Σαββατοκύριακο στο χωριό ή οι «κροκόδειλοι» των Καρδαμύλων

0

του Βασίλη Αγιαννίδη

Πόσο ψυχοφθόρο μπορεί να είναι τελικά ένα Σαββατοκύριακο στο χωριό;

Ας αφήσουμε τα παλαιά κτήρια που ρημάζουν ή κακοποιούνται κάθε μέρα και δίνουν σε κάποιες γειτονιές την εικόνα ερειπιώνα και σε κάποιες άλλες, τσιμεντοποιημένου, φθηνού και λαϊκού παραθαλασσίου θερέτρου. Ας μην μιλήσουμε για τα περιβόλια που αποψιλώνονται για να τροφοδοτήσουν ενεργειακά τζάκια και τους περιβολότοιχους που εξαφανίζονται για να οικοδομηθούν σύγχρονα ψευτο-παραδοσιακά σπίτια. Ή για τα βενζινοπρίονα κάθε μεσημέρι Κυριακής (βλέπε το άρθρο της Ματρώνας Αποστολίδη: Περί ενόχλησης και ενσυναίσθησης… ο λόγος). Ας ασχοληθούμε με αυτά που υποφέρουν οι βουβοί συγχωριανοί μας, τα ζώα.

Ανάμεσα στις ομορφιές της φύσης που μπορεί να θαυμάσει κάποιος, πίσω από κάθε θάμνο και δίπλα σε κάθε παράσπιτο, διαπράττεται ένα έγκλημα εις βάρος κάποιου ζωντανού. Κουτάβια παρατημένα σε ερημιές και καταδικασμένα να πεθάνουν από πείνα. Κατσίκες που γεννάνε εν μέσω καταιγίδας, με το βρόχινο νερό μέχρι τα μισά των ποδιών τους. Όρνιθες στοιβαγμένες σε μικροσκοπικούς κλωβούς και θρεφόμενες με υπολείμματα από πλαστικές σακούλες. Σκυλιά δεμένα που πνίγονται από τη βροχή ή τα κύματα. Σκυλιά που γαβγίζουν σπαρακτικά όλη τη νύχτα, δεμένα σε μισό μέτρο αλυσίδα, απροστάτευτα από τις καιρικές συνθήκες και προορισμένα σε έναν αργό, μαρτυρικό θάνατο. Δηλητηριασμένα γατιά παντού. Τουφεκισμένα γεράκια, κουκουβάγιες, γλάροι και σπουργίτια μέσα στον οικισμό και στα πέριξ αυτού.

Σε ότι δεν είσαι αυτόπτης μάρτυρας θα σου το διηγηθούν άλλοι παρά τις εκκλήσεις να μην πουν τίποτα. Δεν ξέρεις που να βγάλεις βόλτα το σκύλο σου, που να περπατήσεις χωρίς να αντικρίσεις μια εικόνα φρίκης.

Την 3η Φεβρουαρίου, στο κέντρο του χωριού, στην αυλή σπιτιού του οποίου οι ιδιόκτητες είναι μόνιμοι κάτοικοι Αθηνών, είδα το πτώμα ενός μεγαλόσωμου ερπετού, κάτι μεταξύ κροκοδείλου και ιγκουάνα. Δεν χρειάζεται πολύ φαντασία για να καταλάβει κάποιος πως ένα ζώο από τους τροπικούς δύσκολα επιβιώνει στη Χίο χωρίς ειδική φροντίδα και πως ένα ζώο από εκτροφείο δεν μπορεί να κυνηγήσει ποντικούς και φίδια στην αυλή του γείτονα. Υπέφερε πολύ άραγε έως ότου πεθάνει;

Τελικά, δεν αρκούν τα ντόπια ζωντανά που κακοποιούνται, πρέπει να βασανίζονται και τα εισαγόμενα. Πότε επιτέλους θα πάψουν σε αυτήν την χώρα να πωλούνται τα ζώα σαν αντικείμενα; Και να αναλογιστεί κανείς πως τα pet-shops στην γειτονική Σμύρνη πουλάνε πλέον μόνο τροφές και αξεσουάρ για κατοικίδια.

Κατάγεται από τη Χίο, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και εργάζεται στην Εφορεία Αρχαιοτήτων Χίου. Πρόεδρος του Φιλοζωικού Συλλόγου Χίου (2002-2003, 2004-2005, 2008-2009, 2010-2011, 2014-2015), Πρόεδρος του Ροταριανού Ομίλου Χίου (2009-2010), Πρόεδρος της Τοπικής Επιτροπής Ελληνικής Εταιρείας Περιβάλλοντος και Πολιτισμού (2011-2016), Μέλος της Εραλδικής και Γενεαλογικής Εταιρείας Ελλάδος, του Φιλοτεχνικού Ομίλου Χίου και του Συλλόγου Οικολογίας και Περιβάλλοντος Χίου.

Άφησε σχόλιο