γράφει ο Στέλιος Κραουνάκης
Το σκηνικό στην Ευρώπη έχει αλλάξει εντυπωσιακά μέσα σε λίγες μέρες. Η υποκινούμενη από την Γερμανία «ευρωπαϊκή» πολιτική της λιτότητας και των «με κάθε κόστος» ισοσκελισμένων προϋπολογισμών, με τα τελείως απίθανα και έξω από κάθε πραγματικότητα «διατεταγμένα» ποσοστά πρωτογενούς πλεονάσματος των 3% του ΑΕΠ το 2015 και 4,5% το 2016, βρίσκεται πλέον στο στόχαστρο των εξελίξεων. Ο Έλληνας πρωθυπουργός προσπαθεί να διαμορφώσει ένα κλίμα συμμαχιών με απανωτά ταξίδια σε που να επιτρέψει μία χαλάρωση της δημοσιονομικής επιτήρησης, έτσι ώστε να μπορεί να διαπραγματευτεί με Μέρκελ και Σόιμπλε από θέση ισχύος. Οι Γερμανοί, έχοντας το μαχαίρι έχοντας και το καρπούζι, κρατάνε σιγή ιχθύος, διαμηνύοντας μόνο ότι δεν υπάρχει λόγος ν’ αλλάξει τίποτα. Η αλήθεια που δεν θέλουν να παραδεχτούν όμως είναι ότι έχουν αλλάξει τόσο πολλά που η τρόικα απενεργοποιήθηκε σε ένα απόγευμα. Το τέρας που προσκυνούσαν οι προηγούμενοι υπουργοί και πρωθυπουργοί εξέπνευσε με μία συνέντευξη τύπου από ένα Έλληνα υπουργό που δεν είχε προλάβει καν να ορκιστεί, σαν «μία αντιευρωπαική, σαθρά δομημένη επιτροπή». Όταν πρωτοδιάβασα τον τίτλο του δημοσιεύματος του Σταθάκη «μην φοβάστε» νόμιζα ότι αναφέρεται στους Έλληνες. Εκείνος όμως μιλάει στους Ευρωπαίους και συγκεκριμένα στους Γερμανούς (συνέντευξη στον Spiegel). Διαβάστε πόσο σαφή είναι αυτά που λέει ο Σταθάκης για τις θέσεις της ελληνικής κυβέρνησης.
«Το ερώτημα λοιπόν που προκύπτει είναι: Γιατί είναι εφικτή μια αμοιβαία επωφελής συμφωνία με τους εταίρους με αυτήν την κυβέρνηση, ενώ δεν ήταν με την προηγούμενη;
Η απάντηση βρίσκεται στο περιεχόμενο της συμφωνίας που επιδιώκει η ελληνική κυβέρνηση. Τα βασικά σημεία αυτής της συμφωνίας είναι τέσσερα. Πρώτον, η απομείωση του δημόσιου χρέους. Δεύτερον, το χρηματοδοτικό πλαίσιο κατά την μεταβατική περίοδο από το μνημονιακό καθεστώς στην εφαρμογή ενός εθνικού προγράμματος ανασυγκρότησης της ελληνικής οικονομίας. Αυτά τα δύο είναι που χρειάζεται η Ελλάδα για να μπορέσει να εκκινήσει η διαδικασία ανάκαμψης της οικονομίας της.
Αλλά για να τα πάρει θα πρέπει να παρουσιάσει ένα συγκροτημένο πρόγραμμα που να πείθει τους εταίρους ότι δε θα επιστρέψουμε στις παθογένειες του παρελθόντος. Εδώ ερχόμαστε στα άλλα δύο σημεία της συμφωνίας.
Το τρίτο σημείο είναι ένα μεσοπρόθεσμο πλαίσιο διατήρησης της δημοσιονομικής σταθερότητας, χωρίς βέβαια τα μεγάλα πλεονάσματα που καθηλώνουν την αναπτυξιακή πορεία. Η Ελλάδα δεσμεύεται ότι δεν θα παράξει νέα ελλείμματα τα οποία θα οδηγούσαν ξανά τη χώρα σε καθεστώς οιονεί χρεοκοπίας.
Το τέταρτο σημείο είναι και το σημαντικότερο από όλα. Οι μεταρρυθμίσεις που έχει πραγματικά ανάγκη η οικονομία, όπως αυτές στο φορολογικό σύστημα, στη δημόσια διοίκηση, στην πάταξη της διαφθοράς, είναι οι μεταρρυθμίσεις που δεν τόλμησε να κάνει καμία μνημονιακή κυβέρνηση για να μη θίξει τη διαπλοκή και το πελατειακό κράτος».
και καταλήγει ο κος Σταθάκης
«Η συμφωνία είναι λοιπόν εφικτή γιατί είναι πραγματικά επωφελής για όλους. Η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να επιστρέψει στην ανάπτυξη με κοινωνική δικαιοσύνη. Η Ευρώπη από την άλλη πλευρά μπορεί να αντιμετωπίσει το ελληνικό ζήτημα στο πλαίσιο της ευρύτερης μεταστροφής της οικονομικής πολιτικής που θα δώσει περισσότερο χώρο στη νομισματική χαλάρωση, και σε πιο θαρραλέα βήματα αναπτυξιακής στρατηγικής».
Πέρα από το πόσο λογικά ακούγονται αυτά που λέει το οικονομικό επιτελείο της ελληνικής κυβέρνησης είναι ένα μεγάλο ζήτημα αν οι Ευρωπαίοι θα δεχτούν τέτοιες αλλαγές για την Ελλάδα γιατί ξέρουν ότι θα ακολουθήσουν και άλλες χώρες. Στην ουσία όμως η συζήτηση δεν αφορά συγκεκριμένα κράτη-μέλη αλλά περιστρέφεται γύρω από την δυνατότητα αλλαγής πλεύσης στην ΕΕ, δημοσιονομική αλλά και δημοκρατική. Κάτι που πιθανότατα δεν θα αφήσουν οι Γερμανοί να συμβεί αν δεν έχουν εξασφαλίσουν κέρδη και κυριαρχία.
