Η χαμένη (;) φλόγα της αγάπης

0

…Και, πώς, για τόσα και τόσα γεγονότα του 2013,
αντέξαμε τη μικροψυχία, την κακία, το φθόνο, την αλαζονεία,
την έπαρση, την ασχημία;

«Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων,
αγάπην δε μη έχω,
γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον.
(…)
Η αγάπη μακροθυμεί,
χρηστεύεται,
η αγάπη ου ζηλοί,
η αγάπη ου περπερεύεται,
ου φυσιούται,
ουκ ασχημονεί,
ου ζητεί τα εαυτής,
ου παροξύνεται,
ου λογίζεται το κακόν,
ου χαίρει επί τη αδικία,
συγχαίρει δε τη αληθεία,
πάντα στέγει,
πάντα πιστεύει,
πάντα ελπίζει,
πάντα υπομένει.
Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει(..).»  Απόστολος Παύλος, Προς Κορινθίους Α΄ Επιστολή

*…Και, πώς, για τόσα και τόσα γεγονότα του 2013,
αντέξαμε τη μικροψυχία, την κακία, το φθόνο, την αλαζονεία,
την έπαρση, την ασχημία;
Πώς αντέξαμε την ιδιοτέλεια, τον παροξυσμό, την επιβουλή,
την αδικία, την ανειλικρίνεια;
Καταντήσαμε, μήπως οι άστεγοι, οι άπιστοι, οι απέλπιδες;
Οι της αγάπης έκπτωτοι;

Για την αντιγραφή: Στέλλα Τσιροπινά

Γεννήθηκε στη Χίο, όπου ζει και εργάζεται ως καθηγήτρια φιλόλογος. Έργα της: Ο κύκλος που έκλεισε (Χίος, 1999 και 2001), Φώτης Αγγουλές: πορεία στο φως και το σκοτάδι της ζωής του (Χίος, 2010), Η θεατρικότητα των χιακών εθίμων του εορτολογίου 1. Πρωτοχρονιάτικα καραβάκια. Λάζαροι (Χίος, 2012, Α΄ τ. διδακτορικής διατριβής στο Τμήμα Θεάτρου Α. Π. Θεσσαλονίκης) κ.ά.

Άφησε σχόλιο