γράφει η Ερμιόνη Φρεζούλη
Η αλλαγή της ευρωπαϊκής πολιτικής στο προσφυγικό ζήτημα χαρακτηρίζεται από την εμμονή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην στρατιωτικοποίηση των συνόρων, που αποδεικνύεται αν κάποιος δει και μόνο το μέγεθος των προϋπολογισμών που διατίθενται σε αυτούς τους τομείς. Ωστόσο, αυτή η εμμονή δεν είναι ευρέως γνωστή, καθώς όλα τα συνέδρια, οι συζητήσεις και οι αποφάσεις λαμβάνονται πίσω από κλειστές πόρτες, ενώ τα ελάχιστα έγγραφα που δημοσιοποιούνται, σε μεγάλο βαθμό αποκρύπτουν όσα περιέχονται στα επίσημα έγγραφα που μένουν στα ντουλάπια των αξιωματούχων στις Βρυξέλλες.
Η συζήτηση που διεξάγεται σήμερα στην Ευρώπη περί συνόρων, Σένγκεν, hotspot, Frontex και του διάδοχου σχήματος (Ευρωπαϊκή Ακτοφυλακή-Συνοριοφυλακή) που φαίνεται ότι θα είναι έτοιμο σε έξι μήνες, αναδεικνύει με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο το έλλειμμα δημοκρατίας, διαφάνειας και κοινωνικής λογοδοσίας μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Κάτι που δεν είναι επίσης καινούριο. Έχει φανεί σε όλα τα επίπεδα διακυβέρνησης, από την οικονομική και δημοσιονομική πολιτική, μέχρι τη διαχείριση κρίσεων, όπως είναι σήμερα το προσφυγικό ζήτημα. Η ίδια η Επιτροπή έχει εξαιρέσει το Κοινοβούλιο σε διάφορες φάσεις λήψης απόφασης για τα συγκεκριμένα ζητήματα, ενώ δεν έχει επί της ουσίας απαντήσει ούτε σε ερωτήσεις Ευρωβουλευτών αναφορικά με αυτά.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η σύγκρουση μεταξύ Πολωνίας και ΕΕ τις τελευταίες μέρες αναφορικά με το καθεστώς όπου θα υπάγονται οι αξιωματούχοι της νέας υπηρεσίας που θα αντικαταστήσει τη Frontex. Η ΕΕ πλέον δεν μασάει τα λόγια της: στόχος είναι η δημιουργία ενός στρατιωτικοποιημένου σώματος με απεριόριστες εξουσίες και χωρίς κανένα ουσιαστικά έλεγχο από τις κυβερνήσεις. Το παιχνίδι έχει αρχίσει εδώ και χρόνια, με την ΕΕ να επιλέγει ως προνομιακούς συνομιλητές της σε αυτά τα σχέδια τη στρατιωτική βιομηχανία και τις εταιρίες ασφαλείας.
Ο Αποστόλης Φωτιάδης* στο βιβλίο του Έμποροι των Συνόρων (εκδόσεις Ποταμός) επιχειρεί μια λεπτομερή καταγραφή όσων έχουν συμβεί, μετά από ενδελεχή έρευνα, και αναδεικνύει το ζήτημα του ελλείμματος δημοκρατίας και διαφάνειας. Η συζήτηση φαίνεται να κλείνει, πριν καν ανοίξει, με τις κυβερνήσεις έρμαιο της ΕΕ και των βιομηχανικών λόμπι, αδύναμες να παρέμβουν. Και τους Δήμους, για να έρθουμε στα δικά μας, να μπαίνουν σε άγνωστες περιπέτειες, θεωρώντας ότι εξυπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα. Δυστυχώς η πραγματικότητα τους διαψεύδει και θα βρεθούμε ως τοπική κοινωνία μπροστά σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις, όπου δεν θα έχουμε κανένα λόγο επί των όσων θα συμβούν.
* Ο Απ. Φωτιάδης συμμετείχε στο 5ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Χίου
