γράφει η Ερμιόνη Φρεζούλη
Έχουμε συνηθίσει να γκρινιάζουμε για τις κιτσάτες εκδηλώσεις μνήμης, τις παρελάσεις και άλλες αντίστοιχες εκδηλώσεις που οργανώνουν οι αρχές, τοπικές και εθνικές, της χώρας μας. Από τη σημαία των 150 τετραγωνικών που δημιούργησε προβλήματα ασφαλείας στο αεροδρόμιο, εδώ στον τόπο μας, μέχρι τις παρελάσεις με τα τσάμικα και τον εορτασμό των 2.500 χρόνων από τη μάχη της Σαλαμίνας, με τις παραδοσιακές στολές και το κόκκινο χαλί πάνω στις παλέτες.
Το κιτς όμως δεν είναι ίδιον μόνο της ελληνικής κουλτούρας. Πρόσφατα είδαμε τις καταπληκτικές χρυσές πολυθρόνες που φιλοξένησαν τη Μέρκελ στην επίσκεψή της στην Άγκυρα, για να επισφραγιστούν οι άψογες σχέσεις ΕΕ-Τουρκίας, μιας και η τελευταία χορεύει στο ταψί τους ευρωπαίους αξιωματούχους για να τους «λύσει» το προσφυγικό «πρόβλημα».
Και λες, εντάξει, είναι η Ανατολή που, όπως και να το κάνουμε, αρέσκεται στα χρυσοπίκιλτα χαλιά και την κιτσάτη διακόσμηση. Έλα όμως που δεν είναι μόνο εκεί: αυτή τη βδομάδα έτυχε να παρακολουθήσω την άφιξη του Κινέζου προέδρου στην Αγγλία και ομολογώ ότι εντυπωσιάστηκα από την ολόχρυση άμαξα της βασίλισσας Ελισάβετ… Πιο πολύ βέβαια εντυπωσιάστηκα, όπως εντυπωσιάζομαι κάθε φορά, από τα πλήθη που ζητωκραύγαζαν. Ακριβώς τι, δεν κατάλαβα… Η άλλοτε κραταιά αυτοκρατορία υποδέχτηκε με όλες τις τιμές τον πρόεδρο της «κομμουνιστικής» Κίνας.
Όπου και να πας, δεν γλιτώνεις…
