γράφει ο Γιώργος Χατζελένης
Η χρονιά που πέρασε στιγματίστηκε με την εδραίωση ακροδεξιών πολιτικών τάσεων στην Ευρώπη, με αποκορύφωμα την περίπτωση της Αυστρίας. Στη χώρα μας παραδόξως πανηγυρίζαμε με τα απανωτά κλεισίματα γραφείων της Χρυσής Αυγής σε διάφορες πόλεις της Ελλάδος. Η αίσθηση ανακούφισης σε κάθε αντιφασιστικό λουκέτο, καλό είναι να μην μας εφησυχάζει καθώς ο σκοταδισμός δε νικιέται εύκολα. Πόσο μάλλον μ’ αυτόν τον τρόπο.
Το Μακεδονικό ζήτημα που επανήλθε μετά από μία δεκαετία, στάθηκε αφορμή να ξαναβγούν τα φίδια από τις φωλιές τους. Πατώντας πάνω στον πατριωτισμό συνανθρώπων μας ή άλλοτε στη λογική της μάζας, ανασυντάχθηκαν για να δουν αν τους παίρνει να πατήσουν ξανά πόδι. Το κάλεσμα προσπάθησε με πατριωτικό ύφος να κρύψει την φασιστική του υπόσταση. Δεν πιστεύω πως όλοι όσοι συγκεντρώθηκαν την περασμένη Κυριακή στην προκυμαία της Θεσσαλονίκης είναι εθνικιστές αλλά με την παρουσία τους ηθελημένα ή μη, έδωσαν ένα ισχυρό πάτημα στον εγχώριο εθνικισμό. Δεν θα επιδιώξω να δικαιολογήσω την παρουσία τους, καθώς δεν υπάρχει καμία εξήγηση σχετικά με τις ιαχές του κοινού «είναι τρελός ο στρατηγός» όταν ο απόστρατος αξιωματικός Φράγκος Φραγκούλης φώναζε «Ζήτω ο στρατός!» και «Ζήτω οι ειδικές δυνάμεις». Συνθήματα που φέρνουν ανατριχίλα σε κάθε σκεπτόμενο δημοκράτη.
Το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης δεν ήταν τίποτα παραπάνω από την επιβεβαίωση μιας κρυφής επιθυμίας να ιδρυθεί ένα νέο κόμμα μεταξύ ακροδεξιάς και νεοναζισμού. Πιθανότατα μίας «σοβαρής Χρυσής Αυγής» που επιθυμούσαν κάποιοι νεοφιλελεύθεροι δημοσιογράφοι.
Την ίδια στιγμή ο σκοταδισμός προσπαθεί να επανέλθει σε όσες πόλεις έχασε -φαινομενικά τουλάχιστον- έδαφος. Την επόμενη βδομάδα έχει ανακοινωθεί ομιλία δυο βουλευτών της Χρυσής Αυγής στη Χίο. Όλοι θυμόμαστε πως μετά την τελευταία τους επίσκεψη, πραγματοποιήθηκε το ντροπιαστικό πογκρόμ της Σούδας. Εκείνον τον Νοέμβρη, η χιώτικη κοινωνία συνειδητοποίησε την εγκληματική φύση αυτής της ιδεολογίας.
Με ποιο ήθος λοιπόν και με ποια ανοχή θα επιτρέψουμε να ακουστούν για μία ακόμη φορά ρητορικές μίσους στο νησί μας;
