Άφησε τη δουλειά του σε εταιρεία συμβούλων για να ξαναδώσει «ζωή» σε ένα ιστορικό περιβόλι της Χίου κι από το Στρασβούργο βρέθηκε στη Χίο ακολουθώντας την αγαπημένη του αλλά και την ανάγκη του για έναν πιο φυσικό τρόπο ζωής. Ο Antoine Caillet, ο γάλλος του «Μέσα-κει», κλείνει 3 χρόνια στο νησί και μας μιλάει για τη ζωή στην επαρχία και τη διαδικασία της προσαρμογής.
Ποιος καλός άνεμος σ’ έφερε στο νησί;
Η γνωριμία μου με μια Χιώτισσα με έκανε να επισκεφτώ για πρώτη φορά τη Χίο και τελικά να εγκατασταθώ εδώ.
Τι ήταν αυτό που σ’ έκανε να αποφασίσεις να ρίξεις άγκυρα στη Χίο;
Η ζωή στη Χίο και γενικότερα η ζωή στην επαρχία είναι πολύ διαφορετική, πιο ήρεμη και πιο ανθρώπινη από αυτή των μεγάλων πόλεων. Κατά τη γνώμη μου, η Χίος προσφέρει πολλά πλεονεκτήματα όπως το κλίμα και έναν τρόπο ζωής που τείνουμε να ξεχάσουμε όταν μένουμε σε μια μεγάλη πόλη και η ζωή συνοψίζεται στο τρίπτυχο “μετρό, δουλειά και ύπνος”. Πάνω απ’ όλα, όμως, η Χίος μας έδωσε την ευκαιρία να αλλάξουμε ζωή και να αφήσουμε τις προηγούμενές μας δουλειές για να στραφούμε προς έναν άλλο τομέα, πιο κοντά στη φύση, με διαφορετικές, πιο «υγιείς» κατά κάποιο τρόπο φιλοδοξίες.
Υπήρχε κάτι που σε δυσκόλεψε στην αρχή;
Η γλώσσα, φυσικά, ήταν και είναι μια δυσκολία, αλλά πέρα απ’ αυτό, με δυσκόλεψε κάπως η προσαρμογή σε μια διαφορετική, από την δική μου, νοοτροπία. Παράλληλα όμως, αυτή η προσαρμογή είναι μια ενδιαφέρουσα διαδικασία, αναπόσπαστο μέρος της αλλαγής τόπου ζωής. Ακόμα και σήμερα, ωστόσο, σχεδόν τρία χρόνια μετά την εγκατάστασή μας στο νησί, υπάρχουν πράγματα που με εκπλήσσουν όπως, για παράδειγμα, η σημασία του «τι θα πει ο κόσμος». Σε σύγκριση με μια μικρή πόλη στη Γαλλία, εδώ έχει πολύ μεγάλη σημασία.
Τι θα έσβηνες αν μπορούσες από τον χάρτη της Χίου;
Αναμφίβολα τα σκουπίδια στις παραλίες και γενικότερα στη φύση. Σκουπίδια αφημένα στην άκρη του δρόμου ή πεταμένα σε υπέροχες περιοχές. Αναρωτιέμαι πως γίνεται τα υπολείμματα οικοδομών ή, ορισμένες φορές, οικιακές συσκευές να είναι πεταμένα στην άκρη του δρόμου πχ. σε διάφορα σημεία πηγαίνοντας προς τα Νοτιόχωρα. Αφού κάποιος τα κουβάλησε μέχρι εκεί γιατί δεν έκανε και έναν κόπο παραπάνω να τα πάει στο κατάλληλο σημείο όπου συλλέγονται τα σκουπίδια; Άλλη πτυχή του ίδιου φαινομένου είναι τα «ξεχασμένα» υπολείμματα κάποιας εκδρομής σε παραλίες. Αφού ήρθες φορτωμένος φαγητά, με τι συνείδηση φεύγεις αφήνοντας πίσω τις συσκευασίες όσων κουβάλησες;
Ποιος είναι ο αγαπημένος σου περίπατος;
Γενικότερα, η Χίος προσφέρει πολύ διαφορετικούς περιπάτους με εναλλαγές τοπίων όπως το μονοπάτι του Φα, το κάστρο της Γριάς με την υπέροχη θέα του, τον Ψάρωνα πάνω από τα Μαύρα Βόλια… Ο αγαπημένος μου περίπατος είναι το φαράγγι των Καμπιών την άνοιξη, όταν η φύση είναι ανθισμένη και το νερό τρέχει γάργαρο.
Πως θα έπειθες κάποιον να έρθει να ζήσει στο νησί;
Μια πρώτη επίσκεψη είναι απαραίτητη για να νιώσει κανείς από μόνος του τους λόγους που θα τον οδηγήσουν να έρθει να ζήσει εδώ. Θα τον βοηθούσα με μια βόλτα στον Κάμπο, στις αγαπημένες μου παραλίες και στα χωριά.
Τι είναι αυτό που λείπει από τη Χίο;
Έχω την εντύπωση ότι ίσως λείπουν από τη Χίο υποδομές, πολιτιστικοί χώροι που θα επέτρεπαν να αναπτυχθεί περισσότερο μια πολιτιστική ζωή με συναυλίες, προβολές κτλ. και θα προσέφεραν ένα ευρύτερο φάσμα ψυχαγωγίας και δραστηριοτήτων.
Σου λείπει κάτι από την πατρίδα σου;
Περισσότερο μου λείπουν η οικογένεια, οι φίλοι μου και… τα τυριά! Το χειμώνα αναπολώ την «γρήγορη» απόδραση για σκί μέσα στην μέρα, αλλά επέλεξα να την ανταλλάξω με την «εύκολη» απόδραση για μπάνιο το καλοκαίρι.
Ποιο μέτρο θα ζητούσες από τις αρχές να εφαρμόσουν για την ανάπτυξη του νησιού με γνώμονα την ποιότητα ζωής των κατοίκων του;
Πιστεύω ότι είναι σημαντική η διαφύλαξη των πλεονεκτημάτων της Χίου όσον αφορά το περιβάλλον, τα μνημεία, τα έθιμα, κτλ. Βλέποντας το νησί με τα μάτια ενός επισκέπτη δεν μπορείς παρά να ενθουσιαστείς, για παράδειγμα, με το Κάστρο της Χίου που έχει τεράστιες δυνατότητες, τις φανταστικές παραλίες που όμως δεν είναι πάντα καθαρές ή, χρόνο με το χρόνο, τις βλέπεις να «χαλάνε» από την ανεξέλεγκτη δόμηση. Ορισμένες φορές, εδώ, η ιδιωτική πρωτοβουλία τείνει να υπερισχύσει του συλλογικού συμφέροντος και ενώ η συλλογικότητα είναι πολύ πιο σημαντική στην Ελλάδα απ’ ότι στο εξωτερικό όπου ο καθένας κοιτάει τον εαυτό του, όταν πρόκειται να κάνει την δουλειά του κανείς, βάζει για λίγο τους κανόνες σε παρένθεση ή επινοεί τους δικούς του ανάλογα με την περίσταση.
