Μια εντυπωσιακή μεταβυζαντινή εκκλησία, κοντά στον Μαλαγκιώτη ποταμό, σε περιοχή οποία σύμφωνα με την παράδοση συνδέεται με το θρύλο του «Ανήλιου Βασιλιά»
Άγιος Γεώργιος των Βασιλικών, έχει χαρακτηριστεί ιστορικό διατηρητέο μνημείο και χρονολογείται στα χρόνια μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης, την μεταβυζαντινή περίοδο. Η χρονολογία 1897 στο υπέρθυρο της εισόδου αντιστοιχεί σε μεταγενέστερη επέμβαση στο ναό.
Όπως αναφέρει η αρχαιολόγος της Εφορείας Αρχαιοτήτων Χίου Στέλλα Φαϊτάκη, ο ναός είναι μονόχωρος με κιονοστήρικτο θολοσκέπαστο προστώο στο δυτικό τμήμα του. Ο εξαγωνικός τρούλος που υψώνεται πάνω από το χώρο του ιερού, αποτελεί αρχιτεκτονική ιδιορρυθμία. Οι εσωτερικές τοιχοποιίες κοσμούνται με γύψινη και ζωγραφιστή διακόσμηση. Το δάπεδο είναι στρωμένο με πλάκες από κόκκινη πέτρα Θυμιανών και πέτρα Νενήτων, τοποθετημένες εναλλάξ. Χαρακτηριστικό είναι το κεντρικό τετράγωνο διάχωρο με το αστεροειδές κόσμημα, όπου έχουν τοποθετηθεί περιμετρικά τετράγωνα κεραμικά πλακίδια με διακοσμητικά θέματα σε ζωηρά χρώματα. Τα στασίδια αποτελούν αξιόλογα δείγματα ξυλογλυπτικής τέχνης. Το τέμπλο είναι απλό ξύλινο. Στα βορειοδυτικά του ναού βρίσκονται τα ερείπια λιθόκτιστου τετράγωνου πύργου, άλλοτε διώροφου, από τον οποίο σήμερα σώζεται μόνο τμήμα του θολοσκέπαστου ισογείου.
Η κυκλική πεζοπορική διαδρομή για τους παρατημένους στη μοίρα τους νερόμυλους του Μαλαγκιώτη, που ξεκινάει και τελειώνει στην Βολισσό, δίνει τη δυνατότητα να συνδυαστεί μια επίσκεψη στον Άγιο Γεώργιο, με μία ευχάριστη, χαλαρή πεζοπορία.