γράφει η Ερμιόνη Φρεζούλη
Η πραγματικότητα είναι πάντα αμείλικτη. Και όσο κι αν θέλουμε να δούμε και πέρα από τα του οίκου μας, όταν η κατάσταση στο σπίτι μας είναι δύσκολη, δύσκολα και μεις βλέπουμε παραέξω από τα ελληνικά σύνορα. Από το 2010, λίγο η κρίση, λίγο οι έντονες πολιτικές εξελίξεις, και το τελευταίο διάστημα σε μεγάλο βαθμό οι προσφυγικές ροές, έχουν βγάλει από τα πρωτοσέλιδα και τα δελτία ειδήσεων ένα θέμα που φιγουράριζε στα διεθνή θέματα: το παλαιστινιακό.
Ακόμα και το κίνημα αλληλεγγύης έχει κάνει κοιλιά. Από τη μια η πολιτική κατάσταση των τελευταίων χρόνων, με τα επίδικα στη χώρα μας να απορροφούν την ενέργεια και να κυριαρχούν στις πολιτικές δράσεις, από την άλλη η οικονομική κατάσταση, που δεν επιτρέπει σε αλληλέγγυους/ες να ταξιδέψουν στην Παλαιστίνη, να συμπαρασταθούν στους Παλαιστίνιους και να μεταφέρουν αδιαμεσολάβητα πρωτογενείς ειδήσεις και εμπειρίες. Είναι και η πολιτική των κυβερνήσεων των τελευταίων χρόνων, συμπεριλαμβανομένης και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που έχουν συνταχθεί απόλυτα με το δόγμα ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου (Ισραήλ/Τουρκία) και έχουν ξεχάσει τις αποστολές όπου συμμετείχαν οι σημερινοί υπουργοί.
Ωστόσο, η κατάσταση εκεί παραμένει τραγική: ένα κράτος κατοχής (το Ισραήλ) διαλύει ένα λαό (Παλαιστίνιοι) που εδώ και 67 χρόνια προσπαθεί με όλα τα μέσα να αποκτήσει κράτος και στοιχειώδη δικαιώματα. Το Σεπτέμβρη κάποιοι μιλούσαν ακόμα και για 3η Ιντιφάντα. Το Ισραήλ εξακολουθεί να δολοφονεί (τον Οκτώβρη μόνο είχαμε 58 νεκρούς και τουλάχιστον 2000 τραυματίες) και οι Παλαιστίνιοι προσπαθούν να επιβιώσουν μέσα στη φυλακή που έχει δημιουργήσει το Ισραήλ υπό την ανοχή, αν όχι τα χειροκροτήματα της διεθνούς κοινότητας. Ξέρετε, της Γαλλίας και συνολικά της ΕΕ που σοκαρίστηκε και πάλι όταν ο «πόλεμος» έφτασε στην πόρτα της.
Συνεχής και έγκαιρη ενημέρωση για τα τεκταινόμενα στην Παλαιστίνη:
intifada.gr και intifadagr.wordpress.com
Συζήτηση3 Σχόλια
«Κι έχει φτάσει η ώρα να αντιληφθούν οι έντιμοι άνθρωποι εκτός της περιοχής μας ότι πρόκειται πράγματι για μια τραγωδία κι όχι για ένα γουέστερν με τους «καλούς» από τη μια και τους «κακούς» από την άλλη. Δυο τρόποι υπάρχουν για την επίλυση των τραγωδιών: ο σαιξπηρικός και ο τσεχοφικός. Στο τέλος μιας σαιξπηρικής τραγωδίας η σκηνή είναι σπαρμένη με πτώματα κι ίσως να αιωρείται κάπου ψηλά το φάσμα της δικαιοσύνης. Στην τσεχοφική τραγωδία, απ’ την άλλη, ο επίλογος βρίσκει όλους τους ήρωες ψυχικά ράκη, δυστυχείς, πικραμένους, αποκαρδιωμένους, αλλά πάντως ζωντανούς. Προτιμώ λοιπόν την τσεχοφική κι όχι τη σαιξπηρική λύση για την ισραηλινοπαλαιστινιακή τραγωδία». Άμος Όζ
(http://frosochatoglou.blogspot.gr/2012/10/blog-post_6766.html)
Ωστόσο δεν έχουμε δει καμιά καταδίκη του ΙΣΛΑΜΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ή των άλλων ακραίων ισλαμικών ομάδων από την παλαιστινιακή πλευρά!
Η μήπως εσείς ως ερευνήτρια ξέρετε κάτι προς αυτή την κατεύθυνση που μας διαφεύγει;
Ο πρώτος χάρτης είναι λάθος.δεν είναι από το 1967. Απεικονίζει την περιοχή σύμφωνα με το σχέδιο διχοτόμησης του ΟΗΕ ανάμεσα σε ένα εβραικό και ένα αραβικό κράτος. Το σχέδιο αυτό έγινε αποδεκτό από τους Εβραίους και απορρίφθηκε από τους Άραβες οι οποίοι επιτέιθηκαν στο Ισραήλ όταν αυτό κύρηξε την ίδρυσή του.