(σας γαμώ τα έθιμα)
στον Amer Mohamed Ali
γράφει και φωτογραφίζει ο Σταμάτης Μενής
Καίγομαι, γιατί το υλικό μου καίγεται
Καίγομαι χωρίς πόνο, γιατί ο πόνος είμαι εγώ
Καίγομαι, δίνω βλάσφημο θέαμα στη ζωή μου
Καίγομαι, γιατί έχω και είμαι φωτιά
Καίγομαι, μα δέ σου δίνω φως
Καίγομαι, με ένα χέρι στο λαιμό κι ένα στα μάτια
Καίγομαι, όχι από έθιμο… από ζωή
Καίγομαι και κρυώνω… μου πήραν το σώμα και μ’ άφησαν τα ρούχα
Καίγομαι, άφησα τη φωτιά για να καώ εδώ και τώρα τρέχω καιόμενος για να φωτίσω τον κόσμο
Καίγομαι χωρίς πόνο, γιατί ο πόνος είμαι εγώ
Καίγομαι, δίνω βλάσφημο θέαμα στη ζωή μου
Καίγομαι, γιατί έχω και είμαι φωτιά
Καίγομαι, μα δέ σου δίνω φως
Καίγομαι, με ένα χέρι στο λαιμό κι ένα στα μάτια
Καίγομαι, όχι από έθιμο… από ζωή
Καίγομαι και κρυώνω… μου πήραν το σώμα και μ’ άφησαν τα ρούχα
Καίγομαι, άφησα τη φωτιά για να καώ εδώ και τώρα τρέχω καιόμενος για να φωτίσω τον κόσμο
Καίγομαι στο λευκό γιατί δεν έχω σκιά
Καίγομαι, χάνω τον εαυτό μου για να τον κερδίσω
Καίγομαι κι έχω ενός λεπτού ψυχή… κι η ψυχή μου είναι υγρή.
Καίγομαι, χάνω τον εαυτό μου για να τον κερδίσω
Καίγομαι κι έχω ενός λεπτού ψυχή… κι η ψυχή μου είναι υγρή.
