της Ευαγγελίας Παπαζή
Το τραγικό Δευτεριάτικο πρωϊνό για όλο το νησί μας, μα περισσότερο για τον τόπο μου, ριγήσανε οι καρδιές μας και τα μάτια, πλημμύρα από δάκρυα, ταξίδεψαν στην ανηφόρα του τρόμου. Κι ανήμποροι άνθρωποι της καθημερινότητας, ο καθένας σκέφτηκε το δικό του άνθρωπο, το δικό του πόνο, το δικό του άκαυτο φυτίλι που καρβούνιασε.
Μα εκεί, μέσα στο λεωφορείο που λαμπάδιασε, ήτανε νιάτα, που ανοίξανε δυνατές φτερούγες και λύτρωσαν άλλα νιάτα, παλληκαρόπουλα και κοπελιές, που ο χάρος πάνοπλος, ήταν έτοιμος να τ’ αρπάξει. Σ’ αυτή την κοσμοχαλασιά, που όλοι θα λέγαμε «ο σώζων εαυτόν σωθήτω», ένα αγόρι αφήνει το εγώ του και βλέπει μόνο το Εμείς, που αλαφιασμένο ζητά βοήθεια.
Ο Αντώνης, με το χαμηλό βλέμμα και το γοργόφτερο βάδισμα, φοιτητής της Γυμναστικής Ακαδημίας Αθηνών, επιβάτης του μοιραίου λεωφορείου, που μας έκαψε τις καρδιές, αντί να βγει απ’ τις φλόγες και με γρήγορες δρασκελιές ν’ απομακρυνθεί από τον κίνδυνο, άρπαξε από του χάρου τα δόντια τρία νεαρά παιδιά. Τα έσωσε από θάνατο οδυνηρό κι άδικο, νοσηλεύτηκε μαζί τους στο νοσοκομείο Χίου και επέστρεψε αθόρυβα στο σπίτι του.
Το Σάββατο, στις 4 Αυγούστου, ο Σύλλογος Αποφοίτων Λιβανείου Γυμνασίου, στην ετήσια εκδήλωση του, θα τιμήσει τον Αντώνη Σαρρή, γιό του Ανδρέα και της Μαρίας, για την ηρωική του πράξη. Όσοι πιστεύουν πως υπάρχουν Άνθρωποι κι Ανθρωπιά κι «Εμείς», εκτός από αλαζονικά «εγώ», ας έρθουν στον αύλειο χώρο του Λιβανείου Γυμνασίου Καρδαμύλων στις 7:30 για να σφίξουν το χέρι του νεαρού, που μαζί με τον καφέ, το ιντερνέτ κι όλες τις άλλες νεανικές ενασχολήσεις, ξέρει να σκέπτεται τον συνάνθρωπο-συνεπιβάτη, ανεξαρτήτως φύλου και κοινωνικής τάξης και να τον αρπάζει με τόλμη και θάρρος απ’ τις τελευταίες θέσεις του τραγικού λεωφορείου, αποδεικνύοντας πως τα νιάτα μας κλείνουν στο στέρνο τους γενναίες και τολμηρές καρδιές .
Γειά χαρά σου Αντώνη, είμαι περήφανη που για κάποια χρόνια περνούσες απ’ την πόρτα μου, σε καμάρωνα να μεγαλώνεις, ν’ αγωνιάς, να φθάνεις στο τέρμα πρώτος, να εισάγεσαι στην Ακαδημία, ν’ αψηλώνεις και να γίνεσαι πιο ψηλός απ’ όλους εμάς…
