γράφει ο Σιδερής Τσούρος
Είναι δεδομένο ότι το προσφυγικό έχει ξεπεράσει τις αντοχές της Χίου, ότι η παραβατικότητα έχει αυξηθεί, ότι η κοινωνία έχει αφεθεί στην τύχη της, τόσο από την κυβέρνηση όσο και από την αυτοδιοίκηση. Τα πάντα άλλωστε σχεδιάζονται και υλοποιούνται ερήμην της κοινωνίας, χωρίς καμία δημοκρατική νομιμοποίηση.
Δυστυχώς στον τόπο μας, εδώ και τουλάχιστον 7 μήνες, αναπτύσσεται βάση καλά οργανωμένου σχεδίου ένα μοντέλο ανάπτυξης και μαζικοποίησης φασιστικού κινήματος. Στο σχέδιο αυτό έχουν μοιραστεί ρόλοι και αρμοδιότητες ανάμεσα σε πολιτικούς, εκκλησιαστικούς παράγοντες, δημοσιογράφους. Και το σχέδιο πάει πολύ καλά!
Διαβάζω σχόλια στο Facebook και στις ειδήσεις, μιλάω με φίλους και συγγενείς και πολλοί μου λένε: «Εμείς δεν ταυτιζόμαστε με τους φασίστες, απλά δεν αντέχουμε άλλο την κατάσταση με τους πρόσφυγες και ζητάμε να γίνει κάτι». Το ίδιο πάνω κάτω σχόλιο επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, άλλοτε με ειλικρίνεια και άλλες φορές εντελώς υποκριτικά. Γιατί, να δεχθώ ότι ένα κομμάτι του κόσμου δεν είναι ενημερωμένο. Θα έπρεπε, αλλά δεν είναι. Όμως μια μεγάλη μερίδα αυτού του κόσμου γνωρίζει. Γνωρίζει λόγου χάρη το ποιόν αυτών των ανθρώπων που συμμετέχουν συστηματικά σε οποιαδήποτε κατάσταση που δυνητικά θα μπορούσε να δημιουργήσει φασαρία και πολιτική ανωμαλία. Γνωρίζει ότι οι ίδιοι άνθρωποι κατηγορούνται για δολοφονίες. Γνωρίζει ότι την προηγούμενη εβδομάδα αυτά τα άτομα επιχείρησαν να δολοφονήσουν πρόσφυγες (δηλαδή ανθρώπινα όντα, σαν εμένα και σένα) πετώντας πέτρες και ογκόλιθους από τα σπίτια πάνω από τη Σούδα. Και όμως, αυτή η μερίδα του κόσμου επιλέγει να κάνει τα στραβά μάτια.
Ειλικρινά, δυσκολεύομαι να κατανοήσω –παρόλο που η εμπειρία και η παγκόσμια ιστορία διδάσκει ότι δεν θα έπρεπε- πως γίνεται να στοχοποιείς ανθρώπινα όντα, πως γίνεται να μην αντιδράς όταν δίπλα σου ξεδιπλώνονται δολοφονικά σχέδια.
Την ίδια στιγμή το νησί έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο θέατρο του παραλόγου. Ο κυβερνητικός βουλευτής προσπαθεί να εξαφανιστεί από προσώπου γης, Δήμαρχος και Αντιπεριφερειάρχης λένε πράγματα που κι οι ίδιοι γνωρίζουν ότι είναι εντελώς ανεδαφικά και δημοσιογράφοι – επιτομή της φράσης «μίσθαρνα όργανα», βλέπουν πυροτεχνήματα, την ώρα που βρέχει δολοφονικές κοτρόνες. Ο Δεσπότης έχει αναλάβει την εξωτερική πολιτική και τα ΠΣΕΑ, ενώ οι φασίστες κόβουν βόλτες ανενόχλητοι ανάμεσα στις διμοιρίες των ΜΑΤ. Οι εισαγγελικές αρχές απούσες.
Όσο για τη χιώτικη κοινωνία; Πικρή η αλήθεια: Στην πλειοψηφία της είτε συνηγορεί, είτε αδιαφορεί.
Και κάπου εδώ καταρρέει με πάταγο ο αστικός μύθος που θέλει το Χιώτη και τη Χιώτισσα κοσμοπολίτες, φιλόξενους, ανθρώπους του πολιτισμού και του πνεύματος, ανεκτικούς. Αν μη τι άλλο το 2016 θα μείνει στην ιστορία του νησιού γιατί για πρώτη φορά οι Χιώτες έβαλαν στην μπάντα τον καθωσπρεπισμό και την comme il faut νοοτροπία τους και έδειξαν με ωμό τρόπο το ρατσιστικό τους πρόσωπο.
Οι ειδήσεις κάνουν πλέον το γύρο του κόσμου. Τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία ταυτίζουν τη Χίο με το φασισμό, τη βία εναντίον κυνηγημένων από τον πόλεμο και τη φτώχεια ανθρώπων.
Έχουμε φτάσει στο σημείο να διαδηλώνουμε έξω και από τα δικαστήρια! Θεωρούμε λογικό ο Δικαστής να αποφασίσει με βάση τις κραυγές μας και όχι με τα αποδεικτικά μέσα που του προσκομίζονται. Δηλαδή, αμφισβητούμε πλέον και τα βασικά της Γαλλικής Επανάστασης! Τι κι αν τα είπαν ο Βολταίρος, ο Μοντεσκιέ, ο Ντιντερό τριακόσια χρόνια πριν και βάλε. Τι κι αν τα είπε και ο Αδαμάντιος Κοραής που τον έχουμε κάνει άγαλμα. Τα γράφουν άλλωστε και τα βιβλία που φιλοξενεί η Βιβλιοθήκη με το όνομά του.
Η Χίος γυρνάει σελίδα. Μόνο που αυτή η σελίδα είναι μαύρη. Και οι πρωταγωνιστές της καταγράφονται από την Ιστορία.
