του Μιχάλη Μπάκα
Γνώρισα την ΕΡΑ Αιγαίου όταν ήμουν φοιτητής και με τη νεανική μας τρέλα κάναμε ραδιοφωνική εκπομπή με τους φίλους Προκόπη και Γιώργο. Το δημόσιο ραδιόφωνο είχε δώσει βήμα στους φοιτητές του Πανεπιστημίου Αιγαίου για να επικοινωνήσουν με όλα τα νησιά μας. Από τότε πολλές φορές βρήκαμε βήμα επικοινωνίας με την κοινωνία των νησιών μας μέσα από την ΕΡΑ Αιγαίου. Από την εποχή που οι οικολογικές οργανώσεις διαμαρτύρονταν για τα μπαζώματα στο Ντίπι από τον τοπικό δήμαρχο, στις διαμαρτυρίες για τη ρύπανση σε τυροκομείο με τους ενεργούς πολίτες στο Σκαλοχώρι, τη παράνομη λειτουργία χωματερών σε Γέρα, Πλωμάρι ή Ερεσσό, στις αντιδράσεις κατά του σχεδίου της εταιρίας Ρόκας – Ibedrola, στις φωτιές της Χίου, στις ενέργειες συμπαράστασης στους μετανάστες και τόσες άλλες φορές, πάντα η ΕΡΑ φιλοξενούσε τις απόψεις μας και ήταν η ελεύθερη φωνή που ποτέ δεν μας λογόκρινε. Εκεί που άλλοι έβαζαν τοπικά πολιτικά και επιχειρηματικά συμφέροντα η ΕΡΑ Αιγαίου ήταν μαζί μας. Εκεί που τα ιδιωτικά ΜΜΕ διέθεταν πληρωμένο διαφημιστικό χώρο στην προεκλογική περίοδο η ΕΡΑ Αιγαίου τηρώντας τη δεοντολογία μας παρακάλαγε να πάμε στις εκπομπές της για να εκπροσωπούνται όλα τα κόμματα!! Στην ύπαιθρο των νησιών μας, εκεί που άκουγες μόνο τουρκικους σταθμούς η ΕΡΑ ήταν παρούσα. Μέσα από τα ερτζιανά γνωρίσαμε το Θοδωρή από τη Χίο, το Γιώργο από την Ικαρία, τη Δήμητρα από τη Μυτιλήνη, και όλα τα άλλα παιδιά, οικίες φωνές για όλους εμάς τους Αιγαιοπελαγίτες.
Και έτσι σαν κακόγουστο αστείο μάθαμε το απόγευμα ότι με απόφαση της κυβέρνησης η ΕΡΤ σε όλη την Ελλάδα κλείνει. Βρεθήκαμε με τους φίλους εργαζόμενους στην ΕΡΑ Αιγαίου όπου παγωμένοι δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι κλείνει η ΕΡΤ και όλοι μένουν στο δρόμο. η συμπαράσταση όλων των πολιτών τους/μας έδωσε κουράγιο. Με μια πραξικομματική απόφαση της κυβέρνησης χάνονται περισσότερες από 2600 θέσεις εργασίας. Η δημοκρατία δέχεται ακόμα ένα πλήγμα όπως και ο πολιτισμός που η ΕΡΤ στήριζε τόσα χρόνια κόντρα στην αγοραία χυδαία – πολλές φορές αισθητική της ιδιωτικής τηλεόρασης. Την ώρα που γράφω αυτες τις γραμμές, βράδυ Τρίτης λίγο πριν τα μεσάνυχτα, το σήμα της ΕΡΤ χάνεται, χιόνια εμφανίζονται μέσα στο κατακαλόκαιρο, χιόνια για τη δημοκρατία και τον πολιτισμό μας. Πόσα ακόμα θα υπομένουμε; Θα τους αφήσουμε και πάλι;
