Καθούντανε οι θείες εκειδά στο σκαρπάκι κι εκουσελέβανε… Και σα να το ξεύρανε τι μέλλει γενέσται, πως ευτοί οι ακαμάτηδες ούτε που θα μοβάρουνε τις παλιές τις στρώσεις κι αποθάνανε μάνι-μάνι πριν αρχίσουν να ρίχνουν, πρώτα τσιμέντα, μετά άσφαλτο και στο τέλος πέτρα μοδέρνα στο σοκάκι… Αν εζούσανε, είδηση δεν θα τις επαίρνανε… εκειδά θα ’τανε ακόμα με τσιμεντωμένα τα ποδάρια κι άντε να τις μετακουνήσεις…
Αψήλωσε ο δρόμος, χαθήκαν τα σκαρπάκια, διαβολιστήκανε τα κατόφλια, πάνε κι οι άμιες… Μόνο το κουσέλι στέκει ακόμα όρθιο, οι καλοί αρχόντοι και τα φιλαράκια τως οι εργολάβοι.
