένας αντίστοιχος σχεδιασμός και για φέτος με θερινές προβολές, έκθεση ζωγραφικής, μουσικές βραδιές κλπ» ανέφερε ο κ. Γαβαλάς.
Λαμβάνοντας υπόψη τα στοιχεία του Ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ), σύμφωνα με τα οποία 5.000 επισκέπτες του Μουσείου δήλωσαν πως η ύπαρξή του επηρέασε σημαντικά την απόφασή τους να επισκεφθούν την περιοχή, αντιλαμβανόμαστε τη συνεισφορά του στην οικονομία των περιοχών που τα φιλοξενούν . Σύμφωνα πάντα με τον κ. Γαβαλα «Τα γύρω χωριά ευνοούνται πολύ από τη λειτουργία του μουσείου. Οι επισκέπτες χρειάζονται καταλύματα, φαγητό, ν’ αγοράσουν κάποιο σουβενίρ… Υπάρχει τέτοια δυναμική, ώστε σε 3-5 χρόνια μπορεί να προκύψει ανάγκη αύξησης του αριθμού των καταλυμάτων…».
Πέρα όμως από την αναμφίβολη οικονομική επιρροή στους γύρω οικισμούς, πώς μπορεί ένα μουσείο να αλληλεπιδράσει με το μόνιμο κάτοικο ενός γειτονικού χωριού; «Υπάρχει ένα κενό ως προς την επικοινωνία με τα γύρω χωριά, η ένταξη του μουσείου στην περιοχή θα πάρει χρόνο, καθώς οι κάτοικοι δεν έχουν συνηθίσει να συμμετέχουν πιο ενεργά σε ένα μουσείο. Πολύ δύσκολα ο κόσμος του χωριού βγαίνει από το μανδύα του δημοσίως…».
Το σίγουρο πάντως είναι πως οι κάτοικοι των Μαστιχοχωρίων καμαρώνουν για το μουσείο. Λίγο πριν πάρουμε το δρόμο της επιστροφής, κάναμε μια βόλτα στο γειτονικό Πυργί, όπου συναντήσαμε τον κ. Μιχάλη Κουτουβό και τη συντροφιά του, όλοι Πυργούσοι και μαστιχοπαραγωγοί. Κατά γενική ομολογία της παρέας «Το Μουσείο είναι στολίδι για τον τόπο και προπαντός διαφήμιση για το προϊόν της μαστίχας. Προβάλλεται το μαστίχι, το μαθαίνουν οι ξένοι και πουλιέται στην αγορά και μ’ αυτόν τον τρόπο αντιπροσωπεύεται ο κόπος του μαστιχοπαραγωγού».
Φωτογραφίες: Γ. Κάκαρης