Το καλό να λέγεται

0

γράφει ο Γιώργος Κάκαρης

Λέγεται συχνά και μάλλον, αν και υπερβολικό, κρύβει ψήγματα αλήθειας: Αρκετές φορές είναι πιο δύσκολη η σωστή διαχείριση και η αποτελεσματική λειτουργία ενός έργου, παρά η υλοποίησή του. Και αυτό γιατί στην φάση της κατασκευής υπάρχει ενθουσιασμός και τα φώτα πέφτουν πάνω στον δημιουργό, που αν έχει βρει το κατάλληλο χρηματοδοτικό εργαλείο, παρά τις όποιες δυσκολίες, στο τέλος θα δει το βιογραφικό του να εμπλουτίζεται με κάποιο μικρό ή μεγαλύτερο έργο. Τι γίνεται όμως μετά, όταν οι προσπάθειες επικεντρώνονται αλλού, προβλήματα που δεν είχαν προβλεφθεί ανακύπτουν και δεν υπάρχει πλέον εξασφαλισμένη χρηματοδότηση για συντηρήσεις; Πόσες και πόσες φορές δεν έχουμε δει έργα να παραμελούνται και τελικά να απαξιώνονται;

Οι σκέψεις αυτές ξαναήρθαν στο μυαλό μου αντικρίζοντας προ ημερών το προσφάτως αποκατεστημένο επιθαλάσσιο τείχος του Κάστρου. Ένα μέτρο τα χόρτα και μπόλικα σκουπίδια είχαν κατακλύσει το χώρο, που προσφέρεται για ανάπαυση με θέα τη θάλασσα μετά από μία περιπλάνηση στα σοκάκια του Φρουρίου. Λίγες μέρες μετά, η απογοήτευση, μετατράπηκε σε ικανοποίηση βλέποντας ότι υπήρξε η μέριμνα να καθαριστεί ο χώρος και να ξαναγίνει και πάλι προσβάσιμος και ελκυστικός, παρά την καταστροφή των ξύλινων πάγκων.

Είναι αλήθεια, η κριτική έχει γίνει η αγαπημένη συνήθεια για πολλούς από εμάς. Οι άσχημες εικόνες και οι άστοχες επιλογές δίνουν πολλές αφορμές για δικαιολογημένα σχόλια. Ωστόσο, αν θέλουμε να είμαστε αντικειμενικοί και επειδή τίποτα δεν είναι αυτονόητο, το καλό ας λέγεται. Ειδικά όταν δεν γίνεται για αυτοπροβολή και δεν αποτελεί μέσο για συλλογή likes στο Facebook.

Κάτοικος Χίου

Άφησε σχόλιο