Η εξεύρεση μιας τσάντας από κάποια πρόσφυγα ήταν η αφορμή ο Σύλλογος Γυναικών Καρδαμύλων να γράψει ένα «γράμμα στην άγνωστη αδερφή μας». Μια συγκινητική επιστολή γεμάτη συμπόνια και αλληλεγγύη προς τις γυναίκες πρόσφυγες. Διαβάστε την:
Πριν λίγες μέρες, ξέβρασε η θάλασσα την τσάντα σου. Μια κοινή μαύρη τσάντα. Την βρήκαμε να επιπλέει σε παραλία του χωριού μας. Ήταν γεμάτη φύκια, πετραδάκια, άμμο και ανάμεσά τους όλο σου το βιός, η ζωή που άφησες πίσω σου και η ζωή που ήλπιζες ότι θα ζήσεις. Άγνωστη αδελφή μας Σύρια, Πακιστανή, Αφγανή, Σομαλή, ξεπλύναμε την εσάρπα, τα γυαλιά, την βεντάλια σου και στεγνώσαμε το ρολόι, το βελονάκι, την δαχτυλίθρα και τις βελόνες. Το πλαστικό κουτί προστάτεψε το αλάτι, αλλά η ντομάτα και το κέικ είχαν λιώσει… το ποτήρι και τα μαχαιροπήρουνα, τα κοκαλάκια των μαλλιών ΄η χτένα και το κραγιόν δεν έπαθαν τίποτα. Το κοράνι που είχες ευλαβικά τυλιγμένο σε νάιλον το απλώσαμε σελίδα σελίδα στον ήλιο. Δεν ξέρουμε αδελφή μας, την τύχη σου. Ευχόμαστε να ξαναχτίζεις τη ζωή σου σε μια ειρηνική χώρα… Αν όμως το φιλόξενο Αιγαίο σε δέχτηκε στην αγκαλιά του, θέλουμε να ξέρεις ότι στην Ελλάδα της κρίσης πολλοί άνθρωποι δακρύζουν και προσεύχονται για σας, τους κυνηγημένους από τον πόλεμο ή τη φτώχεια. ‘Ισως δεν έμαθες ποτέ ότι την μοίρα σας είχαν παλιότερα πολλοί δικοί μας όταν σε παρόμοιες συνθήκες πήραν το δρόμο της προσφυγιάς. Με βάρκες στο Αιγαίο πάλεψαν για τη ζωή τους.
Δεν σου άξιζε αυτή η τύχη αδελφή μας. Εσύ έπρεπε τώρα να ζεις στην πατρίδα σου, να μεγαλώνεις τα παιδιά σου, να χαίρεσαι τα εγγόνια σου, να φροντίζεις τους γονείς σου και ασ γνώριζες την Ευρώπη μόνο από τον χάρτη.
Η τσάντα σου είναι ένα πολύτιμο κειμήλιο σε ένα μουσείο παγκόσμιας απανθρωπιάς. Καλό ταξίδι!