Η κοντόφθαλμη τουριστική μας παιδεία

0

γράφει ο Γιώργος Χατζελένης

Όλους τους νησιώτες μάς συνδέει ένα στοιχείο το οποίο όσο περισσότερα μας προσφέρει τόσο πιο πολύ μας περιορίζει. Αναφέρομαι στη θάλασσα. Ως κάτοικοι νησιών έχουμε το μεγάλο προνόμιο του ανοιχτού ορίζοντα, ο οποίος υποσυνείδητα μας καλλιεργεί την απόλυτη ελευθερία στη σκέψη, στη διορατικότητα, αλλά και στις αποδράσεις. Από την άλλη όμως γίνεται κι εμπόδιο που μας περιορίζει στα όρια του νησιού. Όποιος τολμά, διασχίζει τη θάλασσα κι ανακαλύπτει τον  κόσμο. Όποιος όμως διστάζει, αναγκάζεται να συμβιβαστεί στα δεδομένα του νησιού.

Η Χίος, αν και νησί πλούσιο για τη ναυτοσύνη του, δε παύει να είναι κι ένας τόπος ανθρώπων περιορισμένης αντίληψης. Κατά καιρούς συμβαίνουν διάφορα περιστατικά που αποδεικνύουν το συγκεκριμένο μας αρνητικό χαρακτηριστικό. Πρόσφατο παράδειγμα είναι η αποδοκιμασία όσων επισκεπτών έχουν έρθει στο νησί με κρουαζιερόπλοια.

Στο ερωτηματολόγιο που απαντήθηκε, ακούστηκαν παράπονα για έλλειψη δημόσιων τουαλετών, στεγάστρων κι άλλων υπηρεσιών που κάθε ευρωπαϊκή πόλη οφείλει να χει (όχι πως σε άλλες πόλεις δε συναντά κανείς παρόμοιες ελλείψεις). Η άμεση απάντηση της δημοτικής αρχής μέσω του υπευθύνου για θέματα τουρισμού,  ασχολήθηκε κυρίως στο θέμα καθαριότητας και στις προσπάθειες βελτίωσης των υποδομών του λιμανιού. Κανείς όμως δεν αναφέρθηκε στο κυριότερο παράγοντα απογοήτευσης, την έλλειψη ενδιαφερόντων αξιοθέατων.

Είναι γεγονός πως κάθε άνθρωπος που επισκέπτεται έναν ξένο τόπο, συνήθως αναζητά ένα κομμάτι της ιστορίας και  του πολιτισμού του. Η Χίος είναι ένας πλούσιος τόπος σε μνημεία, αξιοθέατα κι ιστορία. Δυστυχώς όμως η Χώρα υστερεί σ’ αυτό. Είναι λογικό κάποιος που έρχεται στο νησί μας, να απογοητεύεται βλέποντας μόνο την πόλη κι όχι την ενδοχώρα.

Η στείρα λογική υποστηρίζει πως οι τουρίστες φέρνουν χρήμα. Καλό όμως είναι να φεύγουν οι τουρίστες ικανοποιημένοι. Διότι οι τουρίστες δεν έρχονται για να ψωνίσουν αλλά για να γνωρίσουν το νησί μας. Όσο θα συνεχίζουμε τη συγκεκριμένη τακτική, τόσο θα μεγαλώνει η δυσφορία κάτι που θα οδηγήσει στην περαιτέρω μείωση του ενδιαφέροντος των εταιριών και των υποψήφιων επισκεπτών του νησιού.

Σίγουρα θα βρεθούν αρκετά επιχειρήματα που δικαιολογούν την λάθος τουριστική μας συμπεριφορά. Το σκεπτικό όμως πως αυτό το λιμάνι έχουμε, άνετα μπορεί να χαρακτηριστεί αβάσιμο κι ανόητο. Κι αυτό διότι η Χίος έχει την κατάλληλη υποδομή, την οποία μπορεί να αξιοποιήσει για να βγει ο τόπος μας κερδισμένος και μείνουν οι επισκέπτες ικανοποιημένοι για τη παραμονή τους στο νησί.

Αναφέρομαι στο λιμάνι των Μεστών. Είναι σύγχρονο, είναι κατάλληλο και βρίσκεται κοντά σε έναν από τους ομορφότερους θησαυρούς του νησιού μας, τα Μαστιχοχώρια. Μ’ αυτή τη λύση, τα Μαστιχοχώρια θα αποκτήσουν ικανοποιητική τουριστική έλευση,  ζωντανεύοντας μ’ αυτόν τον τρόπο ένα ακόμη κομμάτι του νησιού. Επίσης οι επισκέπτες θα φεύγουν γεμάτοι όμορφες εικόνες, αρώματα κι εμπειρίες. Θα γνωρίζουν καλύτερα τον τόπο μας και θα τον διαφημίζουν, ο καθένας με τον τρόπο του, αφότου επιστρέψουν στις χώρες τους.

Σταματώντας να βλέπουμε τους τουρίστες μόνο ως εισροή χρημάτων, θα βγούμε τόσο εμείς κερδισμένοι όσοι κι εκείνοι. Είναι στο χέρι μας λοιπόν να δούμε τον τουρισμό με μία εναλλακτική ματιά.

Συντηρητής αρχαιοτήτων στο Νέο Μουσείο Ακρόπολης. Συγγραφέας των βιβλίων "Καθημερανοητότητα" (2012), "Βαλκανεύοντας" (2014) και "Εντεύθεν" (2016) από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη.

Άφησε σχόλιο