Καμάρι μας -και άγχος μας- το βιογραφικό μας

του Γιάννη Κωσταρή

Η συνταγή του καθωσπρεπισμού επιβάλλει σπουδές σε γνωστά πανεπιστήμια, με μεταπτυχιακά και διδακτορικά, 2-3 γλώσσες, εργασιακή εμπειρία σε μεγάλες εταιρίες κι αν πρόκειται για καλλιτέχνη ατομικές εκθέσεις ή παραστάσεις ή συναυλίες σε γνωστούς χώρους και το εξωτερικό, εκδόσεις του έργου του κτλ.

Βιογραφούμε τον εαυτό μας σαν διαφήμιση -καλογυαλισμένα ψέματα- μετρούμε τη ζωή μας με οικονομικούς όρους για να διακριθούμε στην «αγορά εργασία».

Αδικούμε τον εαυτό μας. Είμαστε πολλά περισσότερα και σπουδαιότερα.

Ίσως όχι τα ιδανικά παιδιά των γονιών μας, ίσως όχι αυτό που κάποτε ονειρευτήκαμε, αλλά σίγουρα πιο υπέροχοι και ξεχωριστοί από την ατσαλάκωτη σαχλαμάρα των βιογραφικών.

Τα «πιστοποιημένα» πτυχία δεν έχουν σχέση με τους φόβους, τους έρωτες, το θυμωμένο πόνο, τη χαρά, την κρυφή και φανερή αγάπη, τις αδυναμίες, τις παύσεις και τις σιωπές μας.

Τώρα που ζορίζουν «οι δουλειές», ας ανακαλύψουμε ο ένας τον άλλο, αγκαλιασμένοι με την πραγματικότητα, στους δρόμους και τις πλατείες, στις συλλογικές δράσεις, στις ανοικτές σκέψεις, στην ομορφιά που τριγύρω μας ανθίζει.

Αντισταθείτε στο βιογραφικό σας και αν χρειαστεί να γράψετε για το βίο σας, συλλογιστείτε τον πρώτα.