γράφει η Ερμιόνη Φρεζούλη
Πριν από κάνα μήνα έπαιζε σε αθηναϊκά ραδιόφωνα μια διαφήμιση ιδιωτικής εταιρίας παραγωγής ενέργειας. Ο εκφωνητής, με τρεμάμενη από τη… συγκίνηση φωνή, προέτρεπε τον συνομιλητή του να βάλει όλων των ειδών τις λάμπες, φθορίου, πυρακτώσεως, led, γιατί τώρα πλέον μπορούν να ανάβουν όλα τα φώτα με την καταπληκτική της προσφορά, με τις εκπτώσεις και απαλλαγές παγίων.
Προφανώς μια ιδιωτική εταιρία έχει ως στόχο την κερδοφορία, και άρα την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη κατανάλωση του προϊόντος της από το κοινό. Είναι όμως η ενέργεια άλλο ένα καταναλωτικό προϊόν; Και είναι θεμιτό, όταν τόση συζήτηση γίνεται για την κλιματική αλλαγή και τις εκπομπές από την καύση ορυκτών καυσίμων, να προωθείται η ακόμα μεγαλύτερη κατανάλωση ενέργειας;
Η ενέργεια όμως, δεν είναι ένα ακόμα προϊόν: είναι κοινό αγαθό στο οποίο θα πρέπει να διασφαλίζεται η πρόσβαση από όλους και όλες. Για το λόγο αυτό και το μεγάλο κύμα επαναδημοτικοποίησης εταιριών παραγωγής και διανομής ενέργειας σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες έχει τέτοια επιτυχία, αντίστοιχα με τις κινήσεις επιστροφής των εταιριών ύδρευσης σε δημοτική ή κοινοτική διαχείριση.
Πέραν όμως αυτού, η εξοικονόμηση ενέργειας αποτελεί σήμερα από τους βασικούς στόχους του κινήματος κατά της κλιματικής αλλαγής. Μπορεί η συνεισφορά του καθενός και καθεμιάς από εμάς να είναι μικρή, ειδικά αν συγκριθεί με τις ευθύνες που έχουν οι μεγάλες πετρελαϊκές, και όχι μόνο, εταιρίες. Ωστόσο, αν θέλουμε πραγματικά να δράσουμε μήπως και καταφέρουμε να αποτρέψουμε την ολοκληρωτική αποδόμηση, αν όχι καταστροφή, του πλανήτη μας, όπως τον ξέρουμε μέχρι σήμερα, οι επιλογές είναι και στο δικό μας χέρι, μέσα στο δικό μας σπίτι.
