του Μιχάλη Μπάκα
Σε είδα στον ηλεκτρικό. Ήταν Σάββατο πρωί και άυπνος μετά από 12 ώρες σε μια καρέκλα στο καράβι διάβαζα τα “Σαββατιάτικα Νέα”, παλιά συνήθεια που δύσκολα κόβεται. Με το που μπήκες στο τραίνο, είδες την εφημερίδα που διάβαζα και «άρπαξες την ευκαιρία» για να τα πεις. Πήρες μπρος και μέσα στο παραλήρημα σου δεν σταμάταγες.
“Αυτές οι αριστερές φυλλάδες έχουν καταστρέψει την Ελλάδα. Έχει γεμίσει το τρένο λαθρομετανάστες και δεν μπορούμε να κάτσουμε οι Έλληνες. Χούντα μας χρειάζεται, επί χούντας το έλλειμμα ήταν μηδαμινό. Αλλά έρχεται η ώρα μας και θα καθαρίσουμε την Ελλάδα από όλους εσάς τους αριστερούς και τους φίλους σας τους λαθρομετανάστες.” Αυτά και άλλα πολλά.
Σε κοίταγα με απάθεια στα μάτια χωρίς να απαντήσω σε τίποτα. Απλά συνέχιζα να σε κοιτάζω. Αυτό μάλλον σε εκνεύριζε περισσότερο. Ήθελες να με φοβίσεις αλλά δεν τα κατάφερες. Ήθελα να δω τι άλλο θα πεις. Έχω προσπαθήσει και άλλες φορές να κάνω διάλογο μαζί σου αλλά δεν οδηγεί πουθενά. Γιατί μιλάς για χούντα χωρίς να έχεις εκτιμήσει την αξία της δημοκρατίας, το γεγονός ότι ακόμα μπορείς και μιλάς ελεύθερα παρόλο που όσα λες είναι αντιδημοκρατικά. Γιατί μιλάς “ελαφρά τη καρδία” για τους ΝΑΖΙ ονειρευόμενος μια νέα «οριστική λύση», ξεχνώντας ότι συμπατριώτες μας είναι θύματα ρατσιστικής βίας στη Γερμανία. Γιατί μιλάς για αλλόθρησκους, ξεχνώντας ότι ο Χριστός είπε ότι πρέπει να “αγαπάς τον πλησίον σου ως εαυτόν”. Γιατί η οικονομική κρίση σε έχει γονατίσει και εσένα και “εύκολα” τα φορτώνεις όλα στους μετανάστες. Γιατί δεν τα έχεις βρει με τον ίδιο σου τον εαυτό οπότε αναζήτησες εχθρούς στην κοινωνία για να αυτοεπιβεβαιωθείς. Να βρεις μια θέση στην κοινωνία, ένα ρόλο, εκεί που σήμερα είσαι ο κανένας. Και αφού η κοινωνία μας δεν σου έδωσε κάποιον άλλο ρόλο να σταθείς σημαντικός ως μέλος της, βρήκες και εσύ ή μάλλον σου βρήκαν κάποιοι, μια κάποια «λύση».
Γιατί σε τελική ανάλυση τα πάντα είναι θέμα παιδείας. Παιδείας πολιτικής και κοινωνικής, παιδείας ουσιαστικής που δομείται στην οικογένεια, στο σχολείο, στην κοινωνία. Γιατί σε κάθε πρόβλημα, σε κάθε ερώτηση, η απάντηση είναι η ίδια. Η παιδεία αδελφέ μου… η παιδεία.
Συζήτηση5 Σχόλια
Μιχάλη πολύ καλό !!!! ειδικά εκεί που λές :»Σε κοίταγα με απάθεια στα μάτια χωρίς να απαντήσω σε τίποτα. Απλά συνέχιζα να σε κοιτάζω. Αυτό μάλλον σε εκνεύριζε περισσότερο. Ήθελες να με φοβίσεις αλλά δεν τα κατάφερες…. ! Γιατί σε τελική ανάλυση τα πάντα είναι θέμα παιδείας.»
Μου έτυχε και ΄μενα …
Γρηγόρης
Μιχάλη εμένα δεν μου έτυχε, αλλά μου δίνεις μια καλή ιδέα για το πως θα μπορούσα να αντιμετωπίσω αυτούς τους υπάνθρωπους.
Την καλημέρα μου στο νησί.
Βασίλης
Μου έτυχε μια παρόμοια περίπτωση στο μετρό. Χρησιμοποίησα μια κάπως περίεργη τακτική, που όμως έχει νομίζω ενδιαφέρον. Κατηγόρησα το τωρινό πολιτικό σύστημα και αφού ηρέμησε και συμφώνησε, επιτέθηκα στη χούντα με ακόμη πιο σκληρά λόγια.
Του είπα λόγου χάρη πως «έχετε δίκιο για την σαπίλα και την διαφθορά. Τόσα σκάνδαλα..Είναι ντροπή ολόκληρου του πολιτικού συστήματος». Φάνηκε να ηρεμεί λιγάκι. Τότε λοιπόν συνέχισα: «Μην ξεχνάμε όμως πως η Κύπρος χάθηκε επί χούντας – έτσι δεν είναι?» Αμέσως διαμαρτυρήθηκε – τον άκουσα με προσοχή και απαντάω «ναι, ξέρω τι λένε. Όμως η διαφθορά των στρατιωτικών εκείνη την εποχή ήταν ακόμη χειρότερη – όταν έγινε η επιστράτευση τα κιβώτια με τον εξοπλισμό είχαν μέσα ..πέτρες, γιατί οι διάφοροι συγγενείς και φίλοι των χουντικών τα είχαν πουλήσει! Αυτό το γνωρίζω πολύ καλά, πιστέψτε με – απλά τότε δεν μπορούσε κανείς να μιλήσει δημοσίως για αυτά τα πράγματα.». Μιας και είχε καταλαγιάσει η ένταση (τον άφηνα να διακόπτει όποτε ήθελε, κουνούσα καταφατικά το κεφάλι πολλές φορές), φάνηκε να δυσκολεύεται πάρα πολύ, σχεδόν να κομπιάζει να υπερασπιστεί την χούντα…
Όταν κατέβηκε μου μίλησαν κάμποσοι άνθρωποι στο βαγόνι – «χαρά στο κουράγιο σου», «τι ασχολείσαι», κλπ.. Όταν έχω υπομονή και χρόνο ασχολούμαι. Και νομίζω πρέπει να το κάνουμε. Κανείς άνθρωπος δεν είναι χαμένος.. Δεν έχουν απαντήσεις αν αιφνιδιαστούν ως προς το θέμα συζήτησης. Δεν υπάρχουν επιχειρήματα….
ρίξτε μια ματιά σ’αυτό http://www.humanlibrary.gr/index.php/el/an-ohi-esi-pios-artic. ίσως μπορεί να βοηθήσει ιδίως εκείνους που θέλουν να αντιδράσουν και δεν ξέρουν πως.
This is to honour not only members of my family who » left » young but also friends. This is also a way to give more power to the people who still figh against cancer.