γράφει ο Γιώργος Κάκαρης
Τα παραδοσιακά, τοπικά προϊόντα είναι κομμάτια της ταυτότητά μας, είναι στοιχεία διαφοροποίησης από άλλους προορισμούς, είναι εν τέλει από αυτά που αναζητούν οι επισκέπτες του νησιού μας με τα χαρακτηριστικά που θέλουμε. Μια μικρή ιστορία για την αυθεντικότητα (όχι τη σκηνοθετημένη), που επιζητούν οι τουρίστες που επιλέγουν να αφήσουν τον Καρφά και τη χώρα και να κινηθούν στα χωριά, αναζωογονώντας τα.
Είχα τη χαρά να συνοδεύσω τους πεζοπόρους του Ορειβατικού Τμήματος του Πολιτιστικού Κέντρου του ΟΤΕ στη διάσχιση του Πελινναίου. Μεσήλικες στην πλειοψηφία τους, ζωντανοί άνθρωποι, περιηγητές, όχι τουρίστες, διψούσαν να μάθουν το καθετί για τη Χίο.
Το ενδιαφέρον τους δεν περιορίστηκε σε όσα έβλεπαν στη 12 χιλιομέτρων διαδρομή. Η ιστορία, ο πολιτισμός, οι τοπικές σπεσιαλιτέ, τα αξιοθέατα του νησιού ήταν στο μενού των ερωτήσεων, απ’ το οποίο δεν θα μπορούσαν να απουσιάζουν η μαστίχα και η καλλιέργειά της. Και βέβαια, όπως κάθε ταξιδιώτης που θέλει να πάρει μαζί του κάτι από τον τόπο που επισκέφθηκε, οι πεζοπόροι έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον για τα τοπικά προϊόντα, τρόφιμα και ποτά.
«Εδώ τι πίνετε;». «Σούμα, απόσταγμα από σύκα. Να πάρετε, θα σας αρέσει». Φτάσαμε στον προορισμό μας και καθίσαμε να ξεκουραστούμε στο καφενείο του χωριού, περιμένοντας το 2ο γκρουπ πεζοπόρων. Οι περισσότεροι ζητήσαμε αναψυκτικά για να ξεδιψάσουμε. Ο κύριος Γιάννης όμως, άνθρωπος χαμογελαστός, μερακλής ήθελε μεζέ και… σούμα. «Σούμα έχετε;» ρώτησε, για να πάρει την απίστευτη και συνάμα απογοητευτική απάντηση «Δεν έχουμε. Έχουμε όμως milkshake»! Κόκαλο ο κύριος Γιάννης, μειδίαμα στους υπόλοιπους της παρέας και αμηχανία σε εμάς τους ντόπιους.
