Η ταχύτερα αναπτυσσόμενη οικονομία του πλανήτη. Και όμως η καθημερινή ζωή της πλειοψηφίας των κατοίκων ζουν σε πρωτόγνωρες συνθήκες συγκριτικά με την Ελλάδα της “κρίσης”. Η μάχη για την κάλυψη των καθημερινών αναγκών (τροφή, στέγη, υγεία, εκπαίδευση) δεν είναι πάντα επιτυχημένη.
Γνωρίσαμε τον Khajan. Ένα μικροκαμωμένο νέο 25 ετών.. Είναι οδηγός ρίκσο. Ένα τρίκυκλο ποδήλατο-ταξί. Δουλεύει από τα χαράματα μέχρι αργά τη νύχτα για να εξασφαλίσει το καθημερινό γεύμα για τη οικογένεια του. Έχει ένα κορίτσι, που το βλέπει μόνο νύχτα, όταν αυτό κοιμάται. Θα έχει και αυτό τη μοίρα του πατέρα του. Ζουν σε παράγκα όπως αυτές που στέκονται στην άκρη των δρόμων. Φιλικός και ευγενικός. Ανήκει στις χαμηλές βαθμίδες της ινδικής κοινωνίας. Δε διαμαρτύρεται…
Σύμφωνα με τη θρησκεία του αν υπομείνει αδιαμαρτύρητα θα ξαναγεννηθεί με ανώτερη θέση. Κοιτώντας γύρω σου βλέπεις πολλούς Khajan που αγκομαχούν για να επιβιώσουν. Και κάπου ανάμεσά τους ζουν λίγοι δισεκατομμυριούχοι που ανεβάζουν τόσο πολύ το κατά κεφαλήν εισόδημα ώστε η Ινδία στους αριθμούς να μην φαντάζει τόσο φτωχή.
