Ανεβαίνει στο νησί μας την Παρασκευή 5 Αυγούστου στις 9 το βράδυ στο Θέατρο Καστρομηνά η παράσταση «Πλάτωνα Απολογία Σωκράτη» σε σκηνοθεσία Δήμου Αβδελιώδη
Μια μοναδική παράσταση σε σκηνοθεσία Δήμου Αβδελιώδη θα φιλοξενηθεί στο Θέατρο Καστρομηνά την Παρασκευή 5 Αυγούστου στις 9 το βράδυ. Η παράσταση δίνεται στην αρχαία ελληνική γλώσσα, ενώ στην σκηνή εμφανίζονται υπέρτιτλοι στα νέα Ελληνικά και στα Αγγλικά. Στο ρόλο του Σωκράτη βρίσκεται ο ηθοποιός Βασίλης Καραμπούλας και του Μέλητου ο Θανάσης Δισλής.
Η παράσταση τελεί υπό την αιγίδα του Δημοτικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος και πραγματοποιείται σε συνδιοργάνωση με το Κέντρο Παιδείας και Πολιτισμού ‘Ιωνία».
Δήμος Αβδελιώδης: Κορυφαία έκφραση του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού
Ο σπουδαίος Δήμος Αβδελιώδης, που έχει επιμεληθεί τη διδασκαλία του αρχαίου κειμένου, την μετάφραση και την σκηνοθεσία, αναφέρει για την παράσταση:
Mε την «Απολογία» φθάνει στην πιο κορυφαία του έκφραση ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός, γιατί σωματοποιείται, αποκτώντας πραγματική και αναμφισβήτητη υπόσταση με τον Σωκράτη, ο οποίος επιλέγει συνειδητά τον θάνατο, αντί να στερηθεί της ελευθερίας να ζει και να δρα αναζητώντας τον πραγματικό σκοπό της ύπαρξής μας, έχοντας καταγράψει με την απολογία του τις συμπεριφορές των ανθρώπων και όλη την εικόνα ενός πολιτισμού που πελαγοδρομεί και που μοιάζει πολύ με το σήμερα του δυτικού πολιτισμού.
Ταυτόχρονα αρχίζει και η δύση του ελληνικού κόσμου, εφ’ όσον το πνεύμα αυτού του πολιτισμού δεν μπόρεσε να ενσωματωθεί μέσα στην πραγματική ζωή, της λειτουργίας της δημοκρατίας και των θεσμών, παραμένοντας σαν μια ουτοπική και άπιαστη ιδέα για ποιητές.
Είναι δύσκολο έως ακατόρθωτο να καταλάβουμε σήμερα τον πραγματικό χαρακτήρα αυτού του εξόχως οριακού κειμένου μέσα από τη μετάφρασή του, επειδή η μετάβαση του σε μιαν άλλη γλωσσική δομή και μίαν άλλη φωνή, είτε ελληνική είτε διεθνή, αλλάζει αναγκαστικά και καθοριστικά το ύφος και το ήθος του, άρα και το ήθος του Σωκράτη και του Πλάτωνα.
Κάθε μεταφραστική απόπειρα όσο πιστή κι’ αν θέλει να είναι, δεν μπορεί να υποκαταστήσει τον πρωτότυπο λόγο του κειμένου, αφού εκ των πραγμάτων παράγει μίαν εντελώς νέα δομή που ενέχει έναν διαφορετικό ήχο και μουσικότητα.
Όμως ό ήχος και οι μουσικές παράμετροι είναι που ρυθμίζουν το νόημα της κάθε φράσης και όχι η τυπική ή τυποποιημένη εκφορά μιας σειράς λέξεων. Ο τρόπος που θα ειπωθούν οι λέξεις, καθορίζει την ευκρίνεια του νοήματος. Οι λέξεις για να αποκαλύψουν τη σημασία τους πρέπει να μην ακούγονται σαν λέξεις αλλά σαν οχήματα σημασιών που διαρθρώνουν το νόημα. Στο άκουσμά τους όχι απλώς να καταλαβαίνουμε αλλά κυρίως να νοιώθουμε.
Σκοπός λοιπόν της εκφοράς του ίδιου του αρχαίου πλατωνικού κειμένου κατά την παράσταση, δεν είναι κάποιος λόγος πρωτοτυπίας ή μιας στενά φιλολογικής ή ιστορικής αναζήτησης, αλλά η ανάγκη, από το άκουσμα της φωνής του αυθεντικού έργου, να αφουγκρασθούμε και να νοιώσουμε βιωματικά τα αισθήματα και το ήθος του Σωκράτη.