Άμα σκέβεσαι να πας στον Κήπο εθελοντής, ένα πράμα να νογάς: πως θα περάσει η ώρα και ε θα το πάρεις είδηση… Κι έχει ομάδες μπόλικες κι όπου θες να βοηθήσεις, πας… Απλά και μ’ ένα χαμόγελο κι ας ντρέπεσαι στην αρχή, αρωτάς και πάντα θα ‘βρεις κάποιονε να σου πει ίντα θα κάμεις…
Άμα νετάρεις πρωί τις τράπεζες και τα ψούνια σου στη χώρα κι έρτεις, μπορείς να πας στο ξύλινο σπιτάκι, το πράσινο… Εκεί κατά τις δέκα σιάχνουνε το πρωινό για τους πρόσφυγες και το μοιράζουνε πρώτα στα γυναικόπαιδα… Γάλατα κι αυγουλάκια βραστά, ψωμάκια με μαρμελάδα, τοστ και κρουασάν…
Κατά τις 12 η ώρα κι άμαν είσαι μαγειρεμένη μπορείς να κάτσεις στο «μαγαζάκι» στη διανομή που ’ναι για μιαν ώρα… Εκεί, δίνεις στους πρόσφυγες ό,τι χρειαζούντενε: σαπούνια και τάιντ, κλίνεξ και μωρομάντηλα, πάμπερς και γάλα, μπιμπερό για τα μωρά, ξυριστικά και σερβιέτες, σαμπουάν και νερό… Άμα τεγιώσει κι η διανομή κι έχεις ακόμα όρεξη για δουγιά βλέπεις τις ελλείψεις και πας στο σινεμά και παίρνεις ότι σου λείβεται, να ξαναγεμώσεις τα ράφια…
Άμα, πάλι, είσαι νοικοκυροκόριτσο και σ’ αρέσει πολύ να τακτοποιείς τα ρούχα, μπαίνεις στην ομάδα των ρούχων, που δουλεύουνε μέσα στον κινηματόγραφο… Μην τρομάξεις! Ποσό οι στίβες… Είναι που καταλένε συνέχεια τα παιδιά κι έχουνε τα δίκια τως: μη φέρνετενε άλλα ρούχα, εν έχομενε άλλον τόπο αλλά ο κόσμος εν το καταλαβαίνει και φέρνει ο,τι νάναι… Εκειδά, το λοιπό, ανοίγεις σακούλες, ξεδιαλέγεις και καλοθέκεις τα ρούχα σάμπου πρέπει… αλλού τα αντρικά, τα γυναικεία και τα παιδικά, αλλού τα μπουφάν, τις μπλούζες και τα σουρέλα, ανά είδος και μέγεθος… Βάζεις και τα παπούτσια στη θέση τως… Κι έτσι άμα χρειάζουντενε οι αθρώποι μιαν αλλαξιά ξέρεις που τα ’χεις και τι α τους δώκεις…
Οποιανού του αρέσει να μαγειρέβγει μπορεί να πα να βοηθήσει το απόεμα στην κουζίνα… Θα θαρρεί πως είναι σε βορειοχωρούσικο παναήρι… που κάμνουνε σε χαρανιά μεγάλα τα κατσικοπίλαφα… Αλλά εδωνά, βλέπεις τον κόσμο και μαγειρεύεις ανάλογα… άλλες φορές για εκατό αθρώπους κι άλλες για εξακόσους… Το φαί όσπριο ή μακαρόνι με σάλτσα ή με κιμά, πιλάφι ή ο,τι άλλο υπάρχει… Κι άμα ψηθεί το φαί, το κάμνεις μερίδες, κόβεις ψωμί και πας και το μοιράζεις… Κι εδώ θε χέρια πολλά…
Άλλη ομάδα είναι ευτή των σκηνών… Είναι η ομάδα που καλωσορίζει και βάζει τον κόσμο που κατεβαίνει απέ το Μερσινίδι στα αντίσκηνα… Πρώτα απ’ όλους τα μωρά και τις μανάδες τως… Τους δίνει κουβέρτες και τους τακτοποιεί… Άλλοι, πάλι, τρέχουνε στο νοσοκομείο ευτούς που το χρειάζονται, άλλοι τους γιατροπορεύουν στα εύκολα, εκειδά στο άλλο σπιτάκι, στο φαρμακείο…
Η πιο γλυκιά και χαρούμενη ομάδα είναι ευτή του παιδότοπου, η ομάδα Σαμ-Σαμ, που γίνεται δυό φορές τη βδομάδα, με ζωγραφιές και παιχνίδια, μουσικές και γλυκάκια για τα προσφυγόπουλα… Γιατί άμα πακιαρίζεσαι με παιδιά σου μένει η γλύκα και η χαρά τως…
Θα μπορούσες να καταλές εδωνά πέρα με τις ώρες γι αυτή τη σπουδαία δουγιά που γίνεται εδώ και δυό τρεις μήνες, στο κέντρο της πόλης…
Με την Περιφέρεια και τον Δήμο της Χίου αλλού γι αλλού, οι προσφορές του χιώτικου κόσμου, καθημερινές και ασταμάτητες, κρατούν όρθιο τον κόσμο του Κήπου και του Μερσινιδιού… Και σκέβεσαι και λες πως οι εθελοντές δίνουν και την ψυχή τως για να βοηθήσουν τους πρόσφυγες… Κι η μόνη τως ανταμοιβή είναι ευτή: ένα μεγάλο thank you, shukraan στη γλώσσα τους, μια χειραψία, μια αγκαλιά από τους ανθρώπους που συνεχίζουν το δρόμο τους…
… Πως, μπορεί, να κοιμούνταινε ψόφιοι απέ την κούραση τα βράδια αλλά με μια συνείδηση καθαρή. Μεγάλο πράμα ευτό και μόνο όσοι το δοκιμάζουνε τ’ ανιώνουνε…
